We found love right where we are ~ Voldermort's daughter

Sixty-nine

Het was al laat, maar Harry en ik stonden op de Astronomy Tower, te genieten van het mooie uitzicht, de rust en de vrede. Harry had zijn arm om me heengeslagen. Ik had hem net alles verteld en hij was niet boos. Niet eens een beetje.
'Je zult echt veel meer moeten doen om mij boos te maken,' glimlachte hij sussend.
Mijn hoofd lag op zijn schouder.
'Harry - met wie ga jij eigenlijk morgen naar het bal?' vroeg ik aarzelend.
Hij ging niet zeggen dat hij met Ron had afgesproken, toch?
Harry schrok op.
'Met jou toch? Elena, ben ik dat vergeten te vragen?!'
Ik knikte en beet grijnzend op mijn lip.
'Gelukkig.'
Harry glimlachte.
'Ik maak het goed met je,' zei hij en hij pakte mijn hand vast.
Langzaam ging hij op zijn knieën en keek me plechtig aan.
'Lieve Elena, wil jij naar het bal met mij?'
Ik glimlachte.
'Natuurlijk!'
Harry kwam overeind en ik drukte zijn lippen tegen de mijne. Harry duwde me tegen de balustrade aan en haalde zijn hand door mijn haar, met nog steeds de lippen op die van mij geklemd. Ik kreunde toen hij zijn stopte. Wat ging dat opeens heftig! Zo was het bij ons nog niet geweest. We waren ook pas dertien.
'Nog meer?' grijnsde Harry toen ik uitgehijgd was.
Ik knikte en net toen Harry zijn lippen weer op die van mij wilde drukken, ging de deur open. Snape.
'Potter, wegwezen,' snauwde hij hard en hij beende naar ons toe.
'Ik was net bezig -' stribbelde Harry tegen, maar hij werd onderbroken door Snape.
'Ik weet precies waar jij mee bezig was,' siste hij zacht. 'Weg!'
Harry rolde met zijn ogen, gaf me nog snel een zoen op mijn wang en liep weg. Ik hing met mijn ellebogen op de balustrade. Een fris briesje woei langs mijn lijf en ik keek naar Snape, met zijn boze, donkere ogen. Ik slikte.
'Ik had gedacht dat u niet meer boos zou zijn nadat u mijn verhaal gehoord had.'
Snape slaakte een zucht.
'Misschien is boos ook niet het goede woord,' zei hij.
'Wat dan wel?' vroeg ik zacht.
'Teleurgesteld. Ik had je gezegd wat het met me deed als jij wegliep en nu deed je het weer zonder me in te lichten. Elena, ik vind het wel goed geweest. Als ik daar ook nog eens bij optel dat je niet te vertrouwen bent, dan denk ik dat het beter is om het contact te verbreken.'
Een brok kwam op in mijn keel en een steek ging door mijn maag. Ik opende mijn mond om wat te zeggen, maar deed deze weer dicht. Ik liet de tranen gaan.
'Ik kan toch niet zonder u,' fluisterde ik. 'Dat kan niet.'
Snape fronste zijn wenkbrauwen.
'Blijkbaar wel, Elena. Je had me beloofd te zeggen waar je heenging en dat heb je niet gedaan. Ik kan je niet meer vertrouwen.'
'U weet toch waarom het was? Dat heeft professor Dumbledore toch verteld?'
'Het gaat mij om de afspraak die wij gemaakt hebben, Elena,' zei Snape scherp.
Ik haalde diep adem. Er was niets tegenin te brengen. Ik kon het beter gewoon met rust laten.
'Ik vind het niet leuk om te horen dat u me niet vertrouwt,' mompelde ik. 'Ik vertrouw u alles toe.'
'Niet van Marco,' beet Snape me toe.
'Nee,' sprak ik zacht. 'Weet u waarom? Ik was doodsbang.'
'Albus vertrouwde je wel.'
'Hij dwong me!' siste ik. 'Het was vertellen of van school gestuurd worden, professor.'
Misschien was afstand nemen inderdaad een beter idee. In ieder geval wel als hij zo over mij dacht. Ik sloeg mijn armen over elkaar en liep een eindje weg. Ik was woedend en verdrietig. Snape kwam niet achter me aan, maar bleef staan op de plek waar ik net ook stond.
'Als u maar weet dat ik altijd van u zou houden,' mompelde ik snikkend.
Snape draaide zich niet om, maar ik meende dat ik ook een klein snikje hoorde.
Ik liep naar de common room, zocht mijn bed op en viel in slaap. Morgen had in een lange dag voor de boeg.

Wat had ik weinig zin in het nablijven. Ik vond dat ik al meer dan genoeg gestraft was. Harry was nog eerder wakker dan ik, merkte ik toen ik de common room in liep.
'Wat doe je hier?' vroeg ik.
'Ik denk dat jij vergeten bent dat ik ook moet nablijven, liefje,' grijnsde hij. 'Ik mag lekker handboeien gaan schoonmaken. Hoe vind je die?'
'Beter dan ik,' mompelde ik. 'Ik wil best ruilen.'
'Nee, jij gaat lekker het bal voorbereiden,' zei Harry en hij gaf me een zoen.
'Ja, lekker,' zei ik en ik rolde met mijn ogen. 'Samen met de Elena-haatclub: Snape, McGonagall en Fudge.'
'Is het nog steeds niet goed met Snape?' vroeg Harry bijna meelevend.
'Hij wil geen contact meer,' zei ik en ik probeerde mijn tranen te bedwingen.
Harry slaakte een zucht.
'Hij trekt wel bij, liefje.'
'Ken jij Snape?' zei ik schamper. 'Echt niet.'
Harry pakte me bij mijn hand.
'Vergeet hem,' zei hij plechtig. 'Hij is het niet waard om zo met jou gevoelens te spelen.'
Harry had misschien ook wel gelijk. Ik trok me er teveel van aan. Het was heel rustig in de Great Hall. Iedereen sliep uit in het weekend, iedereen behalve Harry, ik en alle leraren voor het comité van het bal. Wij vielen ontzettend op, zo met z'n tweeën aan een uitgestorven tafel.
'Waarom is dit zo gênant?' fluisterde ik in Harry's oor terwijl ik een broodje pakte.
Harry grijnsde.
'Omdat wij het meestal gewend zijn om het ontbijt te eten wanneer de bel is gegaan. Wij zijn het niet gewend om zo vroeg te zijn en daarom is het raar.'
Ik beet op mijn lip.
'Je hebt een punt,' glimlachte ik.
Toen we uitgegeten waren, scheidden onze wegen. Harry ging naar Filch en ik naar de prijzenkamer. Alle leraren waren er al en zaten aan een grote ronde tafel midden in de prijzenkamer. Ik aarzelde. Mocht ik erbij? Een tijdje stond ik te wachten tot iemand mij zo opmerken, tot Dumbledore omkeek en me wenkte. Ik liep gespannen naar de tafel toe en gaf iedereen weer een handje. Snape keek me enkel woedend aan. Waarom deed hij me zoveel pijn? Waarom nu vlak voor het bal?
'Kom erbij zitten,' zei Dumbledore.
Hij toverde een stoel en schoof wat op. Nee, niet naast Snape, alstublieft. Maar ik had niet echt een keuze zonder onbeleefd over te komen en ging met tegenzin tussen Snape en Dumbledore in zitten.
'We hadden het net over de verkiezingen,' legde Dumbledore uit. 'Wat vind jij? Moeten er verkiezingen worden gehouden voor zowel jongens als meisjes of doen we een verkiezing voor beiden?'
'Ik zou er twee verkiezingen van maken,' zei ik aarzelend. 'Jongens en meisjes verschillen natuurlijk van uiterlijk en als je die moet vergelijken, dan is dat net of je appels met peren vergelijkt. Maar die verkiezing van het mooiste koppel moet natuurlijk wel samen.'
Dumbledore knikte en Fudge schreef het op.
'Maar dat moeten jullie beslissen hoor,' zei ik zacht. 'Ik zeg enkel wat ik vind en ik kan me voorstellen dat mijn stem hier niet geldt.'
'Ik vraag het niet als jouw stem niet zou gelden,' zei Dumbledore scherp. 'Kom je mee naar the Great Hall? Severus zal je uitleggen wat we bedacht hebben.'
Ik sloeg mijn ogen ten hemel en beet op mijn lip. Ik keek even naar Snape. Streng keek hij me aan en hij nam me mee naar the Great Hall.
'Luister,' zei hij toen we buiten gehoorafstand waren. 'Het heeft weinig zin om geen contact te hebben als je overal komt waar ik kom.'
Ik keek hem met grote ogen aan.
'Ik moet nablijven, professor. Ik kan er niets aan doen. U had maar aan professor Dumbledore moeten vertellen dat u niet meer met mij om wil gaan, dan hadden we deze ongemakkelijke conversatie niet gehad.'
Snape negeerde me en we liepen verder naar the Great Hall. Toen we ervoor stonden, gaf hij me een tekening.
'Succes ermee,' zei hij en hij beende weg.
Ik keek schamper naar de tekening. Doodshoofden en duistere voorwerpen waren niet echt bedoeld voor een bal, dacht ik zo. Deed hij dit nu om mij in de problemen te krijgen? Wat slap. Ik besloot de tekening te verscheuren en zelf maar wat moois te bedenken voor het bal. Ik was creatief genoeg, vond ik zelf. Hopelijk kreeg ik geen problemen omdat ik iets anders verzonnen had dan op de tekening van Snape stond.
Ik pakte mijn toverstok en probeerde zoveel mogelijk te doen ermee. Ik maakte ijspegels voor aan de tafels en zorgde voor een sneeuwachtige op het betoverde plafond. Ik sommeerde een grote kerstboom en plaatste die in het midden van de zaal. Ik zorgde voor witte tafelkleden en zorgde ervoor dat al het, door mij afgewassen, servies op de tafels stond. Ik was zeker de hele ochtend bezig en kreeg geen hulp, maar dat had ik ook niet nodig. Toen ik van veraf keek, vond ik het het mooiste kunstwerk dat ik ooit gemaakt had. Ik was voor de eerste keer eens echt trots op mezelf