We found love right where we are ~ Voldermort's daughter

Twenty-one

'Hoe was het bij Snape?' vroeg Harry toen ik terug in de common room was.
'Eerlijk? Geweldig. Snape was erg lief voor me. Hij wil zelfs een bijlesclubje oprichten!'
'Geweldig. Wat ben je ook fantastisch.'
Hij pakte me bij mijn middel en drukte me tegen hem aan. Hij gaf me een klein kusje op mijn wang.
'Ik weet het nog niet zeker hoor,' zei ik. 'Dumbledore moet toestemming geven.'
Hermione en Ron kwamen ook bij ons staan.
'Ach, dat geeft hij wel,' zei Hermione. 'Hij weet toch dat jij echt wel een verantwoordelijkheidsgevoel hebt?'
Ik knikte.
'Ik hoop dat hij niet al te boos is om dat gevecht. Aan de ene kant kent hij het verhaal, maar aan de andere kant had McGonagall ook gelijk en had ik er volwassener mee moeten omgaan en niet terug moeten vechten.'
'Dat kunnen ze niet altijd van je verwachten,' zei Harry. 'Jij bent ook maar een kind.'
Ik knikte en glimlachte.
'Thanks.'

Ik kreeg in de loop van de middag een berichtje van een meisje van Dumbledore met de vraag of ik direct wilde komen.
Ik nam afscheid van Harry en liep naar Dumbledore's kantoor. Tot mijn verbazing zaten ook McGonagall en Snape daar. Ik moest tegenover ze gaan zitten. Wat voelde dat ongemakkelijk.
'Goedemiddag, Elena,' zei Dumbledore streng. 'Ik kreeg vandaag twee berichten. Een van Minerva over het duel dat je had met meneer Malfoy en een van Severus, die vond dat jij tijdens het nablijven ontzettend goed met de kinderen omging.'
Ik knikte.
'Vechten wordt hier niet geaccepteerd, Elena. Ik moet eerlijk zeggen dat je er makkelijk vanaf bent gekomen.'
Ik sloeg mijn ogen neer. Waarom werd alle schuld naar mij geschoven? Draco had net zo goed schuld, misschien nog meer dan ik.
'Professor,' stamelde ik. 'U kunt niet van mij verwachten dat ik niet terugvecht als iemand me aanvalt. Ik vind het oneerlijk dat ik alle schuld krijg terwijl Draco net zo goed schuldig is.'
'Jij weet hoe je spreuken af kunt wijzen, meneer Malfoy niet. Ik neem jou dit kwalijk omdat jij slimmer en verstandiger bent dan meneer Malfoy. Dat dacht ik in ieder geval.'
'Ik heb er echt spijt van, professor. Het zal niet meer gebeuren.'
'Dat weet ik wel zeker,' zei Dumbledore.
Ik zuchtte. Na zo'n uitspraak hing er meestal straf boven het hoofd. Gelukkig ondernam Dumbledore nog geen actie.
Ik keek even naar Snape. Ik hoopte toch vurig dat ik toch bijlessen mocht geven, hoewel de kans wel met tachtig procent was afgenomen.
Het was een tijdje stil en ik keek naar mijn knieën. Ik zuchtte en kreeg een brok in mijn keel. Ik was teleurgesteld in mezelf.
'Wat is er, Elena?' vroeg Snape.
'Niets,' loog ik zacht.
'Ik vind het een goed idee van Severus om dat bijlesclubje op te richten, Elena,' zei Dumbledore. 'Maar ik vraag me af of jij die verantwoordelijkheid aankunt.'
Ik zei niets.
'Ik denk dat Elena dit aankan,' zei Snape resoluut. 'Hoe zij met die kinderen omging was gewoon goed en ik denk dat als er eenmaal iets is waar Elena voor kan gaan, dat ze echt wel verantwoordelijkheid toont.'
'Ik weet niet hoe het in jouw klas zit, maar bij mij komt ze nog wel eens te laat of praat ze erdoor heen. Ik heb nog geen verantwoordelijkheidsgevoel gezien,' zei McGonagall pinnig.
'Ze verveelt zich stierlijk in de les! Vind je het logisch dat ze erdoor heen praat. Leer haar nou eens echt kennen.'
Het voelde erg fijn dat Snape zich voor mij inzette. Alsof hij mijn afdelingsleider was.
'Mag ik dan een proefperiode?' vroeg ik voorzichtig. 'Als het niet wordt zoals verwacht, stop ik er meteen mee.'
Dumbledore keek naar McGonagall en Snape.
'Goed dan. Maar als ik ook maar iets hoor dat mij niet bevalt, stoppen we er direct mee. Ja?'
Mijn glimlach verbreedde.
'Bedankt, professor.'
'En nu wil ik graag even met Elena alleen praten,' zei Dumbledore.
De leraren vertrokken en ik bleef achter met Dumbledore, wat nu een stuk minder fijn voelde dan het ooit was.
'Hoe was de marteling van je vader?' vroeg hij kalm.
'Vreselijk,' zei ik. 'Nog een keer zo'n marteling en het is mijn dood, professor. Daarom was ik zo boos op Draco en daarom gingen we duelleren. Ik praat niets goed, maar ik wil wel dat u weet waarom ik het gedaan heb.'
'Ik begrijp het ook, maar ik had gedacht dat jij iets verstandiger zou zijn.'
'Ik ben ook nog maar een kind,' zei ik.
'Weet ik,' antwoordde Dumbledore. 'Ik heb je overschat.'
Ik beet op mijn lip maar reageerde er niet op.
'Gaan we dan nog wel verder met de lessen?'
'Weet ik niet. Eerlijk gezegd wil ik je niet belonen als je iets gedaan hebt wat niet mocht, maar aan de andere kant heb ik je ook toestemming gegeven voor het bijlesclubje, dat natuurlijk ook een soort beloning is.'
'Ik beloof dat ik nooit meer zal vechten, professor. Echt niet. Ik zweer het.' Ik smeekte bijna. Ik vond die lessen geweldig.
'Goed dan. Ik laat het je weten. Verdien jij nog straf? McGonagall heeft je geen straf gegeven. Dat verbaasde me.'
'Mij ook,' zei ik. 'Ik dacht echt dat ik heel diep in de puree zat.'
'Goed, weet je wat, dan houden we het op een waarschuwing. Maar als ik nog een keer hoor dat je een regel vebroken hebt, dan heb je echt een heel groot probleem.'
Ik knikte.
'Dat snap ik.'
Ik stond op. Dumbledore ook. Hij legde zijn hand op mijn schouder.
'Maar jij blijft voor mij het meisje met het ereplaatsje, Elena. Ik wil er samen met jou alles aan doen dat jouw leven naar de oorlog zorgeloos en fijn wordt.'
Het deed mij toch wel heel veel wat Dumbledore mij vertelde en ik was plotseling vergeten hoe streng hij een paar minuten geleden klonk.
Ik glimlachte.
'Ik ben blij dat het weer goed is, professor.'
'Ik blijf niet zo lang boos. Ga nu maar. Ik denk dat je nog veel moet doen voor jouw bijlesclubje.'
Ik knikte en verliet het kantoor.