We found love right where we are ~ Voldermort's daughter

Forty-seven

Schreeuwend en vol zweet werd ik wakker. Ik ademde, alsof ik dat de hele tijd niet had kunnen doen. Bang keek ik om me heen. Ik schreeuwde nog een keer toen ik merkte dat Hermione niet in bed lag. De rest van de meisjes werd wakker, maar ik besteedde geen aandacht aan hen. Ik rende naar beneden en gilde het uit toen Hermione daar ook niet was. Het portret naar de common room ging open en McGonagall kwam op me af. Woedend, maar toen ze zag hoe erg ik in paniek was, suste ze me zachtjes.
'Wat is er gebeurd?'
'Ik - ik had een droom, maar het leek zo echt. Ik moest kiezen. Kiezen tussen mensen en de rest werd vermoord. En ik koos voor Harry en nu is Hermione weg,' jammerde ik.
McGonagall schudde haar hoofd en glimlachte. Hermione kwam de trap afgelopen.
'Wat is dat geschreeuw?' vroeg ze terwijl ze naar McGonagall keek en mij negeerde.
Ik rende op haar af en gaf haar een knuffel. Hermione duwde me boos van haar af.
'Wat doe jij? Schreeuwde jij zo?'
'Juffrouw Granger, iets meer sympathie mag wel, wat vindt u?' zei McGonagall streng. 'Elena heeft zojuist een heel zware nacht achter de rug. Het minste wat u kunt doen, is haar steunen.'
'Nou, professor, dat doe ik graag, maar Elena is niet geweest zoals ik haar ken afgelopen week.'
'Ik heb mijn excuses aangeboden!' snikte ik. 'Helaas worden excuses op Hogwarts niet altijd geaccepteerd.'
Ik keek naar McGonagall en toen weer naar Hermione. Een tijdje was het stil.
'Het was wel een droom, maar die droom deed me wel beseffen dat ik niet kan kiezen,' zei ik zacht. 'Wat betekent dat ik jullie allemaal nodig heb.'
Hermione keek me aan maar schudde haar hoofd.
'Wat mij betreft is het voorbij. Dat was het al toen je me niets vertelde over Sirius. Dat moest ik uiteindelijk horen van Harry.'
Ik keek geschrokken naar McGonagall, maar ze leek niet boos.
'Ik heb het een en ander gehoord over Sirius,' zei ze. 'Ik geloofde je niet, Elena. Dat spijt me nog steeds.'
Ik knikte en keek weer naar Hermione.
'Er was een reden dat ik het je niet verteld heb, Hermione. Het mocht niet van Sirius want dat zou hem in gevaar brengen. Toen Harry contact met hem had gemaakt, was Dumbledore al ingelicht en kon hij het rustig vertellen. Daarom heb ik ook niet verteld over het feit dat ik bijna van school gestuurd was, want Sirius was de aanleiding. Het spijt me.'
'En waarom vertelde je niet over je vader?'
'Omdat -' Ik zuchtte. 'Omdat ik andere dingen aan mijn hoofd had op dat moment. Het scheelde niet veel, of ik was dood,' antwoordde ik. 'Dat besefte ik me al toen ik te horen kreeg dat ik gestraft zou worden. Ik geef mezelf ook de schuld, Hermione, maar ik wilde wel uitleggen waarom ik het gedaan heb op deze manier. Als jij me niet meer als vriendin wilt, dan vind ik dat prima. Je moet het zelf weten want ik ga je niet dwingen, maar ik ga je wel missen hoor.'
Ik zuchtte en keek op de klok aan de muur. Half vijf.
'Ik zal niet meer schreeuwen, professor, maar mag ik nog wel even slapen? Ik ben kapot.'
McGonagall knikte glimlachend en ik liep naar boven en dook mijn bed weer in.

De volgende ochtend was ik te laat in de les van Lupin, maar ik besloot zelfstudie te doen in de common room, zodat hij me niet zou berispen om het feit dat ik stof gemist had. Eerlijk gezegd had ik ook geen zin in gepreek, dus zelfstudie kwam in alle opzichten beter uit. Ik maakte een werkstuk over weerwolven en het verschil met Animagi. Niet mijn gebruikelijke niveau, maar voor iemand die om half vijf wakker was, prima. Toen ik klaar was, merkte ik ook dat het lesuur voorbij was en ik liep naar Transfigurations. Op de weg erheen kwam Draco op me afgelopen.
'Wat?' vroeg ik bot.
'Vader wil met ons praten,' verzuchtte hij. 'Het klonk niet vrolijk.'
'Een opluchting: jouw vader is nooit vrolijk tegen mij. En waarom wil hij praten? Komt hij naar Hogwarts?'
Draco knikte.
'Op een onverwacht moment, zodat hij eens goed kan zien hoe het eraan toe gaat op Hogwarts bij ons.'
Ik zuchtte.
'Nou wedden dat het gebeurt als het totaal niet uitkomt?'
'Dan zorg je maar dat je geen momenten zijn die niet uitkomen,' snauwde Draco. 'Of is dat te lastig voor je?'
Ik keek hem beledigd aan.
'Draco, op zulke momenten moeten we samenwerken,' zei ik zacht. 'Ik weet dat we verschillen, maar we willen allebei niet dat Lucius op school komt en als het dan toch gebeurt, dan op z'n minst op een tijdstip dat we geen vreemde dingen doen. Ik bedoel, hoe zou jij het vinden als je vader opeens in de slaapzaal opdook en jij daar met een meisje in bed lag?'
Ik probeerde het subtiel te brengen, maar ik wist niet of hij dat geloofde. Draco trok een wenkbrauw op.
'Wat heb je gezien tijdens je uitstapje naar Slytherin?'
'Eerlijk gezegd? Helemaal niets. Ik kwam niet verder dan het woongedeelte omdat die domme Millicent tegen me aanliep.'
Draco knikte.
'Heb je Lucius verteld dat ik daar was, Draco?'
Hij schudde zijn hoofd.
'Ik dacht dat je al genoeg in de problemen zou zitten.'
'Dat is ook zo. Bedankt. Ik dacht dat je het wel zou doen.'
'Ik ook,' gaf Draco toe. 'Maar dan zou jij het terugdoen en eerlijk gezegd wil ik niet weet zo'n preek van mijn vader als laatst.'
'Je weet dat ik het nooit terug doe. Enkel die ene keer, want als ik toen niet voor mezelf koos, betekende het mijn dood. Waarom begrijp je dat niet?'
Draco fronste zijn wenkbrauwen en liep weg. Ik keek op mijn horloge. Ging lekker vandaag, weer te laat. Ik liep achter Draco aan naar Transfigurations. Dan waren we in ieder geval gezamenlijk te laat. Draco klopte aan op de deur en we liepen naar binnen.
'Aha, broer en zus. Na al die maanden en in jouw geval, meneer Malfoy, jaren nog steeds moeite met het lokaal te vinden? Ga maar zitten beiden, maar ik wil jullie na de les spreken.'
Ik rolde met mijn ogen.
'Mag ik naast iemand zitten of moet ik alleen zitten?' vroeg ik.
'Nou, juffrouw Riddle, belonen doen we niet als je niet op tijd komt, dus ga maar gewoon alleen zitten.'
Ik maakte een kotsgeluidje en keek even naar Hermione, die me woedend aankeek. Ik zuchtte. Jammer dat het nooit meer goed zou komen. Ik had haar eigenlijk gewoon nodig.
Deze les oefende ik met moeilijke spreuken voor gevorderden. Ik kom mezelf niet gevorderd noemen, maar als ik die spreuken zonder moeite kon uitspreken, wat was ik dan? De bel ging en ik bleef met Draco, die tot mijn verbazing niet was weggelopen, achter in het lokaal.
'Hier komen,' zei McGonagall streng. 'Ten eerste, juffrouw Riddle, wil ik graag twintig punten toevoegen aan Gryffindor voor de spreuken die u op zo'n jonge leeftijd met weinig moeite beheersen kunt.'
Draco keek me vernietigend aan, maar ik keek blij. Als het zo doorging, stond Gryffindor binnen no time weer bovenaan.
'Maar te laat betekent strafwerk. Meneer Malfoy, u schrijft een opstel over een onderwerp van Transfigurations dat u lastig vindt. Juffrouw Riddle, u schrijft de eerste vijf bladzijdes over van het boek van Albus.'
'Maar professor, dat is echt veel werk. Voor wanneer?'
Ik zat er een beetje mee in de knoop want overmorgen moest ik ook nog mijn excuusbrief voorlezen en dan was ik nog niet mee begonnen.
'Voor morgen,' zei McGonagall met een gemene ondertoon. 'Nu mogen jullie gaan.'
Ik bleef echter zitten.
'Ik wilde eigenlijk vragen of ik het een andere dag mocht inleveren,' zei ik. 'Ik moet ook nodig die excuusbrief gaan schrijven en ik ben bang dat ik het niet af krijg. Ik doe er dan nog wel wat bladzijdes bij.'
McGonagall zuchtte, maar knikte.
'Dan schrijf je er zeven.'
'Ja, professor.'
Ik verliet het lokaal en ging naar de Great Hall, waar de heerlijke geur van het eten me al tegemoet kwam. Ik zocht Harry en Ron, maar zij waren er niet, dus noodgedwongen moest ik alleen zitten. Hermione kwam wel de Great Hall binnengelopen, maar ze ging een eindje verderop zitten met Lavender. Alsof ik niet bestond in haar leven. Woesj, weg. Voor altijd.