We found love right where we are ~ Voldermort's daughter

Fifty-seven

De dagen na die beruchte zaterdag, probeerde ik me toch in te houden. Zo veel mogelijk op de achtergrond blijven en zorgen dat McGonagall geen redenen had om me te straffen. Harry en ik brachten vrijwel elke avond met elkaar door. Zo ook vandaag, woensdagavond. We zaten buiten in het vochtige gras op een heuvel dicht bij the Black Lake. Dat gaf een ontzettend mooi uitzicht, waar Harry en ik beiden ontzettend van genoten. Harry had een arm om me heen geslagen omdat ik het koud had, ook al had ik een jas aan. Ik gaf hem een zoen.
'Dit is toch wel het beste,' fluisterde ik. 'Zo, samen met jou.'
'Het enige waar we voor moeten oppassen, is dat ze ons niet betrappen,' glimlachte Harry. 'Anders kunnen we alsnog dat bal op onze buik schrijven.'
'Dat zou niet mogen, volgens McGonagall,' grijnsde ik. 'Dat kunnen we in dat geval mooi tegen haar gebruiken.'
Het was ook al wel heel laat. Drie uur 's nachts op precies te zijn, maar de reden dat we zo laat gingen, was omdat de leraren op dit tijdstip zelf ook sliepen. Het enige nadeel was dat Harry en ik de volgende dag amper door zouden komen, maar dat hadden we er wel voor over.
'Zeg, heb jij nog iets van Lucius of Draco gehoord?' vroeg Harry.
Ik schudde mijn hoofd.
'Het is verdacht stil aan die kant. Ik moet Lucius ook nog contacteren over Dumbledore, maar volgens mij houdt Dumbledore dat zelf bij. Dat moet ik maar eens gaan navragen bij hem. En Draco... ik weet het niet. Hij vraagt niet meer om te oefenen dus ik denk dat die stok zijn werk doet, ook al weet ik niet of ik daar blij mee moet zijn.'
'Zouden ze iets van plan zijn?' vroeg Harry zich hardop af.
'Zeker,' beweerde ik. 'Ik bedoel - als er voor Lucius geen reden is om me een dreigbrief te sturen, dan moet er wel wat aan de hand zijn. Ik denk dat ze een reusachtig plan aan het verzinnen zijn met iedereen die tegen mij is. Ik weet niet wat precies de bedoeling is, maar Lucius kennende zal het iets vreselijks zijn. Maar de dood zal het niet worden. Dan moet Draco mijn taken overnemen en ik weet zeker dat Lucius dat vreselijk zal vinden. Het zal eerder een zware opsluiting of marteling worden.'
'Maar waarom zouden ze dat doen?'
'Het zou zo kunnen dat Draco Lucius toch verteld heeft dat ik in de Slytherin common room was,' zei ik duister. 'Dat is al een reden genoeg.'
'Je klinkt niet bang. Waarom niet?' vroeg Harry terwijl hij me dicht tegen zich aandrukte.
'Ik ben wat gewend,' glimlachte ik. 'Lucius zal me niet vermoorden. Wat hij verder met me doet, dat overleef ik wel. Ik heb dat allemaal al eens meegemaakt.'
Harry lachte en gaf me een zoen. Ik zoende hem vol overgave terug en we belandden liggend op het gras. Ik bewoog met mijn hand over Harry's t-shirt terwijl ik mijn been klemde om die van hem en mijn lippen nog altijd op zijn lippen geklemd waren. Ik beet in zijn lip en grijnsde.
'Je ruikt naar citroen. Speciaal voor mij?'
Harry knikte en pakte me vast bij mijn dijen, waar hij zacht in kriebelde. Ik lachte ongecontroleerd en het volgende moment lagen we met onze hoofden tegen elkaar in het gras.
'Jij bent zo speciaal voor me,' glimlachte ik en ik beet in zijn oor.
'Auw!' riep Harry, maar hij lachte er zo bij dat ik wist dat het geen pijn deed.
'Aha!' riep iemand plotseling en het lachen stierf langzaam weg.
Harry en ik draaiden ons in een ruk om naar de plek waar de stem vandaan komt. Daar stond Draco met zijn handen over elkaar heen geslagen.
'Betrapt,' grijnsde hij gemeen. 'Ik vraag me toch af wat Snape hier van zou vinden.'
'Wat doe jij hier?' vroeg ik onbeschoft. 'Het is drie uur 's nachts en kinderbedtijd is allang geweest.'
Draco fronste zijn wenkbrauw.
'Waar haal jij die brutale mond vandaan, dame? Die vraag kan ik net zo goed aan jullie stellen.'
'Nou, ik neem aan dat je wel meegekregen hebt wat wij aan het doe waren,' beet ik hem toe. 'En nu wegwezen!'
'Prima hoor,' glimlachte Draco gemeen. 'Ik ga gelijk even langs Snape. Denk dat hij heel blij zal zijn als ik vertel wie ik hier betrapt heb.'
'Moet je doen,' zei ik. 'Maar je bent dan wel een vieze verrader.'
Draco schokschouderde.
'Dus?'
'Dus dan ben je een grotere idioot dan ik ooit verwacht had.'
'Aha. Liever een idioot dan de dochter van the Dark Lord, maar dat ligt vast aan mij,' grijnsde Draco.
'Als jij naar Snape gaat, dan vertel ik hem van die stok die je gekregen hebt van Borgin.'
'Hoe weet jij dat?' vroeg Draco en zijn houding werd opeens veel dreigender. 'Vertel op!'
'Je denkt echt dat je de enige was in die winkel hè!' zei ik fel. 'Maar Draco, die toverstok is hartstikke illegaal en verboden op Hogwarts. Dus, zeg het maar.'
'Oeh, jij krijgt zoveel problemen met vader en the Dark Lord,' zei Draco duister en hij kwam dichterbij me, terwijl hij de illegale toverstok uit zijn gewaad haalde.
Ik deed hetzelfde en bewoog met de vingers van mijn andere hand zachtjes over de slang die in mijn stok gegrafeerd was. Daarna richtte ik deze op Draco.
'Laat dan maar eens zien wat die stok kan,' fluisterde ik.
'Sectumsempra!' riep Draco.
De stok was gevaarlijk, heel erg gevaarlijk. Een spreuk, krachtiger dan ooit, kwam uit de stok. Draco wist zelf ook niet wat er gebeurde, want de toverstok had een terugwerkende kracht waar hij niet op voorbereid was. Gelukkig was ik sterk en ik had de aanval zien aankomen, dus ik wees de spreuk met al mijn krachten af. Als ik die op mij zou krijgen, zou ik doodbloeden. Draco was achterover gevallen en zonder dat ik er erg in had, liep ik naar hem toe en hielp hem overeind, ook al wilde hij dat zelf totaal net.
'Ik denk dat jij nog een paar jaartjes moet wachten voordat je deze stok kunt gebruiken,' zei ik. 'Ik bedoel - zie wat ervan komt. Ik heb niets en jij ligt op de grond. Best ironisch, vind je niet?'
Ik was aan het uitdagen en dat wist ik ook wel, maar zo'n tegenaanval had ik niet verwacht. Draco smeet de stok op de grond en pakte me bij mijn keel. Hij duwde me op de grond en ik kreeg amper lucht.
'Harry!' gilde ik met de laatste kracht die in me zat.
Harry sprong naar me toe en trok Draco woedend van me af.
'Durf je wel, een meisje aan te vallen!' riep Harry woedend en hij trok zijn toverstok.
'Expelliarmus!' schreeuwde Harry.
Draco viel een paar meter verder bewusteloos op de grond.
'Bedankt,' glimlachte ik en ik gaf hem een zoen toen ik opstond. 'Wat een idioot.'
'Wij ook,' zei Harry. 'Jij hebt problemen straks. Veel problemen.'
'Maakt niet uit,' zei ik. 'Zolang ik naar het bal mag, vind ik alles best. Wat doen we met hem?'
'Laat maar liggen,' grijnsde Harry.
Ik knikte, maar pakte wel de stok van Draco.
'Veel te gevaarlijk voor hem.'
Harry knikte.
'Voor zijn eigen bestwil. Kom, we gaan.'
We liepen naar het kasteel. Ik was doodmoe en merkte dat mijn benen het bijna begaven.
'Hoeveel herrie zouden we gemaakt hebben?' vroeg ik me hardop af. 'Zou een leraar wakker zijn geworden?'
Harry zuchtte en wees naar Dumbledore, die glimlachend boven aan de trap stond.
'Dame en heer,' zei hij en het klonk niet eens streng. 'Willen jullie met mij meekomen?'
Een zucht verliet mijn mond en met Harry's hand in de mijne liepen we mee naar Dumbledore's kantoor. Wat zou hij nu met ons van plan zijn? Het zag er niet uit dat hij ons straf wilde geven, maar wat dan? Nieuwsgierig en ook wel een beetje bang, kwamen we aan bij zijn kantoor. We moesten gaan zitten en Dumbledore begon met praten