We found love right where we are ~ Voldermort's daughter

Nineteen

Het feit dat Harry Potter het vriendinnetje was geworden met Elena Riddle, verspreidde zich net zo snel als toen Snape had verklapt wie ik was. Pansy was zeker niet de enige die opmerkingen maakten, maar eigenlijk interesseerde het me allemaal bitter weinig. Harry en ik waren gelukkig en daar ging het om.
Toen ik terugkwam van de toiletten, liep Draco voor me. Het was lunchpauze.
'Draco,' zei ik kalm en ik stapte naar hem toe.
Hij draaide zich om.
'Wat?'
'Waarom? Waar heb ik dit aan verdiend? Ben ik dan zo'n vreselijk halfzusje geweest?'
Draco zuchtte.
'Denk je echt dat ik dit wil, Elena? Denk je dat echt?!'
'Als jij niet eens het lef hebt om toe te geven dat jij degene bent die de fout in is gegaan, denk ik inderdaad dat jij dit wilt,' zei ik zacht. 'En Draco, waag het niet om mij nog een keer de schuld te geven van iets dat ik niet gedaan heb. Het zal je berouwen.'
'Niemand gelooft je toch. Ze zullen er niet achter komen.'
'Snape zal ze de waarheid vertellen. Ik had gehoopt dat ik dit nooit hoefde te doen, maar nog een zo'n marteling en het betekent mijn dood. Nu weet ik dat zoiets jou niet interesseert, maar bij interesseert het wel en ik wil het liefst zo lang mogelijk blijven leven. Begrepen?'
'Denk jij nou werkelijk dat Snape, nota bene Snape, jou zal helpen? Hij haat je, Elena.'
'Dat zal best,' zei ik nuchter. 'Maar hij vindt het wel erg wat er met mij gebeurt en zolang hij ook maar iets van medelijden met me heeft, weet ik zeker dat hij me zal steunen. Hij vindt jou een lafaard, Draco. En ik heb het niet ontkend.'
Draco pakte zijn stok.
'Stupefy!'
Ik was het zat om altijd maar te doen alsof ik het heilige boontje was. Iedereen mocht altijd maar spreuken op mij afvuren en ik moest ze afwijzen. Maar zo zat de wereld niet in elkaar.
'Protego!' riep ik en de spreuk belandde recht in Draco's borst. Hij viel achterover.
'Als je met mij wilt vechten, moet je met wat beters komen,' zei ik uitdagend. 'Tarantallegra.'
Draco, die net was bijgekomen van de lamstraal, begon plotseling te tapdansen. Ik lachte hardop.
'Rictusempra!' schreeuwde Draco toen hij was uitgedanst.
Ik viel achterover, maar stond snel weer op.
'Levicorpus!'
Draco hing in de lucht en een paar voorbijgangers lachten. Degene die iets minder lachte, was McGonagall. Ik denk dat ik haar nog nooit zo boos gezien had.
'Libracorpus!' riep McGonagall en Draco viel op de grond.
McGonagall pakte me bij mijn arm en trok me mee. Draco liet ze liggen. Ik had nooit dieper in de puree kunnen zitten, volgens mij. Ze had Draco niet zien vechten en mij Levicorpus zien gebruiken.
'Professor -'
'Stilte, juffrouw Riddle.'
Ze nam me mee naar haar kantoor. Ik moest gaan zitten. Er werd niet eens gevraagd naar mijn kant van het verhaal. Ze preekte erop los over wat voor een idioot ik geweest was en dat ik blij moest zijn dat ik niet per direct van school werd gestuurd. Ik reageerde niet op haar. Ik begreep echt wel dat ik dit niet mocht doen, maar ze kon toch niet verwachten dat ik niets terug ging doen bij Draco als hij me weer eens aanviel? Ze wist niet eens wat er was gebeurd en toch reageerde ze alsof het allemaal mijn schuld was.
'Vijftig punten aftrek van Gryffindor,' zei McGonagall. 'En ik zal professor Dumbledore inlichten. Ik heb toevallig van Severus gehoord dat je morgen al moet nablijven bij hem, dus dan laten we die straf maar even voor wat het is. Ik denk dat Albus nog wel een appeltje met jou te schillen heeft.'
Ik zuchtte.
'Professor -'
'Geen tegenspraak, juffrouw Riddle. Ik denk dat jij blij moet zijn.'
'Luister naar me, alstublieft,' zei ik. 'Ik zal nooit zeggen dat het goed was wat ik had gedaan, maar kunt u misschien een beetje begrip tonen? U weet hoe het zat met Draco. Ik heb het u verteld. Professor, ik ben een uur gemarteld door Voldemort omdat Draco een verhaal had verteld aan Lucius dat totaal niet klopte. Ik was boos, professor. En voor uw informatie, Draco begon.'
McGonagall keek me aan.
'Oké, misschien ben ik iets te streng voor je geweest,' gaf ze langzaam toe. 'Maar Elena, vechten is nooit de oplossing. Ik heb je het al eens verteld en ik weet toevallig dat jij uitstekend spreuken af kunt wijzen, dus het excuus dat meneer Malfoy begon, is niets waard. Jij begon namelijk terug te vechten.'
Ik knikte en stond op.
'Dan laat het maar staan. Ik verdien die punten wel een keer bij. En professor Dumbledore zal wel boos worden, maar dan gaan we er maar vanuit dat ik dat verdiende.'
'Goed, twintig punten aftrek dan,' zei McGonagall pinnig. 'En dame, ik mats je niet nog een keer. De volgende keer heb je echt een probleem.'
Ik knikte.
'Bedankt.'
Maar of het nou gemeend was? Ik begon langzaam te beseffen dat de band die ik met McGonagall had slechter was dan die met Snape.

Het leek soms net een Amerikaanse High School zo snel als iets verspreid werd. Het feit dat ik Draco had aangevallen verspreidde als een lopend vuurtje. Vooral dat ik Draco had aangevallen. Draco was het zielige kindje en had blijkbaar niets verkeerd gedaan. Mijn reputatie ging in één middag helemaal naar de haaien. Ik was niet langer het slimme dochtertje van Voldemort, maar het rebelse vriendinnetje van Harry en eerlijk gezegd wist ik niet wat ik liever had...