We found love right where we are ~ Voldermort's daughter

Forty

Aan het eind van de dag stuurde Lucius een brief terug met bericht dat ik zo spoedig mogelijk naar Malfoy Manor moest komen. Er stond verder niets bij.
Ik liep naar Snape's kantoor en gaf hem nog even een knuffel voordat ik de haard instapte.
'Ik denk dat ik minstens een week vast zit,' zei ik. 'Dat u het weet.'
'Een week? Zolang?'
'Ik heb wel eens een maand vastgezeten,' zei ik. 'Kreeg toen wel elke dag wat eten, maar dat was vreselijk. Die spierpijn die je hebt als je eruit komt... ik heb denk ik nog een week last gehad ervan. Nu moet ik gaan, professor. U ziet me wel verschijnen, hopelijk.'
Ik liep de haard in en sprak Malfoy Manor uit. Met een misselijk gevoel in mijn maag liep ik naar de woonkamer. Ik zag Lucius, Narcissa, papa en Bellatrix. Bellatrix was nieuw voor me, maar dat was geen opluchting helaas.
'Goedendag,' zei ik terwijl ik boog voor iedereen.
'Zitten,' zei papa en hij wees op de grond.
Ik knikte en ging nederig op mijn knieën zitten. Ik keek met mijn hoofd omlaag.
'Elena, ik heb van Draco gehoord dat jij bijna van school werd gestuurd,' zei Lucius streng. 'Waarom?'
'Snape en ik hadden een meningsverschil, meneer. Ik vond mijn Potion wel goed, maar professor Snape niet. Ik protesteerde, maar dat werd me niet in dank afgenomen. Ik werd boos en schold hem uit. Het spijt me heel erg. Ik heb mijn excuses aangeboden en we hebben het goedgemaakt uiteindelijk, maar ik begrijp dat ik straf verdien.'
Ik loog alweer. Ik haatte liegen, maar soms moest het om de veiligheid van anderen. Lucius keek naar me.
'Wat ben je van plan met je dochter, My lord?' vroeg hij.
Vader stond op en hurkte naast me. Zachtjes tilde hij mijn kin omhoog en gaf hij me een klap in mijn gezicht.
'Een week kerkers,' zei hij zachtjes. 'Als ze zich gedraagt tenminste. Bella - nee Lucius, breng haar weg en bind haar vast op de meest pijnlijke manier.'
Ik slikte doodsbang en werd meegetrokken door Lucius. Ik zei niets, maar er verschenen wel tranen. In de kerkers was het ijskoud.
'Doe je gewaad uit,' beval Lucius.
Ik knikte en deed het gewaad uit. Ik hoopte toch vurig dat ik mijn rokje en trui aan mocht houden. Gelukkig zei Lucius verder niets en nam me mee naar een aparte cel. Deze was balkvormig en ik kon er alleen maar in staan. Zitten was te krap. Lucius pakte mijn arm en deed er een ring omheen, zodat hij deze aan de ijzeren spijlen van de muur vast kon maken. Hij bracht mijn arm helemaal boven mijn hoofd zodat ik op mijn tenen moest staan. Hetzelfde deed hij met de andere arm. Ik kreunde. Het deed nu al veel pijn.
'Wen er maar aan,' zei hij gemeen.
'Dood me maar meteen,' zei ik zacht. 'Ik houd dit niet vol, meneer.'
Lucius staarde me aan. Ik wist wat hij dacht. Hij wilde niet dat ik doodging want dan zou Draco hetzelfde lot ondergaan als ik. Maar toch, hoe sterk ik ook zou zijn, dit deed erg veel pijn. Ik wist niet hoe ik dit ooit vol zou houden. Een traan verscheen.
'Lucius, alsjeblieft,' zei ik fluisterend, maar Lucius liep weg en liet me alleen achter.

Ik had nog nooit zo'n strenge straf gehad. Elke dag werd ik gemarteld door papa en eten kreeg ik niet. Wel elke dag een slokje drinken van mijn moeder, maar verder niets. Telkens werd ik weer vastgebonden op de pijnlijke manier en ik had het vreemde gevoel dat mijn spieren zich aan het uitrekken waren. Mijn buik knorde en mijn mond was droog. Ik mocht niet meer huilen want dan zou ik vocht verliezen en uitdrogen.
Het was eindelijk de laatste dag. Bellatrix had de eer me te bevrijden.
'Elenaatje toch,' zei ze zachtjes, maar haar schelle stem maakte het dat het niet meer zachtjes was. Ze sloeg me in mijn gezicht terwijl ze me losmaakte. 'Denk je dat je Snapie nog een keer boos gaat maken?'
Ik schudde mijn hoofd.
'Dat dacht ik al.'
Ze kneep me in mijn wang. Dat deed pijn, maar ik verroerde geen vin. Mijn armen waren gevoelloos. Ik kon ze amper bewegen. Bellatrix trok me mee naar de woonkamer, waar ik mocht gaan zitten op de bank.
'Straf genoeg gehad?' vroeg mijn vader.
'Ja, my Lord,' zei ik. 'Ik heb mijn les geleerd. Ik zal niet meer brutaal zijn.'
Vader knikte en mama gaf me een stuk brood.
'Ik wil morgen een uitgebreid verslag over Dumbledore. Begrepen?' zei vader.
'Ja, my Lord,' zei ik. 'Zou ik mogen gaan?'
Vader knikte en ik liep naar de haard om naar Hogwarts te gaan.
Snape zat in zijn kantoor met twee jongens, die overduidelijk strafwerk maakten. Ik haatte het dat zij er waren. Nu kon ik Snape niet in de armen vallen, zoals ik zo graag gewild had. De jongens, die Gryffindors waren, keken mij argwanend aan.
'Waar komt zij vandaan?' vroeg hij.
'Houd je mond, Creevy,' zei Snape en hij liep naar me toe. 'Ga snel verder met jullie strafwerk. Ik praat even met deze dame.'
Hij pakte me bij mijn arm en nam me mee naar zijn slaapkamer, die zich achter zijn kantoor bevond. Ik keek nieuwsgierig rond. Het was opgeruimder dan ik me ooit voorgesteld had. Zijn bed was opgemaakt en op zijn nachtkastje lagen verschillende boeken. Hij had geen spiegel op zijn kamer, maar wel een dressior waar waarschijnlijk zijn kleding in lag. Er lag een fotolijstje met een roodharig meisje op zijn nachtkastje. Ik herkende haar meteen. De moeder van Harry.
'Erg hè,' fluisterde ik. 'Dat ze dood is.'
Snape reageerde er niet op en zei dat ik naast hem moet gaan zitten op zijn bed.
'Hoe was het daar? Je bent ijskoud.'
Hij sloeg zijn arm om me heen.
'Ik ben eraan gewend,' zei ik. 'Het is koud en vreselijk en ik word gemarteld en gruwelijk pijnlijk vastgebonden, maar het is na een week voorbij en dan kan ik gewoon weer normaal leven. Het is goed zo.'
'Goed? Elena, je moet niet denken dat het normaal is wat ze doen!'
'Ik kan wel steeds denken dat het niet normaal is, maar dat helpt mij niet verder,' zei ik scherp en keek naar Snape.
Ik legde mijn hoofd op zijn schouder en glimlachte.
'Ga maar na je nablijvers. Straks breken ze het lokaal af. Ik red me wel.'
'Je mag hier wel rusten als je wilt,' zei Snape. 'Ik kan me voorstellen dat je heel moe bent en geen zin hebt in gezeur van je vrienden.'
Ik keek hem dankbaar aan en knikte.
'Bedankt, professor.'
Onwennig ging ik op zijn bed liggen en ik viel eerlijk gezegd als een blok in slaap.