We found love right where we are ~ Voldermort's daughter

Epilogue

Een paar weken later was ik bij Xavier ingetrokken. We hadden zojuist nieuwe meubels gekocht voor de slaapkamer, want hij sliep in een eenpersoonsbed. Aangezien wij nogal vaak behoeftes hadden (lees: ongeveer om het uur) bedachten we dat het beter was om te investeren in een tweepersoonsbed.

De hele middag hadden we de kamer opgeknapt. 's Avonds zaten we uitgeput op de bank.
'Friet, sushi, pizza of Chinees?' vroeg Xavier, die de reclamefolders opensloeg om te zien wat er afgeprijsd was.
'Pizza,' antwoordde ik snel. 'Met kebab.'
Xavier kuste me innig op mijn mond.
'Vreetzak,' fluisterde hij. 'Nou, dan ga ik dat maar eens halen.'
'Oké,' antwoordde ik. 'Dan dek ik de tafel. Oh - neem ijs mee!'
Xavier glimlachte hoofschuddend en vertrok. Ik haastte me naar de wc. Ik was twee dagen over tijd en het maakte me doodsbang. Vandaar dat ik zo vaak ik kon, keek of ik al ongesteld geworden was. Maar niets bleek minder waar. Sinds dat ik bij Xavier woonde, was ik de pil gaan nemen, maar op Hogwarts hadden we het onveilig gedaan. Het kón toch niet de eerste keer raak zijn?

'Zeg - Xavier?' mompelde ik, toen ik mijn mond leeg had.
Hij keek me aan, verontrustend.
'Ik... ik ben twee dagen over tijd.'
Hij fronste zijn wenkbrauwen, maar stond toen op van zijn stoel en deed gefrustreerd zijn handen door het haar.
'Elena, dat meen je niet. Ga naar de apotheek!'
'Ben je boos?' vroeg ik zacht.
'Nee - ja, ga nu maar!'
Zo snel mogelijk rende ik naar de apotheek. Waarom had ik daar niet eerder aan gedacht?
'Een zwangerschapstest, alsjeblieft,' zei ik tegen de vrouw aan de balie.
Ze knikte, maar ik zag dat ze minachtend haar hoofd schudde naar haar collega.
'Weet je hoe het werkt? Je gaat plassen - '
'Ja ja,' zei ik, terwijl ik snel wat geld op de balie neerlegde en wegrende.
Xavier had ondertussen de tafel opgeruid. Hij keek me aan, leek weer wat gekalmeerd te zijn. Zonder iets te zeggen, liep ik naar de badkamer en plaste ik. Ik slaakte een zucht. Wachten duurde lang. Te lang. Er ontstond een plusje. Wat voor plusje? Wat was de betekenis? Haastig bekeek ik de bijsluiter. Mijn hart sloeg over. Een plusje betekende in verwachting. Ik was zwanger.

Spierwit liep ik naar de huiskamer. Xavier stond op en nam me in de armen, terwijl ik mijn tranen liet gaan.
'Sorry - sorry!' jammerde ik.
'Ssshhjj,' suste Xavier. 'Het is niet jouw schuld. We gingen zo op in het moment, weet je nog? We zijn het allebei vergeten.'
'Wat doen we?'
Xavier slaakte een zucht.
'Schatje - ik weet wat ik wil, maar jij moet de beslissing maken.'
'Ik wil het houden,' antwoordde ik zonder twijfel. 'Er zijn genoeg kinderen gestorven door mij. Dit is van ons en wij gaan dit koesteren voor het leven.'
Xavier tilde me op en zetten me neer op het kookeiland, waar hij me voorzichtig kuste op mijn mond.
'Dat doen we.'

Bedank, lieve lezers. Jullie reacties zijn enorm motiverend om verder te gaan!

Ik heb besloten met een open einde te eindigen, want er is een vervolg. Binnenkort komt dit vervolg online op Wattpad, mits daar behoefte aan is, maar dit ben ik nog aan het schrijven, dus ik zal minder snel hoofdstukken plaatsen.