We found love right where we are ~ Voldermort's daughter

Part two ~ 131

Geagiteerd liep ik de kamer van Xavier binnen. Het was niet niets om een date te hebben met de beste persoon in de wereld. Dat was vrij spannend. Als ik er dan ook nog bij optelde dat ik volledig tegen het bevel van Snape in ging, begreep ik mijn nervositeit. Xavier had de kamer omgetoverd tot een prachtig romantisch paradijs. Er waren kandelaars met kaarsjes op de vensterbanken, kastjes en zijn bureau. Hij had met rozenblaadjes een pad gemaakt naar zijn bed, die gezellig was opgemaakt met dekentjes en kussens. Ik draaide me om naar de muur en zag daar een voorwerp dat ik nog nooit eerder gezien had.
'Het is een televisie,' zei Xavier trots.
‘Een – wat?’
Xavier liep naar me toe en streelde met zijn handen over mijn wang.
‘Weet mijn meisje niet wat een televisie is? Dat voelt goed.’
Ik zag hem oprecht genieten van het feit dat ik één keer iets niet wist. Xavier nam me mee naar het bed.
‘Waarom die dekens? Denk je dat ik het zo koud heb?’
Xavier grijnsde.
‘Wel als je geen kleren meer aan hebt, antiromantische trut.’
Ik gaf hem klap tegen zijn schouders en klom op het bed. Ik besloot geen aandacht te schenken aan zijn opmerking, want ik wist niet of ik wel klaar was voor hetgeen dat hij met me wilde doen.
'Een televisie is eigenlijk van de Muggles. Je kunt er - ja, bijvoorbeeld films op kijken. Of programma's,’ zei Xavier, toen hij me wat te drinken had ingeschonken en naast me was gaan zitten.
Hij drukte op een vreemde plastic staaf met heel veel knopjes en opeens sprong het ding aan. Ik schrok, want er kwam geluid uit en er waren bewegende beelden. 'Ik heb besloten dat jij wel wat opgevrolijkt kan worden, dus we gaan een humoristische film kijken.'
Ik, nog steeds niet helemaal begrijpend wat hij precies bedoelde met een “film”, knikte. Xavier opende een programma dat "Netflix" heette en zette een film op. Groundhog Day, was de naam.
'Maar hoe kan je dit nou doen? Want meestal ontploffen Muggle dingen.'
'Ik ben gewoon ontzettend handig.'
Ik rolde met mijn ogen en gaf hem een duw.
'Ga nou maar kijken. Je vindt het vast leuk.'
En hij had gelijk. Ik vond het fantastisch en ontzettend grappig. Ondertussen snoepten we van de chips en koekjes waar Xavier voor gezorgd en kletsten we een beetje. Het was eigenlijk een heel fijne avond, waar ik echt aan toe was.

Toen de aftiteling begon, gaapte ik.
‘Mag ik hier slapen?’ vroeg ik zacht.
Xavier knikte en ruimde snel alle etensresten op.
‘Zal ik je uitkleden?’
‘Geen seks!’
Hij schudde lachend zijn hoofd, maar begon wel tergend langzaam ervoor te zorgen dat ik enkel mijn ondergoed nog aan had.
‘Je bent echt prachtig,’ fluisterde hij in mijn oor.
Ik wist dat hij loog. Mijn lichaam was nog aan het herstellen van alles wat ik had meegemaakt in Azkaban. Overal waren er littekens, zelfs op intieme plekken. Ik kon niet écht mooi zijn. Niemand zou dat menen.

'Laat haar nou eerst eens rustig wakker worden!' siste een mannenstem verhit.
'ZE VERDIENT HET NIET OM RUSTIG WAKKER TE WORDEN!'
Hoewel ik nog een beetje sliep, herkende ik de stem van Snape uit duizenden. Ik besloot mijn ogen nog even dicht te houden, zodat ik niet genoodzaakt werd om op te staan. Veel zin had dat echter niet, want Snape trok mijn deken van me af en greep mijn arm vast, waar hij me mee omhoog tilde.
‘Kleed je om en kom naar mijn kantoor,’ blafte hij.
Ik rolde met mijn ogen en zocht mijn kleding bij elkaar. Snape verliet het kantoor en ik slaakte een zucht.
‘Nou, hij heeft wel gewacht tot de ochtend,’ mompelde ik, terwijl ik mijn jurkje aandeed. ‘Ik bedoel – hij had ook in de avond al kunnen komen.’
Xavier knikte.
‘Hij heeft wel iets van vriendelijkheid in zich.’
Ik lachte schamper.
‘Het is vast een extra reden om me zo streng mogelijk te gaan behandelen.’
Xavier gaf me een kus.
‘Sterkte.’
Ik knikte bemoedigend en verliet huiverig de kamer.

‘Ik ben dit niet gewend van je, Elena.’ Snape stond voor zijn bureau en ik had plaatsgenomen op de stoel waar ik al zo vaak gezeten had. ‘Volgens mij ben jij helemaal gek geworden.’
‘Omdat ik geniet?’ fluisterde ik. ‘Omdat ik uw stomme regels niet handhaaf, maar bezig ben met het opbouwen van mijn eigen leven?’
‘Voor het geval het nog niet duidelijk was: je leeft onder mijn dak! Ik geef jou te eten en onderdak en het enige wat ik aan je vraag, is of je je alsjeblieft wilt gedragen.’
Snape was woest, ook al bleef hij redelijk kalm. Ik voelde de woede in zijn stem en ik wist dat bij één verkeerde beweging, ik zou willen dat ik nooit geboren was.
‘Vertel me wat u van me verwacht,’zei ik zacht.
Snape slaakte een diepe zucht en staarde naar het luchtledige.
‘Je wist wat de consequenties waren als je niet kwam opdagen, Elena. Ik sluit je op in de kerkers.’
Ik sloot mijn ogen en schudde mijn hoofd.
‘Daar werk ik niet aan mee.’
Hij knikte.
‘Als jij weigert je aan de simpele regels te houden die hier gelden, was dit je laatste nacht. Pak je spullen.’
Het duurde een paar seconden voordat ik besefte wat hij precies had gezegd. Ik moest weg. Hij liet me gaan. De persoon die me altijd wilde beschermen, stuurde me van school. Ik huiverde.
‘Waar moet ik heen?’
Snape stond op en deed de deur voor me open.
‘Je was toch zo slim? Bedenk het zelf maar.’