We found love right where we are ~ Voldermort's daughter

Sixteen

'Professor, ik zou u nog een ding willen vragen,' zei ik. 'Zou u alstublieft nooit meer mijn post willen lezen? Er kon ook iets liefs in die brief staan bijvoorbeeld en dat is echt privé. Ik zal het u wel vertellen, maar dat doe ik dan toch liever zelf.'
'Ik begrijp het, Elena. Het spijt me,' zei Dumbledore. 'Ga nu maar.'
Ik knikte en liep naar buiten.

Eenmaal in de common room vertelde ik alles aan Harry, Ron en Hermione. Ze waren woedend op Draco en Harry zei dat als hij die kwal nog een keer tegenkwam, hij hem op zijn bek sloeg en in elkaar trapte.
'Doe maar niet,' zei ik. 'Wie weet krijg ik daar weer de schuld van.'
'Ga je mee?' vroeg Harry.
'Waarheen?' vroeg ik verbaasd.
'Ik weet een mooi plekje. Wacht, ik pak mijn Invisibility Cloak.'
Ik keek Ron en Hermione fronsend aan.
'Hij vindt je leuk,' legde Hermione uit. 'Maar dat zie je zelf toch ook wel?'
Ik glimlachte en knikte.
'Ik vind hem ook geweldig.'
'Ga er dan voor!' zei Hermione. 'Je hebt niets te verliezen.'
Ik knikte. Ze had gelijk.
Harry kwam terug en deed de Invisibility Cloak over ons heen.
'Tot straks,' fluisterde hij tegen Ron en Hermione en ik liep gespannen met Harry mee. Toch best eng, zo laat in het donker door het kasteel lopen. Harry nam me mee naar de bovenste verdieping van het kasteel. Niet de toren waar we Astromony hadden, maar een andere. Het was een open kamer met grote ramen. Er lagen kussens op de grond en het zag er erg gezellig uit.
'Heb jij dit gedaan?' vroeg ik.
'Nee, dit is een hoekje voor jongens met potentiële vriendinnetjes,' glimlachte Harry.
Ik ging liggen op de kussens en Harry kwam naast me liggen.
'Wil jij mijn vriendinnetje zijn, lieve Elena?'
'Niets liever,' zei ik en ik drukte mijn lippen op de zijne.
We kroelden dicht tegen elkaar aan, de Cloak nog steeds over ons heengeslagen zodat niemand ons zou zien. Harry gaf mij kusjes in mijn nek. Ik hield zijn hand stevig vast. We vielen in slaap en als ik me niet vergiste, had ik de mooiste nacht van mijn leven.

Plots werd de Invisibility Cloak van ons afgetrokken. Ik opende mijn ogen en zag Lupin voor mij staan. Ik maakte Harry wakker en stond op.
'Elena en Harry, hoe kan het ook anders,' zuchtte Lupin hoofdschuddend.
Ik keek Lupin schuldbewust aan. Waren we er nou gloeiend bij? Harry fatsoeneerde zichzelf en stond ook op terwijl hij de op de grond gelegde Invisibility Cloak oppakte.
'De volgende keer moet je ervoor zorgen dat je voet niet uitsteekt, Harry. Zo valt het alleen nog maar meer op.'
Lupin bleef rustig waardoor ik ook iets rustiger werd.
'Bent u boos?' vroeg ik.
'Teleurgesteld,' zei Lupin. 'Harry, jij weet dondersgoed dat het levensgevaarlijk is om 's nachts door de school te zwerven, zeker nu Sirus Black ontsnapt is.'
'Ik dacht - ik dacht dat we veilig waren door de Cloak,' stamelde Harry. 'Ik dacht er niet bij mij.'
'Dat moge duidelijk zijn. Ik wil nu dat jullie naar de common room gaan en als ik jullie nog een keer hier zie, komen jullie er niet zo makkelijk van af. Duidelijk?'
We knikten en verlieten de kamer.
'Pff, hebben wij even geluk gehad,' zei ik.
Harry voelde zich echter minder fijn.
'Lupin had gelijk. We hadden het niet moeten doen. Het was veel te gevaarlijk.'
'Ik vond het wel heel fijn,' zei ik. 'Bedankt voor de fijne avond, Harry.'
Harry glimlachte maar ik zag dat hij zich nog steeds rot voelde. Hij vertelde over de lessen van Lupin over de Patronus charm en dat Lupin er alles aan deed om Harry opgewassen te laten zijn tegen de Dementors. Nu zocht Harry zelf het gevaar op en de teleurstellende toon van Lupin maakte hem niet veel vrolijker.
Ik lag uiteindelijk in mijn eigen bed en dacht aan de vreselijke avond die ging komen. Wat voor straf zouden ze hebben? Ik mocht toch wel terug naar Hogwarts?