We found love right where we are ~ Voldermort's daughter

Eighty-six

Voor het eerst sinds een lange tijd, had ik een middag vrij. Harry had training en Hermione studeerde op zaterdag altijd. Ik slaakte een zucht. Ik wist niet wat ik moest doen, dus ik besloot naar buiten te lopen en te genieten van het frisse najaarsweer. Het zonnetje scheen en de blaadjes dwarrelden langzaam van de bomen. De winter kwam eraan. Er vloog een uiltje op me af. Het was toch bijzonder hoe uilen iedereen konden vinden. Nieuwsgierig maakte ik het briefje los van de poot en las het.

Ik verwacht je om 17:00 bij de voordeur van het kasteel. Doe iets leuks aan.
Harry.

Ik glimlachte breed. Harry had een verrassing voor me. Geweldig. Tevreden stopte ik het briefje weg en stond op.
'Elena!'
Ik draaide om en zag Draco plotseling achter me staan. In een sneltreinvaart liep hij naar me toe.
'Draco.'
Mijn stem klonk niet vrolijk. Geïrriteerd keek ik hem aan.
'Heb je - heb je iets te doen?'
Ik schudde mijn hoofd.
'Zin in toverschaak?'
Verbijsterd keek ik hem aan. Waar sloeg dit nou op? Wat was hij met me van plan. Ik keek hem diep in de ogen aan. Het zag er niet uit dat ik voor de gek werd gehouden, dus ik besloot mee te lopen met Draco. Wat kon een band kweken met je ex-halfbroer kwaad?
'Waar gaan we heen?' vroeg ik toen het er wel heel erg op begon te lijken dat we naar de kerkers liepen.
'Slytherin common room,' zei Draco. 'Er gebeurt niets. Ik ben bij je.'
Hij pakte mijn hand vast en ik schonk hem een kleine glimlach. Wat was er hier aan de hand?
De Slytherin common room was immens groot, dus iedereen was verspreid, waardoor het niet zo opviel dat er een Gryffindor in de Slytherin common room was. Ik nam plaats op de bank en ving Butterbeer dat Draco naar me gooide. Hij pakte een schaakspel uit een lade en legde het tussen ons neer op de bank.
'Alles oké?' vroeg ik. 'Wil je dat ik iets doe? Waarom doe je aardig tegen me?'
Hij slaakte een zucht en keek me aan.
'Dat wil je niet weten. Ik vertel het je, maar eerst wil ik een potje met je spelen.'
Ik kon het niet laten om te lachen.
We speelden enkele potjes en eerlijk gezegd vond ik het hartstikke leuk om wat met Draco te doen.
'Ik heb gewonnen!' grijnsde ik breed na het tiende potje.
Draco had ze tot nu toe allemaal gewonnen, maar dit potje had ik mijn comeback gemaakt.
'Ik ben trots op je, Gryffindor'tje.
'Ga je me het dan nu zeggen?'
Draco slaakte een zucht en gaf me nog een Butterbeer.
'Als jij deze in een teug leeg kunt drinken, vertel ik het je.'
Ik fronste mijn wenkbrauw en gooide hem plezierig op de grond. Draco grijnsde breed. Zijn ogen keken me aan me een blik die ik nog nooit bij hem gezien had. Ik slaakte een zucht en keek hem aan.
'Vertel het me gewoon,' mompelde ik. 'Dan zijn we ervan af.'
'Je gaat het me nooit vergeven,' fluisterde hij.
'Zo erg kan het toch niet zijn. Na alles wat jij mij aangedaan hebt...' zei ik een beetje geïrriteerd.
'Er is nog een reden dat ik zo tegen je deed.'
Hij frummelde met het tapijt en ik ging in een kleermakerszit zitten om te luisteren naar hem.
'Ik ben verliefd op je.'
'Ha ha,' zei ik sarcastisch. 'Leuk geprobeerd, maatje. Ik trap er niet in.'
Ik stond op, maar Draco pakte mijn hand vast en trok me weer naar beneden. Zijn hand bleef liggen op mijn schouder en zijn hoofd kwam zo dichtbij dat ik zijn warme adem kon voelen. Ik stond perplex om zijn daad en kon geen actie ondernemen. Zijn lippen drukte langzaam tegen de mijne aan en met zijn hand streelde hij een haar uit mijn gezicht. Toen pas kwam ik tot het besef dat dit niet goed is.
'Draco - ' Ik duwde hem van me af. 'Dit had je niet moeten doen. Ik ben niet verliefd op je, maar op Harry -'
'Ga lekker met Brillemans neuken,' siste Draco mij toe.
'Ja,' mompelde ik. 'SHIT!'
Harry. Ik was de afspraak met Harry helemaal vergeten. Snel rende ik naar de ingang van het kasteel, waar Harry op een traptrede zat, ingedoken in elkaar, in een net pak en met een roos in zijn hand. Ik slaakte een zucht en liep op hem af.
'Het spijt me,' fluisterde ik.
Hij keek op. Tranen stonden in zijn ogen.
'Waar was je? Het is half zeven.'
'Draco vroeg me of ik toverschaak wilde doen.'
Harry stond op en gaf me de roos.
'Dit doe ik dus nooit meer. Voor je informatie: ik had gereserveerd in het duurste restaurant van Diagon Alley en ik had zelfs McGonagall toestemming gevraagd om te mogen gaan met je.'
'Oh nee! Het spijt me. Ik was het vergeten. De tijd niet in de gaten gehouden.'
Harry beet zachtjes op zijn lip.
'Dat die eikel van een Malfoy dan toch meer voor je betekent dan ik. Elena, ik ben er klaar mee. Het is uit.'
'Oké,' fluisterde ik.
'Ik maak het uit en het enige wat je kunt zeggen is oké?! Beteken ik dan niets meer voor je?'
'Ik zei oké omdat ik snap dat je het uitmaakt,' mompelde ik. 'Niet omdat ik daar niet verdrietig van ben.'
'Voel je maar eens flink verdrietig, ja,' siste Harry me toe. 'Dan weet je ook hoe ik me anderhalf uur gevoeld heb. Ik zal je nog iets vertellen, Elena. Mijn toekomt is net zo onzeker als die van jou, maar één ding weet ik zeker: jij komt er niet meer in voor!'
En toen beende hij woedend weg. Ik ging zitten op de traptrede waar Harry gezeten had en frunnikte aan de plastic verpakking waar de roos in zat. Hij had me verlaten. Voorgoed. De tranen gleden over mijn wangen en vanbinnen voelde ik me leger dan ooit. Ik kreunde verdrietig. Dit was het om iemand te verliezen waar je zielsveel van hield. Dit was de pijn. De pijn die sterker was dan elke fysieke pijn die ik ooit gehad had. Dit was vreselijk.