We found love right where we are ~ Voldermort's daughter

Part two ~ 142

Ik mocht die middag alweer weg uit het ziekenhuis. Blijkbaar was ik met veel eten en drinken alweer opgeknapt.
‘De lessen beginnen morgen weer,’ zei Xavier, terwijl we over de gangen liepen. ‘Het is de laatste week voor de vakantie.’
Ik stopte even en keek naar Xavier.
‘Waar moet ik heen in de vakantie? Waar moet ik heen, Xavier! Ik heb niets.’
‘Ik wel,’ zei hij zacht.
Ik schudde mijn hoofd. Tranen gleden over mijn wangen. Het ging me te snel met Xavier. Ik wilde hem niet dwingen om samen te wonen. Ik wilde hem niet eens dwingen om van mij te houden.
‘Ik twijfel over ons,’ mompelde ik, terwijl ik tegen een wandtapijt aan ging zitten en mijn benen optrok, zodat ik mijn armen eromheen kon vouwen.
‘Waarom?’ vroeg Xavier.
Ik zag pijn in zijn ogen. Ik zag dat hij niet wilde dat ik dit zei, maar ik moest het hem zeggen.
‘De enige reden dat jij mij niet loslaat, is omdat ik zielig ben. Ik heb niets en jij hebt een te groot hart om mij in dit stadium los te laten.’
‘Doe niet zo stom! Ik houd van je, Elena!’
‘Dat weet ik,’ mompelde ik. ‘Alleen ik weet niet of je van mij houdt om de juiste redenen. Je –‘
‘Stop,’ zei Xavier, maar ik schudde mijn hoofd.
‘Laat me uitpraten. Je bent op mij gevallen toen ik het zwaar had. Toen ik net Azkaban achter de rug had. Je vond dat ik steun nodig had en dat gaf je me. Het was meer dan welkom. Ik vertelde je alles. Ik vertelde je over mijn vader en over Greyback en je accepteerde het. Je hield van me, ongeacht alles wat ik had gedaan. Maar nu is het voorbij. Nu zijn al die dingen waar jij op bent gevallen voorbij. Nu ben ik gewoon een meisje. Ik ben niet speciaal meer. Ik moet mezelf gaan ontwikkelen. Hobby’s krijgen, werk zoeken en – en proberen te leven met het verleden. Ik wil niet iemand die van mij houdt omdat ik zielig ben. Omdat ik verschrikkelijke dingen heb gedaan en heb meegemaakt. Ik wil iemand die van mij houdt vanwege mij en niet vanwege al die dingen die mij zijn overkomen. Over tien jaar hebben al die dingen waar jij op bent gevallen, niet meer zo’n grote impact op mij. Dan weet ik ondertussen hoe ik moet omgaan zonder ouders. Dan weet ik dat heel veel dingen die er gebeurd zijn mijn schuld waren. Dan heb ik mezelf teruggevonden, hopelijk. Jij moet uitvogelen of je van mij houdt, ook over tien jaar. Of je écht van mij houdt. Je mag er dagen, weken of maanden over doen om dat uit te zoeken. Ik ga niet weg. Ik wil alleen maar dat deze liefde puur is.’
Ik stond op en liep weg. Xavier kwam niet op me af. Hij liet me gaan.