We found love right where we are ~ Voldermort's daughter

Sixty-five

Het genezingsproces ging snel. Na het weekend had ik geen last meer en als ik mezelf bekeek in de spiegel, zag ik de littekens nog zitten, maar ze waren veel minder rood en minder pijnlijk. De volgende dag was ik, voor de verandering, eens vroeg wakker. Ik kleedde me om, praatte Hermione bij over alles en kreeg vervolgens een preek van haar, dat ik moest stoppen met mezelf in gevaar te brengen. Maar het interesseerde me vrij weinig, eerlijk gezegd. In the Great Hall was het al druk en ik voelde wat spanning. Een nieuwe klas, hoe zou dat zijn? En zevendejaars nog wel, die waren vijf jaar ouder dan ik. Moest ik bang zijn? Mijn onderbewuste zei dat ik me nergens zorgen over hoefde te maken, want ik was toch de beste van de klas, maar mijn hart maakte me toch redelijk druk. Als vrienden maken nou zo makkelijk ging zoals het aan het begin ging... maar nu heeft iedereen zijn oordeel klaar. Elena, het dochtertje van Voldemort, lievelingetje van Snape en Dumbledore en het vriendinnetje van Harry Potter. Hoe kwam dit goed? Slytherins zouden me gaan haten, zeker de zevendejaars. Ik ging aan de tafel van Gryffindor zitten met Harry en speelde met zijn vingers terwijl hij met een hand probeerde zijn broodje te snijden. Ik kuste zijn vingers.
'Ik vraag het niet graag, maar zou juffrouw Riddle mijn vingers met rust willen laten?' grijsnde Harry beleefd. 'Ik heb honger en ik zou graag willen eten.'
'Oké dan, meneer.'
Ik pakte zelf ook maar een broodje want ik had toch wel honger. Snape kwam aanlopen. Met een ijzige blik keek hij naar Harry en toen richtte hij zich op mij.
'Hier is je rooster voor de zevendejaars,' zei hij. 'Je hebt mij het eerste uur. Ik heb McGonagall al ingelicht dat je later in haar les zult zijn.'
'Oké,' zei ik, niet heel enthousiast want Snape was dat ook niet, vast omdat er anderen bij waren. 'Bedankt.'
Snape legde onopvallend een hand op mijn schouder en liep weg. Ik schonk hem een kleine glimlach en ging verder met mijn ontbijt.
'Snape is zo raar,' verzuchtte Harry. 'Hij mag jou alleen als het hem uitkomt.'
'Ik vind hem te gek,' zei ik zachtjes, maar ik wist dat het anders was voor Harry en dat begreep ik ook. Ik vertelde nooit veel over Snape aan mijn vrienden, want ze begrepen het toch niet.
De bel ging.
'Liefje, ik ga je verlaten,' zei ik en ik gaf hem een kusje op zijn wang. 'Na school zie ik je bij het meer, oké?'
Harry knikte.
'Ga jij nou maar naar Snape,' grijnsde hij. 'En succes met het schoonmaken van het lokaal. Nee, Snape is te gek.'
Hij rolde met zijn ogen.
Ik zuchtte en rende naar het lokaal. Iedereen stond te wachten op Snape. Ik keek ze een voor een aan. Het waren Gryffindors en Slytherins en iedereen was een kop groter dan ik. Ze keken me allemaal aan alsof ik de duivel was en om die reden was ik ontzettend blij dat Snape snel kwam. Ik liep snel naar het plekje voor zijn bureau en pakte mijn spullen.
'Elena, leg die maar terug,' zei Snape. 'Je hebt een boek van het zevende jaar nodig.'
'Die heb ik niet, professor,' zei ik.
'Weet ik,' glimlachte Snape.
Hij draaide zich om en pakte een boek van de plank achter zich en gaf dat aan mij.
'Professor - ' stamelde ik, 'dit boek is gloednieuw.'
'Dat is zo. Hij is helemaal voor jou.'
'Ik betaal het terug,' zei ik zacht. 'Ik kan het niet aannemen.'
'Jawel,' zei Snape fel. 'Houd het.'
Ik beet op mijn lip, maar knikte. Ik bladerde erin en kon het niet laten een schamper lachje te laten ontsnappen uit mijn mond. Was dit nou het niveau van het zevende jaar? Dat was wel erg makkelijk.

Dit had ik ook door toen we een Potion gingen maken. Ik was de beste van de klas en hoewel iedereen al een hekel aan me had, haatten ze me nu echt omdat ik hier de dertienjarige betweter was.
Ik stond op om mijn ingrediënten terug te leggen, maar werd plotseling bij mijn haar gegrepen door een zeventien jarige Slytherin.
'Auw!' kreunde ik toen hij mijn hoofd ruw naar achteren duwde en me meenam naar de tafel waar alle Slytherins zaten. Ik keek om me heen. Waar was Snape?
'Zo zo, dametje,' zei de Slytherin jongen.
Hij plaatste me op een stoel en toverde touwen om me heen, zodat ik geen enkele kant op kon. Mijn hoofd tilde hij een klein beetje omhoog door met zijn vinger mijn kin op te tillen.
'Wat zullen we eens met jou gaan doen?' grijnsde hij en de rest van de klas grijnsde mee. Wat aardig.
'Alsjeblieft,' zei ik zacht. 'Laat me met rust. Ik zal niet meer in deze les komen.'
'Geen enkele les,' corrigeerde de jongen mij. 'Geen enkele les van de zevendejaars. Maar goed, dat zou je ook niet willen.'
Ik was niet bang voor hem, maar ik baalde dat mijn toverstok in mijn tas zat en dus niet hier, in mijn hand.
'Jij was toch zo'n sletje?' vroeg een meisje uitdagend. 'Ik zou zeggen, kleed haar uit. Helemaal naakt.'
Oké, ik kon het verwachten. Ik zuchtte.
'Als ik het goed begrijp, willen jullie mij uitkleden. Een dertienjarige meisje uitkleden? Wat ontzettend laf en ook nog vies. Jullie willen mij naakt zien? Gore Slytherins.'
Oké, natuurlijk kon ik die klap verwachten, zo midden op mijn wang, maar het deed wel pijn.
De jongen streelde mijn pijnlijke wang en ging toen met zijn vinger over mijn borst.
'Stop!' gilde ik. 'Ik geef je aan!'
'Nee hoor,' grijnsde de jongen en hij deed de knoopjes van mijn blousje los. Mijn bh werd zichtbaar en plotseling stond iedereen om me heen. Ik kon geen kant op.
'Oké,' zei de jongen. 'Wat denk je ervan? Voor nu zijn we wel klaar.'
'Voor altijd,' siste ik woedend.
'Nee, niet waar,' zei de jongen. 'Maar dat kom je nog wel te weten.'
Ik beet op mijn lip en werd losgemaakt. Ik stond op van de stoel. Aangerand door een zeventienjarige jongen van Slytherin. Zou dat genoeg zijn om hem van school te laten trappen? Hij leek mijn gedachte te kunnen lezen.
'Als je ook maar durft ons te verraden aan Snape, dan beloof ik je dat al jouw vrienden hetzelfde zullen meemaken als jij.'
'Wat zal ik dan meemaken?' vroeg ik brutaal.
'Ach, wat zal ik zeggen... we zullen steeds verder gaan, Elena.'
'Nee, dat denk ik niet,' zei ik nonchalant. 'Ik ben veel sterker dan jij.'
'Waarom deed je dan niets?'
'Omdat ik wilde weten wat je van plan was. Blijkbaar niet bijster veel. Oh, en deze krijg je terug.'
Ik gaf hem een klap in zijn gezicht.
'Niet spotten met de dochter van Voldemort,' zei ik woedend. 'Wil je nog een klap?'
'Kom maar!' zei de jongen en zonder dat hij het doorhad, schopte ik hem op dat pijnlijke plekje in zijn ballen. Hij kreunde en precies op dat moment kwam Snape binnen. Had ik weer.
'WAT IS HIER AAN DE HAND?' schreeuwde hij. 'IEDEREEN OP ZIJN PLEK.'
Iedereen deed wat hij zei. Ik had hem al zo vaak boos gezien, maar dit keer was hij woedend en volgens mij was de woede op mij gericht. Snel knoopte ik mijn bloesje dicht. Snape had me gelukkig niet zo gezien. De Slytherin lag kreunend van de pijn op de grond. Eigen schuld.
'Heb jij dat gedaan, juffrouw Riddle?' vroeg Snape streng.
Ik knikte.
'Hij verdiende het.'
'Wat had hij dan gedaan?'
Ik bleef stil. Ik kon het niet. Eerst moest ik hem verslaan en dan zou ik alles vertellen. Ik wilde Harry, Ron en Hermione niet in gevaar brengen.
'Goed,' zei Snape. 'Iedereen mag gaan, behalve juffrouw Riddle.'
Ik rolde met mijn ogen en liep naar mijn plek. De klas liep langzaam leeg en ik keek naar Snape.
'Je maakt het me zo lastig, Elena. Hoe kan ik nu niet boos zijn?'
'U mag best boos zijn, professor,' zei ik zacht.
'Maar je gaat niet vertellen waarom je dat deed?'
Ik schudde mijn hoofd.
'Ik wil niemand in gevaar brengen.'
'Jezelf wel?'
Ik perste mijn lippen op elkaar.
'Ik vind mezelf minder belangrijk dan mijn dierbaren, professor. Dat weet u hopelijk ook. Het komt wel goed met mij. Ik wil alleen zeggen dat ik niet meer bij de zevendejaars lessen wil volgen. Ik doe het wel allemaal zelf.'
Snape fronste zijn wenkbrauwen.
'Elena, ik moet weten wat er aan de hand is.'
'Ik kan het niet,' fluisterde ik. 'Ik durf het niet.'
'Ik kom er wel achter.'
Hij keek naar mijn bloesje. Dat zat schreef en was gekreukt, maar Snape zei niets.
'Ga het lokaal maar opruimen,' mompelde hij. 'En snel een beetje. Ik wil het helemaal schoon hebben.'
Ik knikte en deed wat hij vroeg. Ik deed hier niet goed aan. Maar wat moest ik dan?