We found love right where we are ~ Voldermort's daughter

Fifty-nine

Harry had geluk gehad: McGonagall begreep het verhaal en vertelde hem dat hij geen straf zou krijgen. Ik had echter minder geluk. Daar kwam ik achter toen ik de Great Hall in liep voor mijn lunch. De eerste de beste uil die binnenkwam, vloog direct op mij af. De enveloppe was rood en ik slikte gespannen. Ik hoefde de brief niet eens open te maken; dat deed deze vanzelf. Het geluid wat eruit kwam, sloeg in als een bom.
'ELENA, HET WORDT HOOG TIJD DAT JIJ EENS ECHTE DISCIPLINE BIJLEERT. IK DENK DAT JIJ EEN MARTELING VERDIENT EN WEL OP HET SCHOOLTERREIN, ZODAT IEDEREEN JE KAN ZIEN LIJDEN. IK HEB MET THE DARK LORD BESPROKEN DAT JIJ ENKEL JE ONDERGOED AAN MAG HOUDEN, ZODAT HET EENS GOED TOT JE DOORDRINGT DAT JE EEN VRESELIJK KIND BENT. BEREID JE VOOR OP DE ERGSTE STRAF VAN JE LEVEN. VOOR IEDEREEN: VERZAMEL OM TIEN UUR 'S OCHTENDS OP HET TERREIN BIJ THE BLACK LAKE. WEES OP TIJD, WANT DEZE SENSATIE WIL JE NIET MISSEN.'
Harry pakte onder de tafel mijn hand stevig vast en ik keek hem met traanogen aan. Dit stond mij te wachten dus. Dit verdiende ik. Ik stond op en ging op de tafel staan, toevallig midden in de cornflakes, maar dat interesseerde me eigenlijk niets.
'Ik kan jullie niet dwingen niet te komen,' zei ik zachtjes, maar de hele zaal was nog stil van de Howler, dus ik was makkelijk te verstaan. 'Maar denk aan hoeveel pijn die marteling mij gaat doen. Mensen die mij kennen, weten hoe veel ik al heb geleden na al die andere martelingen. Als je mij graag wilt zien schreeuwen, gillen, smeken om vergeving, dan mag je komen kijken, maar als ik voor mezelf spreek, zou ik dat vreselijk vinden om te zien, ook al zou het iemand zijn die ik haatte.'
Ik sprong van de tafel af en liep the Great Hall uit. Het was nog steeds stil, maar toen ik eenmaal buiten stond, begon het rumoer. Ik beet op mijn lip en droogde mijn tranen met mijn handen. Veel nut had het niet, want ze bleven maar komen. Ik zag Snape en hij liep op me af. Boos keek hij me aan.
'Wat heb jij gedaan?' vroeg hij streng. 'Waarom is Lucius zo ontzettend woedend dat jij deze straf krijgt?'
Hij pakte me vast aan mijn oor en sleurde me mee naar zijn kantoor. Ik moest gaan zitten op een stoel en Snape stond met zijn handen in de zij achter zijn bureau.
'Ik wil nu een antwoord.'
Hij was kalm, maar ontzettend boos. Ik durfde amper antwoord te geven, omdat ik bang was dat hij me zo slaan.
'Ik heb met Draco gevochten,' fluisterde ik. 'Hij had die stok van hem en hij sprak Sectumsempra uit. Ik verweerde me ertegen, maar toen vloog hij op me af. Als Harry er niet was, had hij me laten stikken. Ik heb zijn stok wel, in ieder geval. Het spijt me.'
'Dat denk ik niet,' zei Severus minachtend. 'Maar dat komt wellicht nog, na je marteling.'
'Dus u vindt dat ik dit dubbel en dwars verdien heb?' stamelde ik.
Na alles wat Snape voor mij gedaan had, behandelde hij me zo? Ik kon het niet geloven.
Ik keek naar Snape. Een tijdje zei hij niets, maar daarna keek hij me aan en zei plechtig:
'Nee. Niemand verdient het, zelfs jij niet.'
Ik zuchtte.
'Waarom bent u zo boos op me? Heb ik u iets misdaan, professor? U wist niet wat er gebeurd was en bent meteen hartstikke boos op me.'
'Omdat ik - '
Snape stopte.
'Ja?' drong ik aan.
'Omdat ik woedend ben. Niet op jou, maar op Lucius en jouw vader, die jou dit durven aan te doen. Ik was zo boos toen ik die brief hoorde dat ik het moest uiten. Dat heb ik helaas op de verkeerde persoon gedaan. Het spijt me.'
'Nou, dat geloof ik niet,' zei ik bits. 'Misschien nadat u echt laat zien dat u spijt hebt. Ik had steun verwacht, maar in plaats daarvan, gaat u me afkatten. Volgens mij bent u een van de personen die morgen gaat kijken, ja toch?'
Zonder op antwoord te wachten, stond ik op en verliet het kantoor. Snape was altijd de enige geweest waar ik echt altijd heen kon voor problemen en nu liet hij me even hard vallen als iedereen. Ik kon niet beschrijven hoe dat voelde. Ik huilde zachtjes. Wat moest ik nu? Iedereen keek me aan toen ik bij the Great Hall aan kwam. Ze vonden me net een monster. Dumbledore kwam met Lupin en McGonagall op me afgerend toen hij me in de hal voor the Great Hall opmerkte. Dumbledore aarzelde niet. Hij pakte me stevig vast en keek me aan.
'Waar was je, Elena? Plotseling was je weg.'
'Snape,' zei ik zacht. 'Ik dacht dat hij... nou ja, me zou steunen, maar blijkbaar laat hij me net zo hard vallen als de rest.'
'Hoezo?' vroeg Lupin. 'Severus is toch altijd lief tegen je? Waarom nu niet?'
'Hij vindt het mijn eigen schuld,' zei ik. 'Ach, dan hoop ik dat hij me morgen maar niet al te hard uitlacht.'
'Ik vind het ook jouw eigen schuld,' zei McGonagall. 'Je weet best dat je zoiets kunt verwachten als je meneer Malfoy aanvalt.'
'Dan gaat u morgen lekker samen kijken met Snape!' riep ik. 'En als je dan ook nog even de vloek des doods over me uitspreekt, is alles voorbij. Geloof me dat dat is wat ik nu het liefste wil.'
'Elena, dat het je eigen schuld is, betekent niet dat je dit verdient,' zei McGonagall. 'Ik vind dit namelijk ook heel erg voor je en ik had, net als Albus, je gewoon zelf willen straffen.'
'Ja vast,' zei ik boos. 'Ik ben echt helemaal klaar met die schijn steun. Idioten.'
Ik huilde wederom.
'Jullie weten niet hoe het is om morgen zo vernederd te worden. Jullie hebben geen idee. Als al die mensen daar morgen staan en ik ga bijna dood van de pijn... ik gil, ik schreeuw en jullie lachen me uit. Niemand die voor me opkomt en niemand die het ook maar in zijn hoofd haalt om Lucius tegen te houden. Denk verdomme eens na! Het gaat er mij niet eens mee om of ik het verdien of niet of wiens schuld het was, het gaat mij erom dat het gaat gebeuren. Ik wens niemand deze vernedering toe, ook mezelf niet.'
Ik was uitgesproken en ik liep weg. Dumbledore hield me echter tegen.
'Ik ben er morgen bij,' zei hij. 'En weet je waarom? Om te zorgen dat Lucius in bedwang gehouden wordt. Het spijt me dat ik hem niet kan verbieden hier op school te komen, anders had ik dat allang gedaan, maar ik wil je wel steunen.'
'Dan bent u vast de enige. Heel de school zal er zijn, dat weet u best.'
'Oh ja, zeker wel een paar,' zei Dumbledore. 'Vooral de mensen die van Draco het verhaal gehoord hebben, maar daar moet jij je niets van aantrekken. Ik zal nog een mededeling maken dat iedereen die komt kijken, gewoon gestraft wordt omdat ze hebben gespijbeld. Om tien uur is er namelijk gewoon les.'
Wat had dat nou voor toegevoegde waarde? Al die Slytherins zouden gewoon komen, of ze nou moesten nablijven of niet. Maar toch was het goed bedoeld van Dumbledore.
'Bedankt,' mompelde ik en ik wilde weglopen.
'Waar ga je heen, dame?' vroeg McGonagall. 'Je hebt zo gewoon les. Potions, nog wel.'
Ik rolde met mijn ogen.
'Dat is een grapje toch? Moet dat echt?'
Ze knikte. Nou, dat werd me een gezellig lesuur.