We found love right where we are ~ Voldermort's daughter

Thirty-four

Ik liep naar Hogwarts. Ik wist niet hoe laat het was, maar de zon stond al redelijk hoog aan de hemel. Het zal al wel lunchtijd zijn.
Mijn vermoeden werd bevestigd toen ik Hogwarts binnenliep en het geroezemoes vooral uit the Great Hall kwam. Ik besloot om onopvallend naar binnen te lopen zodat niemand me vroeg waar ik gebleven was die ochtend. Helaas kreeg ik de volle laag van Hermione over me heen. Ik had verteld dat ik buiten een wandeling gemaakt had en het leek alsof ze het niet geloofde. Harry was echter wel blij dat ik terug was.
'Je hebt alleen een kwade Snape gemist,' zei hij.
'Nou, dat had ik niet willen missen,' zei ik naar de waarheid maar het klonk heel sarcastisch. 'Wat had je nu weer gedaan, liefje? Waardoor hij zo boos was?'
'Ik had het te druk met praten over jou en waar je was.'
'O - o,' zei ik. 'En wat zei hij toen?'
'Dat het niet belangrijk was waar jij was zolang ik maar een keer een voldoende haalde voor mijn Potion. Nu moet ik zaterdag naar jouw bijlesclubje.'
Ik lachte.
'Echt?'
Harry knikte.
'Helaas blijft Snape erbij zitten omdat hij geen zin had in geflikflooi.'
Ik beet op mijn lip maar moest lachen.
'Riddle, meekomen!' hoorde ik opeens een strenge stem achter me. 'Nu!'
Ik draaide me om en zag McGonagall staan. Ik hoopte toch dat ze niet al te boos zou worden, maar toen ik zag hoe dun haar lippen waren, besefte ik dat het valse hoop was.
'We gaan direct naar professor Dumbledore. Jouw gedrag van de afgelopen weken is zeker niet acceptabel.'
Het gekke was dat het een enorme opluchting was dat we naar Dumbledore gingen. Ik kreeg dan waarschijnlijk minder problemen dan als McGonagall me alleen berispte. Ik rolde met mijn ogen en liep achter McGonagall aan naar Dumbledore's kantoor. Ze liet de waterspuwer een roltrap vormen en liet me voor naar boven.
'Klop aan,' blafte ze toen ik boven stond.
Ik keek haar verdrietig aan, maar zei niets. Dumbledore zei dat we naar binnen mochten komen. Ik keek hem aan.
'Ga zitten,' zei hij vriendelijk. 'Van waar dit genoegen, Minerva?'
'Ik begrijp niet dat je zelf niet ziet wat voor schande dit kind is. Ze doet niet mee in de lessen, ze komt te laat, ze gaat op nachtelijk avontuur in Hogsmeade en miste deze ochtend alle lessen, Albus.'
'Ze heeft haar excuses aangeboden voor al die dingen, behalve voor het voorval van vanochtend, Minerva,' zei Dumbledore scherp terwijl hij naar mij keek. 'En als ik Elena ken, heeft zij daar vast een goede reden voor.'
Hij wachtte op een antwoord.
'Ik heb een goede reden,' zei ik. 'Maar de reden is geheim. Ik zal zeggen dat ik een wandeling langs het meer gemaakt heb en dan kunnen jullie daaruit een straf bepalen.'
Dumbledore deed moeite om zijn lach in te houden, maar McGonagall keek des te strenger.
'Zal er een tijd komen dat jij vertelt wat het geheim is, Elena?' vroeg Dumbledore.
'Jazeker,' zei ik. 'Binnenkort zelfs. Wellicht vandaag nog.'
'Is die reden goed genoeg om jou niet te hoeven straffen voor het spijbelen?'
'Ik vind van wel,' zei ik glimlachend en plotseling begon het erop te lijken dat ik er mee weg kwam, ook al was McGonagall daar totaal niet blij mee.
'Dan is het misschien een goed idee dat je vertrekt, Minerva,' zei Dumbledore. 'Dan kan ik kijken wat we doen met Elena.'
McGonagall knikte zuur en liep weg.
'Je kunt het mij vertellen, Elena. Dat weet je toch?'
'Ik denk dat ik het u ook ga vertellen,' zei ik. 'Maar u moet niet boos worden.'
'Ik word niet snel boos en al zeker niet bij jou.'
Ik glimlachte en begon te vertellen over de brief van Snuffles en dat ik nieuwsgierig was naar wie het was. Ik drukte Dumbledore op het hart dat ik mijn toverstok bij me had en in de aanslag hield, maar dat Sirius een heel lieve persoonlijkheid had en totaal geen kwade bedoelingen had.
'Dus, jij bent, zonder dat iemand het wist, alleen op pad gegaan naar iemand die zichzelf Snuffles noemde?' vroeg Dumbledore streng.
Ik knikte.
'Dat getuigt weer van lef,' zei Dumbledore. 'Maar het was dus Sirius Black, de moordenaar van twaalf Muggles en de verrader van de ouders van Harry?'
Ik knikte.
'Maar hij heeft dat niet gedaan. Hij is onschuldig. Sirius gaat u binnenkort een brief sturen waar dat allemaal uitgelegd wordt. Hij is niet gevaarlijk, geloof me.'
'Ik geloof je,' zei Dumbledore direct. 'Van mij mag je gaan. Jouw reden is prima. Het enige dat ik van je verwacht, is dat jij alle lessen nagaat die je gemist hebt en vraagt wat het huiswerk was en of er belangrijke stof is die je gemist hebt.'
'Prima, professor,' zei ik. 'Maar ik doe eigenlijk wat ik zelf wil in de lessen. Ik maak nooit huiswerk, maar ik doe aan zelfstudie.'
'Dat weet ik wel,' zei Dumbledore glimlachend. 'Maar bij wijze van straf. McGonagall wordt woedend als ze hoort dat je er vanaf bent gekomen zonder straf.'
'Ik had niet gedacht dat ik nog ooit iemand zou ontmoeten die een net zo grote hekel aan me heeft als Lucius en mijn vader,' zei ik neerslachtig.
'McGonagall heeft geen hekel aan je,' zei Dumbledore sussend. 'Ze wil je beschermen.'
'Dat mag ze dan op een andere manier laten merken,' zei ik.
Dumbledore glimlachte.
'Je hebt geen idee hoe bijzonder je bent voor elke leraar hier op school. Iedereen geeft enorm om je. Zelfs met jouw vreselijke jeugd ben jij een sterk kind met een goed stel hersenen en waar niets slechts over gezegd kan worden. Zo denkt iedereen over je, ook al zijn er leraren die het niet hardop uitspreken.'
'Snape,' zei ik.
'Professor Snape zou dat inderdaad nooit doen waar andere leraren bij zijn. Maar volgens mij is hij erg op je gesteld.'
'Zeker,' glimlachte ik. 'Ik ben dol op hem en hij is dol op mij. Hij is familie van me, net als u en gelukkig nu ook Sirius.'
Dumbledore leek ontroerd. Hij pakte mijn hand vast.
'Iemand met zoveel lef kun je niet anders dan van houden,' zei hij.
Ik werd rood van het compliment en stond op.
'Ik moet gaan,' zei ik. 'Anders kom ik straks te laat voor de lessen. Volgens mij heb ik Transfigurations en ik heb zo'n vermoeden dat het niet mijn favoriete les van de week gaat worden.'
Dumbledore lacht.
'Dat ontken ik niet. Fijne dag, Elena.'
'Hetzelfde, professor,' zei ik en ik liep het kantoor uit.