"Mavi'nin çok daha iyi bir dünyaya gelebilmesi için." Dedi Gece fısıldayarak. "Mavi'nin çok daha iyi bir dünyaya gelebilmesi için." Diye tekrarladı alnını Gece'nin alnına yaslayan Yamaç. O sırada bir çift far mekanı aydınlatınca yavaşça ayrıldılar birbirlerinden. Gelen Salih'ti. Adamı gören çift ayaklanmıştı. Salih bitkin bir şekilde arabadan inip yanlarına doğru gelirken Yamaç hızlı adımlarla abisinin yanına gelip sarıldı. "Abim." Diyerek. Salih bu içten davranışa gözyaşları ile karşılık vermişti. "Eyvallah abim. Eyvallah." Diyerek. "Yaman adamsın Salih Koçovalı." Derken Gece'de gelmişti yanlarına. "Sizin de benden aşağı kalır yanınız yok Gece Koçovalı." Derken buruk bir gülümseme vardı adamın yüzünde. "Salih ne oluyor?" diye sordu fark eden Yamaç. Adam güldü "Hehh hemen Salih mi olduk?" derken gülümsemesi zoraki idi. "Her zaman demeyeyim ki anlamı olsun." Derken abisinin omzuna vurdu Yamaç ardından "Abimler mi? Bana inanmıyorlar mı?" diye sordu endişeyle. "Yok oğlum öyle değil. Yani Cumali hala sinirli ama geçmiştir bile." Dedi Salih. "Abi anlat işte ne var?" diye sabırsızca araya girince Gece, Salih Yamaç'a dönüp "Oğlum baba oldun lan." Dedi. yamaç şaşkındı "Ne babası sen nereden duydun hemen." Diye Gece'ye dönünce "Aylin." Diye fısıldayan Gece "Ama çok erken daha." Diye ekledi. "Nasıl? Bir dakika Aylin mi?" derken ses tonu değişmişti Yamaç'ın yeniden. "Erken doğum da... Aylin'i kaybettik." Deyince Salih bir çırpıda Gece yalpalamış Yamaç'a tutunarak düşmekten son anda kurtulmuştu.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Salih'in BMW si hastanenin bahçesine park edince üçü birlikte indi arabadan. Sultan, Damla ve Karaca merdivenlerde duruyordu. Gece'yi gören Karaca koşarak gelip kıza sarıldı. Yamaç'ın boynu büküktü hala. Sultan birkaç adımda gelip oğlunun karşısında durdu. O esnada Selim ve Cumali'de hastaneden çıkmışlar basamakların başında duruyorlardı. Kemal, Meke, Medet ve Çukur'lu diğer gençlerde etraflarına toplanmıştı. Sultan oğlunu çenesinden tutup yerdeki kafasını yukarı kaldırdı. Yamaç birkaç saniye dirense de sonunda annesi ile kesişmişti bakışları. "Hakkını helal et oğlum. Ailemiz için altına girdiğin bu yük için hakkını helal et her birimize." Dedi. Yamaç usul usul ağlıyordu. Ardından o sert duruşu birden bire değişti kadının şefkatle evladını kendine çekip sıkı sıkı sarıldı.
Yanlarına gelen Selim "Selamün aleyküm kardeş." Deyince kekeleyerek "Aleyküm selam abi." Diye cevapladı adamı Yamaç. Cumali birkaç adım ötede kaşlarını çatmış duruyordu. Yamaç kafasını ondan tarafa döndürünce sertçe geçip gitti yanından. On on beş metre uzaklaşmıştı ki aniden durup geri döndü. Yamaç başına geleceğini biliyordu. Gözlerini yumup bekledi. Cumali'nin tokadı önce sağ sonra sol sonra tekrar sağ yanağında patladığında ellerini önünde kavuşturmuş sesini çıkarmamıştı Yamaç. "Duyduklarım doğruysa ki şüphem yok sağol. Karımı anamı yeğenlerimi bana bağışladığın için sağol." Deyince Cumali Yamaç hıçkırıklar içinde "Affet abi." Diyerek adamın omzun yasladı kafasını. Hayatının en büyük yükünü, en büyük korkusunu, günahını, utancını omzundan atmanın rahatlığı ile derin bir soluk çekti Yamaç ciğerlerine. "Hadi bebeğini görelim." Diyerek kardeşinin omzuna vurunca Selim Gece ile göz göze gelip mahcup olmuştu. Yamaç durakladı "Şimdi değil abi. Yok şimdi değil şey Ayin ne oldu?" diye sordu. Damla durumu anlatmaya koyulunca Gece kalabalıktan sıyrılıp içeri attı kendini. Karaca'nın yönlendirmesi ile alt kata yeni doğan servisine gelmişlerdi. "Henüz gelişimini tamamlayamamış o yüzden kuvezde kalacak epey bir süre. " diye açıklarken Karaca koridorun sonunda camın önünde durmuş içeri bakan Saadet'i görünce adımları yavaşladı Gece'nin. Kısa bir an geri dönmeye yeltense de "Karaca bizi ablamla..." derken "Tabi tabi ben yukardayım kimseyi de göndermem hatta." Deyip uzaklaştı kız.
