59.BÖLÜM Ertesi gün Yamaç, Salih, Cumali, Selim herkes kahvede otururken Yamaç'ın telefonu çaldı. Arayan numara yabancıydı bir ekrana bir karşısında oturan Salih'e baktıktan sonra cevapladı "Buyrun." Nazım'ın sesi çok canlıydı "İyi günler Yamaç Koçovalı ile görüşüyorum değil mi?" dedi. Yamaç ayağa kalkmıştı. "Ecelimde diyebilirsin daha kısa olur?" diye cevapladı adamı. Nazım güldü "Ben öyle bir hal hatır sormak istedim. Uzun zamandır görüşmüyoruz neticede." Dedi. "İyiyim iyi seni yerin yedi kat dibine soktuğumda çok daha iyi olacağım." Dedi Yamaç alnındaki damarlar belirginleşmişti. "Çukur'um da iyidir inşallah. Halkı sokakları falan bak siz hiç peyzaj yapmıyorsunuz ilk işim o olacak." Dedi Nazım bu defa. "Benim Çukur'um. Benim mahallem ve bu uğurda seni öldürmek benim için hiç zor değil. Aç kollarını beni bekle. Yer yüzünde tek bir Koçovalı dahi kalsa Çukur senin olmayacak." Dedi Yamaç o sırada Gece içeri girmişti. "Pekala Yamaç Bey görüşmek üzere o zaman haaa bak unutmadan Gece'ye selamlarımı iletirsen sevinirim. Kokusu yatağımda kalmış onu düşünmeden edemedim." Dedi Nazım. Yamaç şok olmuştu. Tam bir şeyler söyleyecekti ki Nazım telefonu kapadı. Öfkeden deliye dönmüştü. Ama Gece ile yüzyüze gelmekte istemiyordu. Hırsla Celasun'a döndü. "Bulamadınız mı lan hala bir adresi?" diye bağırdı. "Abi bakıyoruz." Diye kekeledi çocuk. "Ne diyor yavşak?" diye sordu Cumali. Cevap vermedi Yamaç. Gece hala kapının önünde dikiliyordu. Hızla yanından geçip dışarı çıktı ceketini giyip yola doğru dönmüştü ki olduğu yerde donup kaldı Güneş gülümseyerek sokağın başından ona doğru geliyordu. "Vay vay vayyyy Yamaç Koçovalı beylerde buradalarmış." Dedi kız gülerek. Gece sesi duyunca dönüp dışarı baktı. "Güneş." Diyerek kekeledi Yamaç. "Çok kırıldım sana onca zamandan sonra insan bir şey demeden gider mi?" dedi Güneş adamı öperken. Gece dudaklarını kemirerek baktı kıza. Bulunduğu yerden konuştuklarını duyamıyordu ama samimiyetleri aşikardı. Öfkeyle çıkıp gitti Gece. Yamaç'ın kendisine neden böyle davrandığını şimdi daha iyi anlamıştı.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Güneş –Yanındayım.- yazarak Nazım'a bir mesaj gönderirken Yamaç elinde iki çay kızın yanına gelip oturdu. Aliço'nun mekanına gelmişlerdi. Aliço nerede?" diye sordu Güneş. "Kağıt toplamaya çıkmıştır." Dedi Yamaç. Güneş çayından bir yudum alıp adamı süzdü "İyi görünüyorsun Yamaç. Yani gerçek Yamaç bu sanırım." Dedi. Adam gülümsedi. "Gerçek Yamaç kim inan bende bilmiyorum artık. Bir gün arayla ne iken ne oluyorum. Kaçıp kaçıp tekrar bu adama bürünüyorum. Çözemiyorum ben boşver." Dedi. "İnsanlar isimlerinin anlamlarını taşırmış. Sen adın gibi hep kıyılarda yaşayacaksın bu hayatı. O belli." Dedi Güneş. Şimdi gülümseyen Yamaç'tı "Haklı olabilirsin bak sende Güneş gibisin. Yani güldüğünde güneş gibi oluyor. Hani güneş açmış gibi." Kelimeler birbirine girmişti. Kahkaha attı kız "Tamam tamam anladım." Dedi "Hahh işte bundan bahsettim." Dedi Yamaç eliyle kızı göstererek. Bir süre sessizce çaylarını yudumladılar. "Yanlış anlamazsan neden geldin? Yani beni nasıl buldun?" diye sordu Yamaç. Güneş derin bir nefes bıraktı "Şile'de sezon bitti malumun. Mecburen döndüm. Seni de merak ediyordum öyle birden kayboldun ortadan. Ayrıca Yamaç Koçovalı'yı bulmaktan kolay başka bir şey olamaz sanırım." Dedi. Gülme sırası Yamaç'taydı. "Okul?" diye sordu tekrar kıza dönüp. "Tezim kaldı bir tek biliyorsun. Halledicem işte." Dedi Güneş. Şile 'de geçirdikleri zaman içinde Yamaç'ı açabilmek adına kendi hayatından çok bahsetmişti Güneş. Yamaç kızın hemen hemen her şeyini biliyor gibiydi tabi yalamlarla beslenmiş olarak. "Nerede kalacaksın?" diye sordu. Güneş derin bir soluk verip denize döndü yüzünü "Şimdilik bir pansiyondayım bakalım işte param bitince düşünürüm bir şeyler." Bardağı sehpaya bırakan Yamaç ayağa kalktı "Olmaz öyle. Hadi gel benimle." Diyerek yürümeye başladı. Güneş çantasını sırtına takıp düştü adamın peşine. Nazım'ın söylediklerini unutamıyordu. Gece'nin kokusunun onun yatağında ne işi olabilirdi düşündükçe deliriyordu. Eve gelene kadar tek kelime konuşmamıştı Yamaç. Ahşap evin bahçesine park ettiğinde "Geldik." Dedi Güneş'e dönüp.
