61. BÖLÜM Gece kahkahalarla gülmeye başladı. Günlerdir yaşadığı gerginlik gülme krizi olarak çıkıyordu o an. "Kim ? Kim? Akın'mı?" dedikçe gülmesi daha da artıyordu. Salih başta ses etmese de sinirlenmeye başlamıştı. "Tamam seninle bir şey konuşulmuyor." Diyerek ayağa kalktı. Gece güç bela kendini durdurup adamın koluna yapıştı "Abi saçmalama tamam İdris baba neyse de o neydi baykuş hahh Baykal işte o öldüğünde Akın cezaevindeydi. Nasıl Akın olsun? Salih elini kıza doğru salladı "Ya benim söylediklerim boy farkından mı gelmiyor sana acaba ? adam için fark etmiyor diyorum sana ha ben ha Yamaç ha Cumali." Gece ciddileşti "Akın olamaz." Dedi oldukça sakin ve net bir şekilde. "Neden olmasın Gece neden olmasın acaba o gün bir tek o kaldı geride Koçovalılardan. O tas kafali Teke bile geldi bizimle bir tek o kaldı geride yeltenmedi bile gelmeye." Gece yeniden güldü "Yalnız o Meke abi." Diye düzeltti adamı. Salih ters ters bakınca sustu. "Hepimiz karga tulumba hooop içeri ne oldu ne bitti gören duyan yok. Hadi biz içerdeydik Yamaç delirdi gitti o niye bir şey yapmadı? " diye sordu. Gece adamın anlattıklarını mantıklı bulmuştu. "Abi tamam dediklerin mantıklı ama yok yani neden yapsın?" dedi Gece. Aklından geçen inşallah o dur Yamaç değil düşüncesinden utanarak. "Orasını da sen söyle süt kız neden yapsın? Bunun derinini bilen sensin. Bu oğlan neden dışlandı ? Neden el kadar bebe iken atıldı mapus damlarına?" Gece yeniden duvara oturdu. "Atılmadı bir yere Akın hırslı öfke kontrolü olmayan bir çocuk yaptı bir hata İdris babada yontulsun biraz diye..." derken sustu kız. "Yaaaa gördün mü? Verdin cevabı." Diyerek Salih'te kızın yanına oturdu. Yamaç'tan duydukları olmasa şuan Salih'e koşulsuz inanırdı aslında ama o kendi içinde yapanın Yamaç olduğundan emindi. "Abi." Dedi sessizliğin ardından. Salih dönüp kıza baktı "Peki ya başkası ise?" diye sordu. Salih dikleşti ses tonu dehşet doluydu "O başkasını bulur onun da canını alırım." Dedi.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Gece karanlık odaya girdiğinde el yordamı ile düğmeyi ararken elinin üstünde başka bir el hissedip dikleşti. Silahın soğuk metali ensesine dayanınca korktuğunu hissetti. "Kimsin sen?" diye sordu kısık bir sesle. Cevap alamadı. Hafifçe arkasını dönüp baktığında gördüğü tanıdık yüz korkusunu ikiye katlamıştı "Sen." Dedi titrek bir sesle. Aynı zamanda yavaşça yüzünü adama dönüyordu. "Ben." Dedi Akın gülerek. Silahın ucu şimdi alnına dayanmıştı. "Neden?" dedi ağlamaklı bir sesle. "Çünkü......" söylediklerini anlamadı çocuğun. "Ne?" derken Akın tetiğe dokundu ve kurşun hızla beynini delip geçti. Gece bağırarak yataktan fırladığında direk alnını yokladı. Rüya olduğunu kavrayıp rahatlamış bir şekilde kendini geri yatağa bıraktı. Cama vuran yağmur tanelerini izledi bir süre. Gün çoktan aymıştı. "Yağ yağmur yıka bizi arındır." Diyerek üzerindeki yorganı atıp ayaklandı. Günlerdir kadınların yanına uğramamıştı Sultan'dan azar işitmeden gidip onları görmeye karar verdi. Saadet'in evinden çıkıp büyük eve giderken kapıda Akın'ı görünce rüyası aklına gelip durakladı. "Günaydın." Diyerek yanına gelen çocuğa zoraki gülümsedi. "Abla ne oluyor? Hala ispiyon meselesi ise çok ciddiyim saçmalıyorsun." Etrafına bakınıp kıza doğru iyice sokuldu "Seninle konuşmam gereken bir şey var. Daha doğrusu yardımın lazım. Bir ara Çukur'da konuşalım mı?" dedi Gece kafasını sallayıp eve girdi. Kahvaltı yapılmış masa toplanıyordu. Sultan kızı görünce baştan aşağı süzdü. "En son ne zaman yemek yedin sen?" diye sordu. Gece afalladı "Ne yemeği?" diye sordu. "Yemek işte zevk için olmasa da yaşamak için mecburen yemeliyiz ya hani." Kız saçlarını geri atıp gülümsedi "Ha şey yedim ya. Yiyorum ben." Diye kekeledi. Kadın elindeki sepeti kızın kucağına doğru itti "Al şunu çık kata misafir odasındaki çarşafları sök." Dedi. Gece bir asker edasıyla selam verip merdivenlere koştu.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Yatağın örtülerini söküp sepete doldurduktan sonra koridora çıktı. Yamaç'In odasının önünden geçerken durakladı. Kapı aralıktı etrafı kolaçan edip kafasını içeri uzattı. Kimse yoktu. Bir adım ileri iki adım geri gidip geldikten sonra içeri girdi. Sepeti banyo kapısının önüne koyup yatağa doğru yürüdü. Günlük yine yastığın altında Yamaç'ın baş ucundaydı. Bir tişört ayak ucunda karışık halde duruyordu. Eline alıp kokladı. Yüreği dolup taşıyordu. Çok özlemişti sevdiği adamı. Onun için dağıtıp gittiği ilişkileri sanki hiç olmamış gibiydi şimdi. Güneş'i görene kadar Yamaç'In ondan çekindiğini düşünmüştü ama o kız fikrini değiştirmişti. Yamaç'ın kendisinden uzak durmasını Güneş'e bağlıyordu şimdi. Yamaç üşüyünce daha kalın bir mont giymek için eve geri dönmüştü. Hızla merdivenleri çıkıp odasının kapısına geldi. Aralık kapıdan elindeki tişörte sarılmış ağlayan Gece'yi görüp durdu. Koşup kızı kollarına almak o çok özlediği dudaklarına binlerce öpücük kondurmak istiyordu ama günlerdir tek kelime konuşmamışlar birbirlerini görmezden gelmişlerdi. Sonra kararını değiştirip geri dönüp yürüdü. Merdivenin başına gelince tekrar vazgeçip hızla odaya girip kapıyı kilitledi. Gece paniklemişti. Elindeki tişörtü sanki ateş parçasıymışçasına fırlattı yatağa. Yamaç hız kesmeden kızı kendisine doğru çekip öpmeye başladı. Ayların özlemiydi bu. Öyle bir öpüşmeydi ki özür, itiraf, hasret, acı bir sürü duyguya gebeydi. Güçlükle dudaklarını birbirlerinden ayırdıklarında Yamaç alnını kızın alnına yasladı. Gece gözlerini kapamış adamın avuçlarındaki yüzünü okşuyordu. Yamaç ise hayran olduğu yüzü her ayrıntısına kadar inceliyordu. "Neden?" dedi kız sessizce. "Neden böyle olduk?" cevap veremedi Yamaç. Gece gözlerini açtı. "Gece ve Güneş gökyüzünde aynı anda olmaz." Dedi. Yamaç şaşırmıştı. Kız Adamın dudaklarına naif bir öpücük kondurdu "Ama galiba senin bir gökyüzün bile yok artık." Diyerek kendini çekip yerde duran sepeti alarak çıkıp gitti.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Yamaç Gece'nin söylediklerini kavradığı an hızla koşup alt kata indi. Gece elindeki sepeti beline yaslamış basamakların sonunda duruyordu. Yüzünde garip bir ifade vardı. Yanına gelip tam bir şey söylemek için ağzını açmıştı ki "Ah Yamaç oğlum iyi ki çıkmamışsın. Bak misafirimiz var." Diyerek eliyle salonu işaret etti Sultan. Yamaç bir Gece'ye bir salona bakıp geleni görmek için birkaç adım içeri girince Güneş'İ görüp kalakaldı. "Ay valla Yamaç aşk olsun niye söylemedin mahalleye arkadaşın taşınmış." Diyerek mutfaktan çıkan Ayşe pek bir keyifliydi. Güneş ayağa kalkıp adamın yanına geldi. "Ya kusura bakma ben mahallede dolanırken birkaç adam çıktı karşıma kimsin necisin falan sıkıştırdılar beni biraz Yamaç Koçovalı'nın arkadaşıyım ben..." Derken pat diye bir ses duyuldu Gece elindeki sepeti sertçe yere bırakıp çıkıp gitti. Yamaç kapanan kapıya doğru bir adım atsa da devam edemedi. "İşte bende tam ordan geçiyordum adını duyunca durup bir baktım. Ehh Güneş'cim de böyle böyle deyince aldım geldim." Dedi Ayşe. Yamaç 'ın ifadesi tam olarak iyi halt ettin bakışıydı. "Ben daha fazla rahatsızlık vermeyeyim." Diyerek çantasını kavradı kız. "Anne Güneş benim arkadaşım. Burada olmadığım zamanlarda yanımda oldu bana destek oldu hep. Şimdi onun desteğe ihtiyacı var o yüzden de burada Çukur'da kalacak bir süre." Dedi Yamaç. Kadın kollarını kavuşturdu "Başımızın üstünde yeri var oğlum." Dedi. Yamaç tekrar kapıya doğru yürümüştü ki "Yamaç bekle beni de eve bırakır mısın? " diyerek koşturdu Güneş. Sultan hanım'ın yanına gelince eğilip elini öptü "Çok memnun oldum Sultan Hanım." Dedi. Kadın samimiyetten uzak gülümsedi. Kız dönüp diğerlerini de selamladıktan sonra Yamaç'ın ardından çıktı evden.
