92.Bölüm "Ahhh ölüyorum yorgunluktan. Şu ışığı kapatsana" Dedi Saadet yatağa uzanırken. Salih omuz silkti. "Aaa ne oluyor be?" diye sordu kadın şaşkınca. "Işığı kapatırım sen evi temizledi dersin." Dedi Salih bir çocuk edasıyla. Kadın güldü usulca kocasına sokulup "Eeee velev ki temizledin ne olmuş. Çocuğunun karının yaşadığı yeri temizlemişsin kime ne?" dedi. Salih ensesindeki kolunu indirip karısına doladı "İşin şakası onlar be gülüm. Değil bir tepsi börek sen deki her gün sen yapacaksın yemeği başımla beraber." Saadet iyice sokuldu adama. "E tamam o zaman her gün sen yapacaksın yemeği." Diyerek. "Ama Sadiş sende haa." Dedi Salih kızmış gibi yapmaya çalışarak. Karı koca sıkıca sarıldılar birbirlerine. "Sonunda be Salih. Sonunda normale döndü her şey." Adam omzunu okşadı "Öyle be Sadiş sonunda normal bir aile gibiyiz. Karım çocuğum abim kardeşim hatta bir anne modelim bile var." sonra birden aklına gelmiş gibi "Ama bir eksiğim kaldı." Dedi. Saadet kafasını kaldırıp sorarcasına baktı adama. "Bir kız çocuğu." Diye fısıldadı adam. Kadın utanarak gülümsedi. "kız çocuk yapalım sadiş." Diyerek karısının dudaklarına eğilmişti ki Salih bir ses duyuldu. "O ne? Kim bağırdı?" dedi Saadet doğrulurken. "Yavv yok bişey Cumali Bey abim Damla doğuruyor sanmıştır yine." Dedi Salih. Yeniden karısına doğru sokulmuştu ki bu defa odanın kapısı gürültüyle açıldı. "Ne oluyor lan?" diyerek hızlıca komodinin çekmecesindeki silahı kapıp kapıya doğrulttu. İlk bakışta kimseyi görememişti bakışlarını aşağı doğru kaydırınca küçük İdris'in çatık kaşlı bakışları ile karşılaştı. "Oğlum aslan parçası ne yapıyorsun acaba sen?" dedi gülerek. Saadet doğrulup şaşkınca baktı oğluna "Annem sen o kapıyı nasıl vurdun öyle?" diye sordu. Çocuk hala uyku sersemiydi. Koşarak yatağa tırmanıp annesinin göğsüne yattı. Saadet gülerek baktı kocasına "Kardeş istemiyor bu. Kesin artık eminim ya kardeş istemiyor benim oğlum." Diye söylenerek silahını yerine koydu Salih. Bir süre koyun koyuna yatan oğluna ve karısına baktı. İçinden bu mutluluğun hiç bozulmaması için dua edip yüzünü sıvazladıktan sonra geçip yanlarına uzandı.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Gitmesen olmaz mı? Yaşayıp gitsek burada? O hayalini kurduğumuz aile tadında?" dedi Gece kafasını Sarp'ın omzuna koyarken. "hayalini kurduğumuz aile konusunda sana yalan söyledim." Dedi Sarp kafasını omzundaki kızın kafasına yaslayarak. "Ne yalanı?" diye sordu Gece. "Anlattığım hikayede hep ailenin çocukları olurduk ya hani. Aslında o öyle değildi. Anne ve babaydık biz." Dedi Sarp. "Yine mi aynı şeyleri konuşacağız?" diye sordu Gece sesini sert tutmaya çabalayarak. "Yooo şimdi öyle düşünmüyorum. Sadece bil diye söyledim." Doğrulup kızı kendine çevirdi. "Gece ben seni çok sevdim aşk, sevgi, alışkanlık neydi bilmiyorum ama sen benim merkezimdin yalan yok hala öylesin ama bu sefer tanımını biliyorum dostum ve sahip olduğum tek aile olarak. Evet kalbimi söndürdüm ama bu demek değil ki bir başka adamla gözümün önünde yaşaman beni ilgilendirmeyecek. Üzgünüm ama bu kadar dost olduktan sonra Yamaç'la sana bir an bile aklım kaysa ben kendimi affedemem. O yüzden ben uzaktaki dostunuz olmayı tercih ederim." Dedi. Gece arkadaşını çok iyi tanıyordu o yüzden üstelemedi. "Ama bak bu sefer öyle salak saçma haberleşme ağına falan gerek yok insan gibi nerdesin ne yapıyorsun bilicem." Dedi. Sarp gülümseyip kızın yüzünü avuçlarına aldı "Tamam be üff hem hemen yarın gitmiyorum ki ne kastın akşam akşam." Dedi. "Aman iyi ne yapıyorsan yap gidiyorum ben Yamaç'cım Koçovalı'm aramadan kaçayım." Diyerek ayağa kalktı Gece. "Allah'ım genişlikte zirve miyim bilmiyorum ama güzelsiniz be. Yani tam olmuşsunuz. Evlenseniz mi artık?" diyerek göz kırptı Sarp. Gece cevap vermeden dil çıkarıp uzaklaştı yanından. Evin bahçesine girdiğinde Yamaç'ın odasının ışığı yanıyordu. Telefonunu çıkarıp Yamaçimo yazan numarayı tuşladı. "Sana yıldızları göstereyim mi?" diye sordu telefon açılınca. "Nerdesin?" diye sordu Yamaç aslında Sarp'ın yanına gittiğini biliyordu ama içten gelen o kıskançlık dürtüsüne de engel olamıyordu. "Cama çıksana." Dedi Gece gülerek. Yamaç perdeyi sıyırıp aşağı bakınca kendisine gülümseyen sevgilini görüp "Valla gelemem Gece annemler kızıyor artık bu kız seni oylıyor adını bir koyun şu işin diyorlar." Dedi.
