Chapter 23: Bayani
"N- nasa labas na ba sila?" Nauutal na tanong ni Prances kay Julien.
Kaagad namang nilapitan ni Myrna ang kaibigan. Niyakap at inalalayan. "Kaya mo na bang tumakbo?"
"Oo kaya ko na. Balikat ko naman ang nabaril. Kahit nararamdaman ko na ang sakit sa tingin ko ay kakayanin ko nang tumakbo muli." Tinitigan siya nito. Ayun dumagundong ang kanyang puso hindi dahil sa takot pero sa ibang dahilan. Hindi niya pa rin mawari. "Salamat sa pag-akay sa akin Myrns all the way sa journey na ito. Wag kang mag-alala kaya ko. Kaya ko dahil kasama kita."
Hala siya lalo pang nayanig ang dibdib ni Myrna sa narinig. Hindi lang yata pandemic ang meron. May lindol din sa kanyang puso. End of the world na yata dahil hindi na nga niya naiintindihan ang apocalyptic virus na ito, hindi pa niya maintindihan ang kanyang puso.
"Nasa labas na nga sila. Si agong kasama ang kanilang baliw na apo." Agong ang tawag sa lolo sa Tsina. "'Yung baliw na Nita dala pa ang vinyl record nila. Gusto pa ay may sound effect. Music kasi ang naging libangan nila magmula noong magkasakit si Nita at hindi na nakalabas pa ng bahay. Ang pinagtatakhan ko ay kung nasaan si ama." Ama naman ang tawag sa lola.
"Baka nasa likuran 'yung matandang babae?" Hinuha ni Myrna.
"Baka nga. Wala ng ibang daan maliban dito sa harapan kundi doon sa likod. Doon na kayo dumaan dahil patalim lang yata ang dala ni ama. Baril ang narito sa harapan na dala ni agong."
Tumango siya. Binunot niya ang kanyang phone sa saksakan. Binuksan niya iyon at muling in-activate ang translation app.
"Aalis na kami Julien." Matipid ngunit sinserong ngiti ng pasasalamat ang binigay niya rito.
"Maraming salamat dok sa pagligtas mo sa buhay ko." Saad naman ni Prances. "Hindi ko ito kailanman malilimutan."
"Maraming salamat din sa inyo in advance, sa pagliligtas sa mundo lalo na sa ating bansang Pilipinas. Mag-iingat kayo. May sariling lock ang pinto sa likod sa labas. I-lock niyo 'yun para hindi makalabas ang maglolo kapag nakapasok na sila rito."
"Makapasok?" Tanong niya.
"Basta. Dalian niyo. Umalis na kayo." - Julien.
"Maraming salamat muli sa iyo." Saka niya inalalayan si Prances at nagtatakbo na sila papunta sa pinto sa likod. Bago sila tuluyang makalabas ay nakita pa niyang binuksan ni Julien ang pinto sa harap. Doon ito pinagbabaril ng matandang lalaki.
"Diyos ko po. Julien." Nangilid ang luha sa kanyang mga mata.
"Wala na siya Myrns. Tara na. I-lock na natin ang pinto." Sinunod niya si Prances.
Sumalubong nga sa kanila ang matandang babae si Sofia. Ngunit hindi sila inambahan ng patalim nito.
"Patawarin niyo ako. Mukhang pinatay na nila si Dok Julien. Malaki ang utang na loob namin sa doktor lalo na noong nagkakasakit kaming mag-asawa at noong magka-cancer ang apo ko. Siya ang bayani rito sa aming lugar. Gayunpaman ay pinatay namin ang kanyang ina para sa ritwal. Tapos ngayon ay siya naman ang pinatay ng asawa't apo ko. Tumakas na kayo. Sasabihin ko ay natakasan niyo ako. Dalian niyo."
Labis nilang ikinagulat ang mga sinabi ng matanda. "Mag-iingat po kayo. Bakit hindi nalang kayo sumama sa amin?" Saad ni Prances.
"Kinukunsinti ng asawa ko ang kabaliwan ng apo ko. Kahit ayoko ay sumasakay nalang din ako. Sila ang aking pamilya. Dalian niyo, umalis na kayo."
"Salamat po." Saka sila nagtatakbo.
Nakita pa nilang sinugatan ng matandang babae ang sarili nitong braso. Marahil upang sabihing nanlaban sila at nasaktan ang matanda. Sa pagkakataong iyon ay tila natakasan na nga nila ang pamilya. Narating na rin nila ang van. Ang problema lang...
"Bakit wala silang lahat dito?!" Pasigaw niyang tanong.
Muli nilang narinig ang vinyl record ni Nita. Tumatawa rin ito ng ubod ng lakas. "Hahahahahaha! Wala na kayong takas!"
Maybe it was all too much
Too much for a man to take
Everything's bound to break
Sooner or later, sooner or later
You're all that I can trust
Facing the darkest days
Everyone ran away
But we're gonna stay here, we're gonna stay here
Ahhhhhh, ahhhhh
I know you're scared tonight
Ahhhhhh, ahhhhh
I'll never leave your side
When it all falls, when it all falls down
I'll be your fire when the lights go out
When there's no one, no one else around
We'll be two souls in a ghosttown
When the world gets cold
I'll be your cover
Let's just hold
Onto each other
When it all falls, when it all falls down
We'll be two souls in a ghosttown
Tell me how we got this far
Every man for himself
Everything's gone to hell
We gotta stay strong, we're gonna hold on
This world has turned to dust
All we've got left is love
Might as well start with us
Singing a new song, something to build on
Ahhhhhh, ahhhhh
I know you're scared tonight
Ahhhhhh, ahhhhh
I'll never leave your side
When it all falls, when it all falls down
I'll be your fire when the lights go out
When there's no one, no one else around
We'll be two souls in a ghosttown
When the world gets cold
I'll be your cover
Let's just hold
Onto each other
When it all falls, when it all falls down
We'll be two souls in a ghosttown
I know we're alright
'Cause we'll never be alone
In this mad mad, in this mad mad world
Even with no light
We're gonna shine like gold
In this mad mad, in this mad mad world
When it all falls, when it all falls down
I'll be your fire when the lights go out
When there's no one, no one else around
We'll be two souls in a ghosttown
When it all falls, when it all falls down
I'll be your fire when the lights go out
When there's no one, no one else around
We'll be two souls in a ghosttown
When the world gets cold
I'll be your cover
Let's just hold
Onto each other
When it all falls, when it all falls down
We'll be two souls in a ghosttown
When it all falls, when it all falls down
We'll be two souls in a ghosttown
BINABASA MO ANG
PANDEMIC DESIRES
Science-FictionAnother LGBT story and my very first girls love and sci-fi novel. :) 2030, Eleven years na ang lumipas mula nang maganap ang malagim na pandemya sa mundo dahil sa COVID-19 virus na nagmula sa China. Mula nang maganap ang pandemya ay mas naging handa...
