Droga przez Ciernie. - Eddie Munson x Amara Harrington

Chce dawnego życia.

Trochę zajął mi powrót do normalności, kilka tygodniu temu wróciłam do domu. Wszyscy starają się być "normalni", ale dalej czuje jakby chodzili przy mnie na skorupkach jajek z nadzieją, że te nie pękną, ale starałam się do tego przywyknąć. Widocznie tak musi być przez jakiś czas.

Jutro rano muszę obudzić się wcześnie i wrócić do Hawkins High. Lizzy i Bri pomogły mi z nadgonieniem materiału który mnie ominął, przygotowaniem wszystkich prac na oceny i tego o co tylko je poprosiłam. Eddie codziennie chodził do pracy, wyprosił szefa o zmiany poranne, żebyśmy mieli dla siebie popołudnia. Ja miałam wracać około 15:00-15:30 licząc, że wrócę do cheerleaderek, a Eddie pracę kończył około 16:00 plus dojazd do domu.

Przez ostatnie kilka tygodni w domu Munson zadbał o to żebym znów przybrała na wadze, co ani trochę mi nie przeszkadzało. Nie było już tak mocno widać moich kości, a skóra powoli wracała do normy. Odrosły mi paznokcie, o które trochę się obawiałam i moje samopoczucie poprawiło się o 100% mimo tego jak czasami zachowują się przy mnie moi przyjaciele i rodziny.

Wszystko układało się w coraz lepszą przyszłość, wystarczy teraz tylko wrócić do szkoły i zacząć prawie środek semestru jak gdyby nigdy nic.

Przebrałam się właśnie w mój strój cheerleaderki, który nadal trochę na mnie wisiał i przeglądałam się w lustrze, miałam nadal ślady po siniakach na ciele, ale nie było one już tak mocno widoczne. Jedyne co mi przeszkadzało to blizna na głowie w okolicach skroni od tego jak przewróciłam się na schodach, ale to nie zniknie zapewne nigdy. Będzie to moja wieczna pamiątka przypominająca mi o tym co mnie przeszło, ale czułam też przez to dumę, dumę że poradziłam sobie z przeciwnikiem który zgnije za kratami, tam gdzie jego miejsce.

Przeglądałam się w stroju i miałam już go ściągać, ale do pokoju wszedł Eddie w swoich ciuchach roboczych.

- Nie wierzę że to powiem, ale stęskniłem się za tym widokiem.. - powiedział brunet zamykając drzwi

Spojrzałam na niego w odbiciu i się uśmiechnęłam.

- Od kiedy wracasz do domu w trykocie? - zapytałam i zagryzłam wargę

Od mojego powrotu nie posunęliśmy się z Eddim dalej niż pocałunki, czasami brunet dotykał mojego ciała i widziałam że chce przejść krok dalej, ale za każdym razem się hamował i mnie przytulał. Doceniałam to, widziałam, że czekał, aż będę gotowa. Za każdym razem gdy myślałam że to ten dzień, w którym jestem na to gotowa okazywało się inaczej, robiłam się nerwowa, a Eddie od zaraz przestawał i zapewniał mnie, że wszystko jest dobrze. Widziałam jak bardzo tego pragnie, ja też zawsze przed tym jak zaczęliśmy coś robić to tego chciałam, ale..

Głos Munsona i ręką która właśnie położył na moim brzuchu wyrwała mnie z myśli.

- O czym tak myślisz księżniczko? - zapytał i pocałował mnie w szyję

Uśmiechnęłam się od ciepłego uczucia jakie rosło we mnie z każdym następnym dotykiem chłopaka.

- O tobie.. - wymruczałam

- O mnie?- zapytał zdziwiony i odsunął się delikatnie od mojej szyi żeby spojrzeć w nasze odbicie w lustrze. - A dokładniej?

- O tym jak cię kocham, jaki jesteś cudowny. - zaczęłam bawić się pierścionkami na jego ręku

Eddie się uśmiechnął i pocałował ból mojej głowy. - Wskoczę pod prysznic, sam czuje jak cuchne. - zrobił kwaśna minę

- Ok.- powiedziałam i wysłałam mu uroczy uśmiech

Zabrał ręcznik i poszedł do łazienki. Stałam tak chwilę i zaczęłam rozbierać się, że mojego uniformu, aż do głowy wpadł mi pewien pomysł. Chciałam żeby Eddie w końcu mógł poczuć się ze mną jak dawnej, żebyśmy mogli być znów razem. Usłyszałam dźwięk odkręcanej wody i to jak krople zaczynają uderzać głośno o ściany i brodzik. Otworzyłam drzwi i zobaczyłam go za zaparowanym szkłem. Jako że strój cheerleaderki zdjęłam już w pokoju to zostało mi tylko wejść do niego. Stał plecami do wejścia, więc jak tylko je otworzyłam i zaczęłam się do niego wsuwać to mnie nie zobaczył. Prysznic był duży dlatego zawsze tak go lubiliśmy.