3 Czerwca

262 21 5
                                    

Moje stany depresyjne zmieniły się.

Kiedyś płakałam, bo czułam się gruba, nie potrzebna i nie chciałam żyć.

Dzisiaj płaczę patrząc w lustro z chęcią życia.

Wstydzę się swojego wyglądu. Nie odsłaniam przed nikim rąk i nóg, a jedynymi osobami są moi rodzicie, którzy widzą mnie w piżamie.

Mama, która co wieczór patrzy na mnie z przerażeniem i zaciska wargi.

Tata, który poraz kolejny dzwoni do mnie zapłakany z pytaniem jak mi pomóc, a ja nie potrafię mu odpowedzieć.

Sama pytam siebie jak się przełamać? Jak powiedzieć STOP?  Jak przestać bać się jeść?

Jak zawalczyć o życie...

Pamiętnik anorekryczki 2020Opowieści tętniące życiem. Odkryj je teraz