Chapter 1189: ကံကြမ္မာမီးလျှံ
"မြေကမ္ဘာ နှင့် မိုးကောင်းကင်နှင့် ကြယ်စင်များ မပျက်သုဉ်းသေးသရွေ့ ငါ ဘယ်တော့မှ ပျက်သုဉ်းမှာမဟုတ်ဘူး"
ရှီယန်၏အသံသည် အစတွင် တိုးတိုးသာဖြစ်သည်။ သူသည် ထိုစကားလုံးများပြောပြီးနောက် ပဲ့တင်သံများ ဆက်တိုက်ထွက်လာသည်။ ပဲ့တင်သံသည် ကျယ်ပြန့်လာပြီး သူ၏စကြာဝဠာထောင့်နေရာတိုင်းထိရောက်အောင် ကောင်းကင်ကို ကွဲအက်စေသော မိုးခြိမ်းသံများကဲ့သို့ မြည်ဟိန်းသွားသည်။
သူ၏စကားသံသည် သူ၏ ခန်းနားသော ကြယ်အုပ်စုတွင် မြင့်မြတ်သောမိုးကောင်းကင်မှ ဖန်ဆင်းရှင်၏လက် ပေါ်ထွက်လာသကဲ့သို့ ဖြစ်နေသည်။
ကွဲအက်နေသောကမ္ဘာသည် ပြန်လည်ပြုပြင်သွားသည်။ တောင်များ ရေကန်များ ပြန်လည်ပေါ်လာသည်။ ပင်လယ်များ ငြိမ်သက်သွားသည်။ ရှေးဟောင်းသစ်ပင်များ ပန်းပင်များ ကြန်လည် ရှင်သန်လာသည်။ သူ၏အသံဖြတ်သွားတိုင်း သူ၏ကမ္ဘာသည် လျှင်မြန်စွာငြိမ်ကျသွားသည်။
ကြယ်စုများဖြင့် သူ၏ကမ္ဘာတွင် နေများ နှင့် လများသည် ကမ္ဘာမြေနှင့် ကောင်းကင်၏ ဆန္ဒကို သယ်ဆောင်ကာ ရွေ့လျားနေပြီး သူ၏အသံများ ပဲ့တင်သံထပ်ကာ အဆုံးမရှိသော စွမ်းအားများပေးသည်။
ဖန်ဆင်းရှင်ထံမှ ခိုးယူလာသော မှော်ဆန်သည့်လျှို့ဝှက်နည်းစနစ်ကဲ့သို့ဖြစ်နေသည်။ ထိုကမ္ဘာသည် သူ၏ လွတ်မြောက်အကန့်အသတ် ဖြစ်သည်။ သူစိတ်တိုင်းကျ ဘာမဆိုလုပ်နိုင်သည်။
ထိုနေရာတွင် သူသည် ကောင်းကင်နှင့် မြေပြင်ကို ဖန်တီးပြီး ရေ ဖြစ်စေ မီးဖြစ်စေဖန်တီးနိုင်သည်။ သူ၏အတွေးများဖြင့် ငလျင်များ လွယ်ကူစွာဖြစ်စေနိုင်သည်။ သူ၏ ဝိဉာဉ်ပလ္လင် လည်သွားသောအခါ သေခြင်းနှင့် ရှင်ခြင်း၊ ဟင်းလင်းပြင် နှင့် ကြယ်တာရာစွမ်းအားများ တစ်လှည့်စီဖြစ်ပေါ်လာပြီး သူတို့၏ အကောင်းဆုံးစွမ်းရည်များကို ပြသနေကြသည်။
ဟာဆွန် လွတ်မြောက်အကန့်အသတ်၏ ကမ္ဘာပျက်နေ့ကဲ့သို့သော လောင်ကျွမ်းအပြစ်ပေးမှုရပ်တန့်သွားသည်။ ၎င်းသည် ချုပ်နှောင်ခံလိုက်ရပြီး သူယူဆောင်လာသော ပျက်စီးခြင်းပင် ရပ်တန့်သွားသည်။
