Chapter 1191: ဆက်စပ်ပြောင်းလည်းမှုများ
အပြာရောင်ဂြိုဟ်တစ်ခုသည် မှောင်မည်းနေသော စကြာဝဠာ၏ နယ်နိမိတ်အစွန်ဖျား၌ ရှိနေသည်။ ၎င်းသည် တိတ်ဆိတ်ဖြည်းညင်းစွာ လည်ပတ်နေပြီး သူ့မျက်နှာပြင်ပေါ်က တောင်တန်းများ ၊ ကန်များ နှင့် ပင်လယ်သမုဒ္ဒရာများကို ပြဿနေသည်။ ၎င်းသည် မြေကြီးနဲ့ကောင်းကင်စွမ်းအင်ရှိသော လှပသည့် ပုံရိပ်ကားချပ်တစ်ခုသဖွယ်ဖြစ်သည်။
၎င်းသည် ကျက်သရေကုန်းမြေပင်ဖြစ်၏။
ကုန်ခန်းသွားသော မြေကြီးနဲ့ကောင်းကင်စွမ်းအားကြောင့် ရှီယန်သည် ထိုကုန်းမြေတွင် နေထိုင်သော သိုင်းသမားအများစုကို အာဂါတေးကြယ်နယ်မြေသို့ ခေါ်ထုတ်သွားခဲ့ပြီးဖြစ်သည်။ သူတို့ထွက်သွားပြီးနောက် ထိုနေရာက မြေကြီးနှင့်ကောင်းကင်စွမ်းအားသည် ကုန်ခန်းလုနီးပါးဖြစ်နေသည်။ အပင်များ နှင့် မြက်ပင်များသည် အဝါရောင်သို့ ပြောင်းကုန်ကြသည်။ ရှေးဟောင်းသစ်ပင်များသည် သေနေကြသည်။ တောနက်များသည် သဲကန္တရလွင်ပြင်ဖြစ်လာကြသည်။ အလွန်တိတ်ဆိတ်ပြီး လူသူကင်းမဲ့မှုက ထိုကုန်းမြေကို လွှမ်းခြုံသွားခဲ့သည်။
ထိုကုန်းမြေပေါ်၌ နေထိုင်သော သာမာန်လူသားများလည်း မြေကြီးနဲ့ကောင်းကင်စွမ်းအားပြောင်းလဲမှု၏ အကျိုးသက်ရောက်မှုခံကြရသည်။ သူတို့သည် ထူးဆန်းပြီး ရှားပါးသော ရောဂါများကို စတင်ခံစားလာကြရသည်။ သူတို့၏ အသက်ရှင်နိုင်ချိန်သည် ကြီးမားစွာ လျော့နည်းလာခဲ့သည်။ နှစ်ပေါင်း ရာချီ ထိုအတိုင်းဆက်ရှိနေသည်။
အရင်တုန်းက သိုင်းပညာကို မကျင့်ကြံသော သာမာန်လူသားများပင်လျှင် ပြင်းထန်သည့် ရောဂါတစ်စုံတစ်ရာ မခံစားရလျှင် အသက်ခုနှစ်ဆယ် ရှစ်ဆယ်အထိ အသက်ရှင်နိုင်ကြသည်။
သို့သော် ရှီယန်က သိုင်းသမားများကို အဝေးသို့ နှင်ထုတ်လိုက်ပြီးနောက် ထိုကုန်းမြေပေါ်က သက်ရှိလူသားများ၏ အသက်ရှင်ချိန်သည် အနှစ်ငါးဆယ်အရွယ်အထိ လျော့ကျသွားခဲ့သည်။ အနည်းငယ်နာမကျန်းဖြစ်မှုကပင် သူတို့အသက်ကို နှုတ်ယူသွားနိုင်ခဲ့သည်။
