Xia Qingyue Donmuş Son İlahi Salonu'nun taş kapısının önüne geldi ve içeriye sesini duyurabilmek için sesini yükselterek konuştu: "Yun Che, içeri girmem senin için uygun mudur? "
Konuşmayı bitirdikten sonra içeriden uzun süre yanıt gelmedi. Biraz dikkatini verdi, ancak hala içeriden herhangi bir ses gelmedi.
Artık içeride değil miydi?
"Yun Che, orada mısın?" Xia Qingyue bir daha seslendi.
Bu sefer de herhangi bir cevap alamadı.
Xia Qingyue avucunu uzattı ve Donmuş Bulut Sanatı'nın ışığı taş kapının üzerinde parladı. Taş kapı yavaş yavaş açıldığında yumuşak bir ses tekrar yankı buldu. Xia Qingyue ileriye doğru bir adım attı. Donmuş Son İlahi Salonu'na girdiği andan itibaren aniden dona kaldı; çünkü bütün varlığı afallayacak kadar hayrete düştü.
Yun Che, aslında ayrılmadı, yedi günlük süre zarfında, bu Donmuş Son İlahi Salonu'nun daima içinde kaldı. Taş kapının açıldığı an Xia Qingyue onu bir bakışta gördü. Şu anda Yun Che iki gözü sıkıca kapalı yerde dik oturuyordu. Her iki eli de avuç içinin boşluğuyla yukarı bakacak şekilde açıktı. Sol elinin üstünde, Donmuş Son Ağacı'nın soğuk titreşen ışığı vardı. Sağ elinin üstünde, kırmızı renkli bir alevin sessizce sallanan bir topu vardı.
Xia Qingyue'yi aptala çeviren şey bunlardan hiç biri değildi, ama dışarıya patlayan hava...
Vücudunun sağ tarafı sanki buzdan bir cehenneme girmiş gibi hissetti, sol tarafı ise sanki cehennemin alevine girmiş gibiydi... Tamamen boş olan Donmuş Son İlahi Salon aslında açıkça ikiye ayrılmıştı, tamamen ayrı iki dünya!
Xia Qingyue'nin güzel gözleri titredi... Bu nasıl oldu?
Aynı boyutta, kavurucu ısı ve şiddetli soğuk birbirlerini karşılıklı olarak iptal eder ve tıpkı birbirlerine karşı koyan alevler ve buz kristallerinde olduğu gibi, sıcaklığın ve soğukluğun derecesini düşürür. Bu, bir çocuğun bile netlikle anlayacağı sağduyu temelidir. Fakat Xia Qingyue'nin gözlerinin önünde görünen şey, sağduyuya tamamen aykırı bir sahneydi! Sağ tarafı buz gibi soğuktu ve sol tarafıysa beklenmedik bir şekilde kavurucu ısısı vardı, sanki her iki tarafın da geçemeyeceği şeffaf bir bariyer vardı ve etkisini yok eden hiçbir işareti göstermiyordu.
Şu anda, her zaman hareketsiz olan Yun Che, aniden hareket etti. Hareketin her bir bölümü büyük miktarda enerji tüketmiş gibi iki elini de eşsiz derecede yavaşça yaklaştırıyordu. Kollarının hareketlerini takiben, Donmuş Son ve Anka Alevleri, aynı yerde birbirleriyle temasa geçene kadar daha da yakınlaştı.
Alevler, Donmuş Sonu eritmedi, Donmuş Son'da alevi bastırmadı. Xia Qingyue'nin gördüğü şey, bilgisini tamamen parçaladı, sağduyunun en temelini altüst eden bir sahneydi... Donmuş Son ve Anka Alevi, beklenmedik bir şekilde yavaş yavaş birleşti. Ne Donmuş Son ateşlendi, ne de Anka Alevleri Donmuş Sonu dondurdu. Ne birbirlerini püskürttüler ne de biri diğerini dengeledi. İki farklı renkli sıvı gibi, birbirlerini karşılıklı olarak dolaştırılarak sonra birbirlerine tamamen karıştılar.
Buz ve ateş... birleşiyorlardı!?
Aynı zamanda, buz gibi bir soğukluk ve kavurucu sıcaklıkla ikiye ayrılmış olan Donmuş Son İlahi Salon da harmanlanıyordu... İki Eşit derecede yoğun buz ve kavurucu ısı birbirlerine karıştığından, birbirlerini iptal ettikten sonra oda sıcaklığı dengesine ulaşmış olmalıdır. Xia Qingyue, aşırı soğuk ve kavurucu bir sıcaklığın birlikte varlığını hissetti, çılgınca iç içe geçmiş, alanın kendisini çarpıttığını açıkça hissetti. Bütün vücudu, sağduyuya tamamen meydan okuyan bu ortamda inanılmaz derecede rahatsız hissetti ve onu kolaylaştırmak için koruyucu büyük enerji savunmasının yüzde doksanı kadarını kullandı.
