Hartstocht in Casablanca - Deel 1 (VOLTOOID)

Hoofdstuk 18

"Wat bedoel je precies Soumaya? Wie is weg?.............

Ik kon er even géén touw aan vast knopen................

Ze haalde diep adem en ventileerde al snotterend haar hart............

"Moes is weg! Hij heeft sinds gisteren niet meer thuis geslapen!

"Huh? Waar verblijft hij nu dan? Ik besefte me opeens dat ik een retorische vraag aan Soumaya stelde...........

Het was vragen naar de bekende weg.
Waar zou Moes heen gaan?....

"Naar Selma natuurlijk! Waar anders?

"Nadia, ergens had ik nog hoop om onze huwelijk te redden!
Ik had er zelfs tijden van gedroomd, eindelijk gebeurde het..........en wat nu?

"Achteraf gezien is het niet gemakkelijk om daarmee om te gaan: Je verwacht toch dat iemand op z'n minst een beetje blij is met de keuze om samen verder te gaan?

"Ondanks al die pijn van zijn bedrog en het om zeep helpen van mijn vertrouwen in hem, ben ik nu een illusie armer! In hoeverre laat je een man zijn gang gaan? Vanaf het moment dat Selma afstand nam, was Moes teruggetrokken.

"Hij verhulde zich in stilzwijgen. Ik probeerde hem nog een kans te geven, zonder mezelf en mijn eigen behoeften om er over te praten opzij te zetten.

"We zijn nog géén twee dagen verder en de spanning liepen behoorlijk op! Aan de ene kant denk ik: Soumaya! Ga toch bij hem weg!

"Eerlijkheidshalve merk ik zelf dat ik al jaren niet meer gelukkig ben en dat met hem niet te praten valt. Hij ontwijkt mij gewoon!. Ik voel me soms belachelijk dat ik me geheel belangeloos inzet om als achterwacht ons huwelijk te verlevendigen!

"Maar aan de andere kant: Hou ik nog zielsveel van hem, hij geeft me zo veel energie en we vullen elkaar geweldig aan. En toch voel ik dat hij om de hete brei heen draait! Het is alsof hij het niet aandurft om van mij scheiden.

Peinzend luisterde ik naar Soumaya's emotioneel betoog.
Ik vond dat ik niet over haar huwelijk mocht beslissen, noch over een gegronde reden om bij Moes te blijven. Dan zou ik alleen uit een subjectieve veroordelend oogpunt redeneren. Daar had Soumaya nu niets aan!

Het was duidelijk dat Soumaya in de rouwfase van een doodlopend huwelijk zat. Dat begint altijd met ontkenning, ongeloof, boosheid, woede, desoriëntatie en eindigt soms na jaren met aanvaarding.

Sommigen gescheiden mensen blijven door rancune, nog zelfs jaren later in de negatieve vicieuze cirkel van de rouwfase ronddraaien.

Een affaire die zoveel jaren heeft geduurd is natuurlijk allang niet meer alleen gebaseerd op seks. Er is een band ontstaan, er zijn gevoelens bij komen kijken. Het is een onevenwicht verliefdheid, die een vreemde speciale genegenheid creëert.

Hoewel er in de afscheid fase van de minnaars, geen sprake van seks meer is, wil de man soms dat kleine stukje contact met zijn minnares niet opgeven. Hij is dan op zoek naar begrip en affectie, en misschien zelfs een goed gesprek.

Inmiddels is hij dan al zo verknocht aan de verhouding dat hij alle mogelijkheden aangrijpt om zijn maitresse nog eens te kunnen zien. Soms heeft dat niets te maken, met zijn keuze om bij zijn vrouw te blijven.

De reden ligt vaak in het loslaten. Hij moet als het ware letterlijk en figuurlijk 'afkicken' van zijn affaire. Het is net als bij een verslaving, je weet dat het slecht voor je is en toch voelt het, met name in het begin als een gevecht tegen de bierkaai.

"Maar als hij echt 100% voor mij kiest, dan gaat hij toch niet terug naar selma? Vroeg Soumaya.

"Het ligt vaak veel genuanceerder Soumaya. Om daar achter te komen moet je die terechte vraag aan Moes stellen. Je hebt in dit geval recht op uitleg en antwoorden.
Daarna is het aan jou de keus om te leven met een man die slechts 99% voor je gaat.