Hartstocht in Casablanca - Deel 1 (VOLTOOID)

Hoofdstuk 54

Latifa sloop op haar tenen de ziekenkamer in.........

Ze bleef met haar rug tegen de gesloten kamerdeur staan...

Door het geritsel schrok Mounir wakker.......

"Latifa?? Ben jij dat? Wat doe je daar bij de deur? Kom zitten! Zei hij kalm.

Verrast tuurde ze naar Mounir die in haar beleving een klap van de mallemolen had ondergaan.........

Schoorvoetend liep ze naar zijn bed toe. Ze bekeek hem goed en slaakte een zucht van verlichting. Mounir had naar alle waarschijnlijkheid géén flauw benul van haar streken. Of toch wel?...

"Yallah! Wat doe je raar! Kom zitten. Je ziet er zo rustig uit. Ben je eindelijk begonnen met jouw dagelijkse gebeden? Vroeg hij stellig.

"Eum....waga! Beter ten halve gekeerd, dan ten hele gedwaald! Ze voelde de tranen opkomen. Puur omdat ze loog alsof het geschreven stond.

"Mounir ik heb spijt van mijn gedragingen! Ik heb dingen gedaan waar ik niet trots op ben. Daardoor heb ik jou leven compleet vernield. Jij gaf mij alle ruimte en tijd om ervoor te zorgen dat ik kreeg wat ik wilde van jou.

"Ik heb echt voor ons huwelijk gestreden, en jou alle tijd gegeven. Je kon zelfs teruggaan naar je ex Ramona. Maar in die periode heb ik achteraf gezien ook haar heel veel pijn gedaan. Later projecteerde ik mijn frustraties op jou. Het was onterecht besef ik nu.

"Latifa? Je hoeft je niet schuldig te voelen! Ik heb de pijn en verdriet meerdere malen in jouw ogen gezien. Al jou woorden, brieven, smsje's letterlijk alles deed je om mijn hart te veroveren. Zei Mounir

Ondertussen op de bruiloft.....

Het feest was in volle gang. Men zegt wel eens,'Hoe later, Hoe gekker' Ouafa en Ria gaven die mythe gestalte. Ze hadden elkaar gevonden. Twee pittige vrouwen van dezelfde leeftijd. Gek genoeg om vroeger rebels te zijn en nu de vruchten ervan te plukken. Hun wil was 'wet'. Dit soort vrouwen zijn mensen die een hele woonkamer doen oplichten met hun tomeloze energie.

Ouafa sprak slecht Nederlands maar Ria kon haar met handen en voeten goed verstaan. "Ik heet Rimaja! Maar ze noemen mij Ria. Wij zijn kampers en herkennen heel veel van jullie gypsy-bohémien cultuur. Zelfs de bruiloften lijken op elkaar! Lachte Ria.

"Lieve zwina Maja, je moet moet gewoon langer blijven! Ik heb in tijden niet zo gelachen. Kom we gaan dansen! Hamza en jouw man lijken net onze schoothondjes. Kijk hoe lief ze naar ons lachen! Wij hebben zulke mannen echt nodig. Met een drukke man worden we dood ongelukkig! Giechelde Ouafa terwijl ze Ria naar de drukke dansvloer meetrok.

Toen Aymane Serhani zijn laatste lied 'TonTon' zong, gingen Ria en Ouafa helemaal los. Felicity en Bouchra keken met plaatsvervangend schaamte toe. "Ik snap echt niet dat Hamza Yemma zo tekeer laat gaan! Brieste Bouchra.

Felicty zuchte diep. Pfffff....Story of my life! Mijn Pa was zelfs zo gek om mijn Ma vroeger naar de dancing te brengen met haar vriendinnen. Rond 05.00 stapte hij trouw uit bed om haar op te halen! En toch is ze hem al meer dan 30 jaar trouw. Snap jij het nog??

Mounsif en Ramona namen halverwege afscheid van al hun gasten en familieleden. Met veel bombarie zwaaiden iedereen hen uit, op weg naar hun huwelijksreis....................

Onderweg keek Ramona hem verliefd aan. "Waar gaan we naartoe? Vroeg ze nieuwsgierig.
"Naar een van oorsprong Portugees kolonie stadje aan de zee. Je zult het super vinden! Zei Mounsif terwijl hij haar stevig vasthield en haar intens kuste..............................................

Bij thuiskomst in Mounsif en Ramona's penthouse was het een drukte van jewelste. Zowel Ramona als Mounsif's familieleden logeerden gezamenlijk in het grote huis.