Hartstocht in Casablanca - Deel 1 (VOLTOOID)

Hoofdstuk 94

De vergaderende heren werden opnieuw geintrupeerd.......

Alvorens de Patron zijn 'kip' inclusief het 'gouden ei' aan de tweeling kon representeren, ontvouwde zich alweer de tweede stagnatie vóór de Sibling-broers.

Mounsif's gsm ging abrupt af. Eerlijkheidshalve stond hij op het punt, om de veelzeggende woorden van de Patron te observeren........

Het was Ramona die hem belde. Geenszins gefrustreerd legde Mounsif  zijn telefoon chill op z'n oorschelp. Integendeel: Ramona kon zijn wereld finaal doen shaken. Hij deed werkelijk alles vóór zijn geliefde zwangere echtgenote....

Prompt deelde Ramona mee dat Aicha's huwelijk morgen in hun penthouse zou worden gehouden.

Maar hij zat midden in een ontluisterd gesprek....

Meestal wordt er tijdens zulks  belanghebbende gesprekken een conclusie en afspraak gemaakt in de trant van: "We bellen je binnen een week terug". Mocht je dan alsnog niets gehoord hebben. Dan heb je pech gehad. Op goed geluk kun je na een paar dagen hoopvol reageren. Maar als er niets afgesproken is, zijn hooguit twee weken wel een mooie termijn om een reactie.

Mounsif werd door Ramona uit zijn gedachten ontrokken....

Maar ach, een vrouw als Ramona zou ook verwachten dat hij zijn gevoelens met gebaren zou tonen. Gevoelens die hij niet meer had tot Ramona zijn vrouw werd.....

Al bellend draaide hij zich naar de relaxed afwachtende heren.....

"Mohim heren,,......Mijn ouders vertelden mij altijd dat ik bij familie bruiloften, enkel barmhartige mensen moet uitnodigen waarmee ik een loyaal-lijntje mee heb.

Na een kort smoezende spoedoverleg met belaid, benaderden de tweeling, Patron en Dr. Hamdi. Hoffelijk nodigden ze de heren uit als zijnde logés voor Aicha's bruiloft. De welbespraakte heren konden er niet meer omheen. Dr. Hamdi knikte instemmend.

"Gewaardeerde Khoya's,....Een dag verlof zonder enig vertier, is één dag niet geleefd.

De Patron stond op en wenkte naar zijn trouwe lijfwacht kameraden. Die waren allang blij dat ze niet meer in die zinderende hitte, terug hoefden naar de geheime-kazerne van hun baas......................................

Rondom de Atlas-gebergte in Marokko.....................................

Het landschap van Marokko is zeer divers, met aan de ene kant het hoge Atlasgebergte en aan de andere kant steppe en woestijnen......

Vlakbij de hoogste berg Jebel-Toebkal, was er weinig leven en bedrijvigheid te bekennen. De karakteristieke verborgen hutten, die in het bos lijken op te gaan, zijn voorzien van alle basis kampeerbehoeften. Zo heeft de hut een kleine slaapkamer met een stapelbed, en dinette.

Wederom ijsbeerde de paranoïde Redouan heen en weer. Gezien zijn onnoemelijk getelde aantal gemaakte stappen, zou hij bij uitstek perfect een uitmuntende postbode in Nederland kunnen nabootsen.

Aan de rand van het bos waar de blok​hut stond, die heimelijk  door zijn lijfwacht was afgehuurd, hoorde je zelfs tjerpende vogels de takjes in hun snavel vergruizen. Het vertrek was eigendom van één van de weinigen teruggetrokken  inwoners die Jebel-Toebkal rijk was.

Redouan greep zijn lijfwacht vrijpostig bij de kraag. "Ewa? Geef mij een kristalhelder ANTWOORD!! Heb je mijn plan jegens die Izan twins al bewerkstelligd?!?

Zijn Guard was dit keer kort maar krachtig. Hij wilde de opgevraagde activiteiten niet per direct uitvoeren. Simpelweg omdat het hem te gevaarlijk klonk. Wie verklaart nou uitgerekend vijanden met Patron aan hun zijde de oorlog?? In zijn optie vond hij Redouan's Psycho hersenspinsels weird en tricky.  Het was namelijk niet volledig te controleren, of de uitgevoerde activiteiten conform de opdracht waren.