Hartstocht in Casablanca - Deel 1 (VOLTOOID)

Hoofdstuk 85

Aicha, Nabil, Adil, Felicity, Maysa en Bilal togen met twee auto kolone richting het huis van Nabil's ouders.........

Eenmaal daar aangekomen, bleef de rest in het eetsalon waar ze rijkelijk bediend werden door Naima de huishoudster.........

Nerveus namen Aicha en Nabil plaats in de woonkamer. Nour en Aziz waren dol op Aicha. Vandaar dat zowel zij als Nabil géén flauw benul hadden wat nou zo belangrijk was op hen bijéén te roepen.

Aziz keek opgewekt. "We zijn Alhamdulilah goed geland in Casablanca. De behandeling van Nour in Nederland duurde langer dan wij hadden verwacht. Nu we weer terug in Marokko zijn, willen wij graag een hartig woordje met jullie twee wisselen.....

Toen Nabil, Aicha het hof maakte, wilde hij direct huwen. Aziz en Nour waren stiekem dolblij en zuchtte van opluchting. Het kwam goed. Hun jongste zoon zou gaan trouwen, dat was exact zoals zij dat wensten. Aicha hield ook van Nabil en wilde dolgraag met hem trouwen. Hun verloving was snel een feit. Helaas gooide de velen familiedrama's van met name haar wispelturige vader Mounir roet in het eten.

Aziz keek bedrukt voor zich uit. "Ruim vijf jaar geleden kreeg Nour de diagnose uitgezaaide borstkanker. Haar voorspelde gemiddelde levensverwachting was volgens haar Oncoloog twee jaar. Vanaf het begin hadden wij die vechtlust. Hoopvol dachten wij umaniem: Nour jij gaat Layhfed niet nu al in een graf liggen. We gaan met volle teugen genieten van het leven en al onze kinderen plus kleinkinderen.

Nour werd emotioneel. Haar tranen voelden bitter. "Ik wil niet continu ziek zijn. Het is mijn grootste angst om jullie, mijn hart, mijn alles, mijn kinderen voorgoed door de dood te moeten missen. Ik vind 'vechten' zo'n hard klank hebben. Je kán niets doen tegen kanker. Iemand anders wil net zo graag leven als ik. Ik heb mazzel en dat realiseer ik mij nu dondersgoed.

"Om die vernietigende Carcinoom-vrije termijn vol te maken, bid ik dat ik meer tijd van Allah-swt krijg. Hopelijk mag ik tot mijn dood de kanker zien te overleven. Mijn positivisme en onvoorwaardelijke vertrouwen in Allah-swt lijkt mij hierbij te helpen. De artsen snappen er echt helemaal niets van. Ik leef nog steeds.....

Aziz keek hoopvol voor zich uit. "Insh'Allah blijven wij positief en heeft Nour de mazzel dat ze schoon van de Maligne cellen kan blijven. Dat verloopt uiteraard bij ieder kanker-patiënt natuurlijk heel anders.Vooral jullie onze kinderen zijn de reden dat Nour niet toegeeft dat ze ziek is.

Nour kon haar tranen niet meer bedwingen. Met de rood doorlopen ogen keek ze Aicha en Nabil aan. "Ik wil niet zwak zijn als jullie trouwen. Ik wil Aicha als trotse schoonmoeder steunen en de gehele dag op jullie huwelijk kunnen stralen.

"De angst om mijn kinderen en schoonkinderen te moeten missen vreet dagelijks aan mij. Wij hebben inmiddels allemaal volwassen zoons en dochters. Maar jij bent de jongste Nabil. Toen ik kanker kreeg wilde ik jouw in elk geval op z'n minst 40 zien worden. Zelfs als gedreven journalist. Nu je jouw studie hier in Marokko bijna hebt voltooid, is het tijd om te trouwen mijn zoon. Jullie zijn best al een poos verloofd.

"Mohim dolgraag wil ik jou en Aicha zien trouwen en zelfs kinderen zien krijgen. En ik wil graag de geboorte-feest van jullie kind meemaken.

Terwijl de tranen rijkelijk over haar wangen biggelen, riep ze standvastig: "Alleen al om die redenen geef ik niet op: "Het is gewoon nog niet mijn tijd. Ik ben de baas, niet de kanker. Zo doe ik het! Zei Nour met een glinstering in haar ogen.

"Onze advies is niet hard en onbewogen. Wij willen wel duidelijk zijn. De vraag die wij jullie voorleggen, betekent in werkelijkheid: welke tijd is het meest geschikt om over die huwelijks muur te klimmen? Maar je hoeft niet over de muur te klimmen, want er is een poort die ook voor jou toegang geeft tot de smalle weg. En die poort leid naar een deel van jullie Deen als door Allah-swt gezegende gehuwde echtelieden.