Hartstocht in Casablanca - Deel 1 (VOLTOOID)

Hoofdstuk 49

"Ga je nog antwoord op mijn vraag geven Ramona??.........

Mounsif was woedend en koos ervoor om alle leugens uit haar te trekken.

Zonder te laten doorschemeren dat hij van te voren al wist dat Ramona loog, stelde hij nogmaals de vraag: Waar ben je?

"Eum..Mounsif kunnen wij er thuis over praten? Ik ben momenteel in het ziekenhuis.

Dat laatste zinnetje maakte hem nog curieuzer. Elke leugen of halve waarheid motiveerde hem des te meer om haar nog meer onder druk te zetten.

"WIE ligt er in het ziekenhuis? En waarom doe je er zo geheimzinnig over? Mag ik het niet weten? Kifesh Ramona?

Mounsif gaf aan dat hij zich hier oncomfortabel bij voelde. Het feit dat zij om de hete brei heen bleef draaien en nog zo laat in het ziekenhuis vertroefde, zinde hem totaal niet. Zij probeerde hem gerust te stellen en hing op.

In de wachtkamer kon Ouafa haar mening niet meer onder stoelen of banken steken. Ze stond op en belde al wandelend met haar verloofde Hamza.

Na enkele minuten kwam ze terug en vroeg Bouchra de autosleutels. Met tegenzin overhandigde ze het aan Ouafa.
"Yemma? Wat zit je nu weer te bekokstoven? Vroeg ze haar moeder argwanend.

"Mohim mijn opa Allah ie Rahmoe zei altijd; "Als je twijfelt is het niet goed. En hij had het altijd bij het rechte einde! Antwoorde Ouafa.

"Bouchra, het is een feit dat de Ummah steeds kwaadaardiger en zieker wordt! Ook de goede onschuldige mensen lijden hieronder. En niet iedereen is in staat zichzelf te behandelen! Op de onwetende familieleden kan allang niet meer gerekend worden!

"Sub'han Allah! Wat Mounir nu meemaakt, is echt een beproeving. Meer mensen zouden de Quran over elkaar kunnen reciteren, al is het om onze harten te zuiveren, en wat is er belangrijker dan dat??

"Er gaat niets boven een geraffineerde ziel die door Allah swt de almachtige word geheeld! Met snelle passen liep Ouafa richting het ziekenhuis uitgang.

Na ruim een halfuur kwam Ouafa vergezeld door haar verloofde Hamza en een kleine bebaarde man. Hij was gehuld in een lange beige kleurige Djellaba.

In zijn handen had hij enkel de Quran en een karaf gevuld met Roqia water bij zich. Zijn opgezette Djellaba Capuchon verborg gedeeltelijk zijn goedlachse vriendelijke mimiek.

Dries en Reza keken in eerste instantie achterdochtig naar de meegebrachte entourage van Ouafa. Maar ze hadden geen keus. Er is géén enkele arts die de krachten en beslissingen van Allah swt kan veranderen of ondermijnen.

Hamza stelde hun gerust. "Mijn neef voert al jaren met succes roqya in Casablanca en omstreken uit. Ouafa en ik zijn er van overtuigd dat Mounir Insh'Allah snel beter zal worden.

"Daarom maakt deze vrome man al zijn tijd vrij voor het reciteren bij zieke mensen. Hij is iemand die de zwakkeren ondersteund en zich met hart en ziel inzet, om de behandelingen op de meest correcte Sunna wijze uit te voeren. Zei Hamza.

"De kleine bebaarde Raqi die zich voorstelde als Ismail, kon ons verzekeren dat hij zijn uiterste best vóór Mounir zou doen. "Wanneer een persoon overlijdt dan zeggen de engelen: 'Wat heb je voortgebracht? En de mensen zeggen: Wat heeft hij achtergelaten! Riep hij met een kalmerende stem

"Geachte broeders & zuster, mijn behandelingen als Soena-dokter behoren tot de Da'wah naar Allah swt. Ik ben onderdanig aan God en verhef mezelf nóóit boven de hebzucht van mijn ziel die mij zal kleineren of laten zondigen. Daar pas ik voor op.

Dries stuurde ons naar huis. Het was al laat en voorlopig was de toestand van Mounir redelijk stabiel. In de auto bespraken we de toevoeging van een raqi bij een zieke familielid.