Hartstocht in Casablanca - Deel 1 (VOLTOOID)

Hoofdstuk 92

De combi entourage van de Patron reed onopvallend en met gedoofde lichten richting het Penthouse......

Voorzichtig opende zijn lijfwachten het hek dat niet op slot zat en liepen over de binnenplaats naar de voordeur.

Opeens waren ze daar. Een groep woest blaffende honden met hele grote tanden.
Net toen ze dachten door de scherpe tanden in duizend stukjes gescheurd te worden hoorden de honden de barse stem van Mounsif schreeuwen. Onmiddellijk draaiden de honden zich om en verdwenen net zo snel als ze waren gekomen.

Op de zelfde toon als Mounsif zijn honden had aangesproken, sprak hij zijn gasten toe in het Marokkaans. Grappend zei de Patron in het frans dat hij hem niet verstond.......

"Aaah! Wagha! Shab hollanda toerist...Yallah! Welkom Patron en Dr. Hamdi!, riep Mounsif. Op slag was de sfeer ontdooid en werd er heel vriendelijk onderling gecommuniceerd.

Belaid kwam aangelopen en werd samen met Mounsif hartig omarmd door de Patron.

"Jullie zijn met recht de zoons van mijn goede vriend Badr. Als twee druppels water lijken jullie op hem. Echt een spiegelbeeld van hem toen hij jong was! Tbark' Allah!

Het Penthouse bleek vol met dure high-tec-apparatuur en vijf Cinewall te hangen. Alle exclusieve meubels in het Penthouse en de naastgelegen zaak, waren van verschillende interieur-designers. Werkelijk iedere uithoek was ontworpen door: Karim Rashid, Patricia Urquiola en Philippe Starck.

"Daar dienen onze waakhonden voor", zo verklaarde Mounsif groos. "Gewaardeerde Patron, onze inboedel is erg veel waard. De honden zijn hier in Marokko effectieve huis-wakers"

In de salon schonk Mounsif de heren een overheerlijke kruidenthee. Het was een mix van biologische Louisa-thee gemengd met Shiba bladeren uit hun geboorte streek Marrakech. Langzaam kwam het gesprek op gang. De heren plus Mounsif en Belaid gingen elkaar steeds beter begrijpen.

Dat was mede onder invloed van allerlei culinaire Mgharba lekkernijen waarvan er een onuitputtelijke voorraad aanwezig was. Steeds als de schalen leeg waren gaf Belaid een luide brul en kwam hun stevig gebouwde nieuwe chef-kok Ishan, rijk gevulde trays met voedsel brengen.

Langzaam werd het de tweeling duidelijk. Voor het eerst tijdens hun hernieuwde ontmoeting met de Patron werd de zin niet gezegd. De zin 'Mocro-Maffia' was de hele middag niet uitgesproken. "Waarom niet? Vroegen de jongens zich af. Een onbehaaglijk gevoel maakte zich van hen meester. Waarom werd de zin niet uitgesproken? Het zal toch niet?.......

Moedig geworden door de relaxte sfeer onderling, besloot Mounsif de Patron te vragen hoe hij aan de vermoedelijke verblijfplaats van Redouan was gekomen......

Even was er een doodse stilte. Toen barste de Patron in lachen uit. "Omerta" was het veel zeggende antwoord. "Spreken is zilver, maar zwijgen is goud.

De tweeling wist genoeg. Opeens beseften ze waarom de Patron zo introvert was. Plots wisten ze waarom de Patron geflankeerd door zijn lijfwachten en Dr. Hamdi bij hun op bezoek was.

Abrupt wisten ze het...Deze man was onaantastbaar. Hij wilde hun helpen. Echter....Zonder teveel onzinnig uitgesproken woorden. Een koude rilling ging door Mounsif en Belaid heen................................

In de familie-Villa van Dries & Mounir............................................

Iedere zwangere vrouw droomt ervan; dat moment dat je eindelijk je pasgeboren baby in je armen mee naar huis kan nemen! Sommige vrouwen moeten nog een nachtje in het ziekenhuis blijven en sommigen mogen al snel naar huis. Nadia was weer thuis met de pasgeboren Idir. Dries als trotse vader week niet van haar zijde. Imane speelde hartstochtelijk met haar kersverse broertje Idir.