Hartstocht in Casablanca - Deel 1 (VOLTOOID)

Hoofdstuk 41

De blik die Ramona op de deur wierp was nog scherper dan die van een adelaar......................

"Huh?....Mounsif had toch zijn sleutels bij zich?....

Toen er wederom aangeklopt werd, liep ze schoorvoetend naar de hal........

Pfffff!!....Wie er ook voor de deur stond,.......hij of zij kwam onaangekondigd.

Met een geïrriteerde zwaai, opende ze met een slinger de zware mahonie voordeur............................

Toen ze Maysa en Selma op de stoep zag staan, ontstond er een onbeschrijflijke chaos in haar hoofd...........

Nadat ze de meiden binnen had gelaten, gaf ze Maysa alvast een voorproefje van wat haar te wachten stond. Ze greep haar bij de arm en sleurde haar mee.

"Kom jij maar effe mee jongedame! Wenkend volgden de meiden haar naar het buitenterras.

Prompt draaide ze zich om en griste Maysa stevig bij de kraag. Vervolgens duwde ze haar onverholen tegen de muur.

"Laten we een paar nieuwe herinneringen maken om later over te mijmeren Maysa! Siste ze.

Selma keek Ramona gespannen aan toen ze Maysa in een hoekje dreef. Maysa's ogen puilden uit haar gezicht. Ze werd vuurrood en de aderen lagen dik op haar nek en voorhoofd.

"Méhhhhh....laat me los! Hey! Wat is er met jou? Ik begrijp het niet! stamelde Maysa.

"Maysa! Ik ben niet beducht om iemand te killen en de nor in te te draaien! Ik vrees enkel voor valse slangen met twee gezichten, die mij 'vriendin' durven te noemen! Onderwijl stekken ze sluw een mes in mijn rug! Ik gruwel van dubbeltongige mensen! Je kan niet met mij fokken Maysa!!

Ramona's intuïtie vertelde haar echter dat Maysa géén flauw benul had van wat haar te wachten stond. Ze rechtte haar schouders, liep terug en deed de voordeur dicht. "We moeten praten. Het is geen vraag, maar een bevel!

"Sinds waneer heb jij iets met Mounsif?! Verwar je hem niet met Bilal waarmee jij de koffer indook?! Maysa je bent een sluw en meedogenloos wezen! En tot alles toe bereid, om in de buurt te komen van ouderen jongens met veel geld en macht! Voor WAT??? Schreeuwde Ramona.

"Een paar weken geleden zou ik het niet zo heel erg nauw hebben genomen. Maar vandaag sta ik er anders voor. Je beschuldigd mensen onterecht voor jouw eigen fouten! Besef je dat jij met jouw dolle kop in staat bent om je hele toekomst te vermorzelen??

De tranen stroomden over Maysa's wangen. Haar zachte snikken deed haar lichaam beven. Ramona liet haar los. Maysa deed een stap opzij en leunde moedeloos tegen het terras muur.

"Oké! Ja! ik heb gelogen! Ik had niets met Mounsif! Stamelde ze. Ja, ik heb verkeerde signalen afgegeven! Maar ik besefte dat toen nóg niet. Achteraf gezien heb ik die rode alarmbellen genegeerd! Ik had thuis heel veel problemen en zocht op straat bij de ouderen jongens een uitlaatklep, en aandacht.

"Het begon met extreme vermoeidheid, heel veel depressie en vaak hoofdpijn. Ik had zware armen en benen, was snel geïrriteerd en had continu een opgejaagd gevoel. Zo stom, want ik besefte nog steeds niet dat ik te ver ging en dat ik onbewust, roofbouw aan het plegen was op mijn mentale welzijn.

"Mijn geest was als het ware, aan het 'rijden met de handrem' er nog op! Het deerde mij niet meer dat ik in Shisha lounges en nachtclubs, mijn vertier zocht. Ik was me aan het afzetten tegen mijn ouders. Voor mijn gevoel waren hun de vijanden. Door hen voelde ik mij zo!

"Door overal obstinaat tegenaan te schoppen en daardoor druk uit te oefenen op mijn ouders, hoopte ik diep van binnen, de zo gehunkerde aandacht van hun te krijgen! Mompelde Maysa.