ငါက သူရဲကောင်းဖြစ်ချင်ရုံပါ
Chapter 17- ဘွင်..ဘွင်... တကယ်ပဲ ကြီးထွားဆဲကာလလား....
ဖလေရာက ဒီတစ်ခေါက်တော့ ကိုယ်တိုင်ကားမောင်းပြီး ပြန်ပို့ပေးတယ်။ လမ်းတစ်လျှောက်လုံးလည်း ချပ်ဝတ်ဝတ်စုံက အလားအလာကောင်းကြောင်းတွေချည်း ပြောခဲ့တယ်။
"ဒီဝတ်စုံနဲ့ဆိုရင် ကုမ္ပဏီရဲ့အကြွေးတွေကို ဆပ်နိုင်တဲ့အပြင် အမြတ်တွေအများကြီးရဦးမှာ။"
ဒါပေမဲ့ မက်ဒါနာကတော့ အကောင်းမမြင်ဘူး။ ဟိုလူကြီးတွေရှိနေသမျှ ကာလပတ်လုံးတော့ မက်တယ်ပလာဒင်လုပ်ငန်းစုဟာ သေခါနီးဖုတ်ဝင်သလိုပဲ ဖြစ်နေဦးမှာပဲ။
"အစ်မဖလေရာ၊ အဲဒီလူကြီးတွေကို ပထုတ်မပစ်နိုင်မချင်းတော့ ပလာဒင်လုပ်ငန်းစုက နောက်တစ် ခါဒီလိုမျိုး ထပ်ကြုံနေရဦးမှာပဲ။ ကျွန်မအကြံပေးသလိုမျိုး လက်လွှတ်လိုက်ပါလား။ တစ်ခါတလေဆုပ်ကိုင်ထားတာထက် လွှတ်ချလိုက်တာက ပိုကောင်းတယ်လေ။"
ဖလေရာက အမျိုးသမီးတွေအားလုံးအတွက် စံပြလို့ဆိုထိုက်တယ်။ သိပ်လှတယ်၊ အရည်အ ချင်းလည်းကောင်းတယ်။ မျှော်လင့်ချက်မရှိတဲ့ ကုမ္ပဏီကိုဆက်လုပ်နေမယ့်အစား ဘဝကိုယ်ပဲ ဆက်သွားသင့်နေပြီ။ မိန်းကလေးတွေအတွက်က အရွယ်ဆိုတာ အရေးကြီးပါတယ်။
"အင်း...ငါသိပါတယ်။ ဒါပေမဲ့ အဲဒါကငါ့အဖိုးရဲ့ကုမ္ပဏီလေ။ ငါ့အဖိုးချန်ထားခဲ့တဲ့ အမှတ်တရတွေအများကြီးရှိတယ်။" ဖလေရာက ကားမီးပွိုင့်စိမ်းနေရာကို ရုတ်တရက်ရပ်လိုက်တဲ့အတွက် နောက်ကကားတွေ ဘရိတ်အုပ်လိုက်ရပြီး ကမောက်ကမတွေဖြစ်ကုန်တယ်။ နဂိုကတည်းက ယာဥ်ကြောကျပ်တဲ့လမ်းမလို့ အမြန်မောင်းနေတာမျိုးမရှိတဲ့အတွက် အန္တရာယ်မရှိခဲ့ဘူး။ နောက်ကားတွေကတော့ ဟွန်းရှည်တီးကုန်ပြီ။
"မက်ဒါနာ၊ နင့်မှာရော အဲဒီလိုအရာမျိုးရှိလား။"
မက်ဒါနာခေါင်းယမ်းလိုက်တယ်။ သူ့မှာအဲဒီလိုအရာမျိုးမရှိဘူးရယ်။ ဦးလေးက ဆုဗာနာနိုင်ငံကိုကာကွယ်ခဲ့လို့ မက်ဒါနာအနေနဲ့ဆုဗာနာနိုင်ငံရဲ့သူရဲကောင်း ဖြစ်လာသင့်တယ်ဆိုတာမျိုးလား။ ဒါပေမဲ့ မင်းလွင်က မွေးပြီးကတည်းက တစ်ခါမှ ဆူဗာနာကို မြင်ဖူးသေးတာမဟုတ်ဘူး။ သူသိတာက တိုင်းပြည်ကြီးသုံးခုအလယ်က ဖွံဖြိုးဆဲတိုင်းပြည်ငယ်လေးတစ်ခုအနေနဲ့ပါ။ သူကောင်းမျိုးဆိုတာကလည်း ပါးစပ်ထဲတွေ့ကရာလျှောက်ပြောနေတာ။ သူသေချာသိတာမဟုတ်ဘူးရယ်။
YOU ARE READING
I just Wanna be Hero not Heroine
Teen Fiction"ဘုရားသခင် ငါ့ရှေ့ကိုလာခဲ့စမ်းပါ။ ငါမင်းကို နုပ်နုပ်စင်းပစ်ချင်လို့ပါ။ ငါက သိပ်လှတဲ့ ချစ်သူလိုချင်တာဟ။ သိပ်လှတဲ့ ကောင်မလေးဖြစ်ချင်တာမဟုတ်ဘူး။" မင်းလွင်ဟာ အမြဲတမ်း စူပါဟီးရိုးဇာတ်ကားတွေထဲကလို အစွမ်းရှိဟီးရိုးတစ်ယောက် ဖြစ်ချင်သူပေါ့။ ဒါပေမဲ့ စိတ်ကူးက...
