ငါက သူရဲကောင်းဖြစ်ချင်ရုံပါ
Chapter 21- Li...Liza?
မက်ဒါနာအထဲရောက်သွားတော့ တွေ့လိုက်တာက ကြောက်လွန်းအားကြီးလို့ ကြမ်းပြင်မှာကပ်ဝပ်နေတဲ့ ပုတ်သင်ညိုကြီးတစ်ကောင်။ တစ်ဝက်တစ်ဝက် ကိုယ်ပျောက်နေသေးတယ်။ အရောင်က ကြမ်းပြင်မှာကပ်ထားတဲ့ အဖြူရောင်ကြွေပြားရောင်အဖြစ် ပြောင်းနေပေမဲ့ စိတ်လှုပ်ရှားလွန်းလို့လားမသိဘူး နဂိုအစိမ်းရောင်အတိုင်းဖြစ်သွားလိုက် ကြွေရောင်ပြန်ပေါက်လိုက်ရယ်။
သေချာကြည့်တော့မှ ဧရာမပုတ်သင်ညိုအကြီးကြီးမဟုတ်ဘဲ အသက်ဆယ့်နှစ်နှစ် ဆယ့်သုံးနှစ်အရွယ် ကောင်မလေးတစ်ယောက်ဖြစ်နေမှန်းသိရတာ။ ကြောက်လွန်းအားကြီးလို့ သိပ်တုန်နေတယ်။ မက်ဒါနာကိုတွေ့တော့ ချက်ချင်းနေရာကနေ ထွက်ပြေးသွားပြီးတော့ အခန်းထောင့်ကိုကပ်နေလိုက်တယ်။ လက်ထဲမှာတော့ ဝက်ဝံရုပ်ကလေးကိုကိုင်ထားပြီး သူ့လက်သည်းချွန်ချွန်လေးတွေနဲ့ထောက်ထားတယ်။
ကောင်မလေးက အသွင်ပြောင်းမြူတန့်ဆိုတော့ ပုတ်သင်ညိုတစ်ပိုင်း လူတစ်ပိုင်းအသွင်ဖြစ်နေတာ။ အမြီးရှိတယ်၊ တစ်ကိုယ်လုံးကို အစိမ်းရောင်အကြေးခွံတွေက ဖုံးထားပေမဲ့ မျက်နှာကတော့ လူအတိုင်းရှိနေသေးတယ်။ အညိုနုရောင်ဆံပင်တွေရှိပြီး မျက်ဆန်ကတော့ ပုတ်သင်ညိုတစ်ကောင်လိုမျိုး ဒေါင်လိုက်ဖြစ်နေတာပါ။
"အနားကပ်မလာနဲ့နော်၊ ကျွန်မဓားစာခံကို သတ်ပစ်လိုက်မှာ။"
"....." မက်ဒါနာ အူကြောင်ကြောင်နဲ့ အကြောက်လွန်နေတဲ့ ကောင်မလေးကိုကြည့်လိုက်တယ်။ သူပြောတဲ့ဓားစာခံဆိုတာက တက်ဒီဝက်ဝံရုပ်လေးလား။
'ဒီကောင်မလေးက ချစ်စရာကောင်းလိုက်တာ။' မက်ဒါနာက သူ့လက်ကိုဆန့်ထုတ်ပြီး ပြေးစရာမြေမရှိတော့တဲ့ ကောင်မလေးခေါင်းကိုကိုင်ကာ ဆံပင်တွေကို ထိုးဖွပေးလိုက်တယ်။
"မစိုးရိမ်ပါနဲ့၊ ဒီသူရဲကောင်းက မင်းလေးကိုနာကျင်အောင်မလုပ်ပါဘူး။" ဒီစကားမျိုးကို လယ်ရီ၊မိုးနဲ့မက်တို့နဲ့အတူ တစ်ပတ်လောက်အတူနေပြီး အိုတိုမဲဂိမ်းတွေကစားပြီးနောက်မှာ ပြောတတ်လာတာပါ။ သူက ကင်းလှည့်ပြီး ကျောင်းတက်ရမယ့်အချိန်ဆိုရင် ဆိုဖီယာအိမ်ကိုသွားပြီး အလေလိုက်နေကျလေ။
YOU ARE READING
I just Wanna be Hero not Heroine
Teen Fiction"ဘုရားသခင် ငါ့ရှေ့ကိုလာခဲ့စမ်းပါ။ ငါမင်းကို နုပ်နုပ်စင်းပစ်ချင်လို့ပါ။ ငါက သိပ်လှတဲ့ ချစ်သူလိုချင်တာဟ။ သိပ်လှတဲ့ ကောင်မလေးဖြစ်ချင်တာမဟုတ်ဘူး။" မင်းလွင်ဟာ အမြဲတမ်း စူပါဟီးရိုးဇာတ်ကားတွေထဲကလို အစွမ်းရှိဟီးရိုးတစ်ယောက် ဖြစ်ချင်သူပေါ့။ ဒါပေမဲ့ စိတ်ကူးက...
