I just Wanna be Hero not Heroine

V2 Chapter 29

ငါက သူရဲကောင်းဖြစ်ချင်ရုံပါ
V2 Chapter 29 -

လိပ်ပြာတောင်ကြားမှာတော့ ကဏန်း​မြူတန့်ဟာ သူ့ခန္ဓာကိုယ်အစိတ်အပိုင်းတွေ ခဏခဏအပိုင်းပိုင်းဖြတ်ခံနေရတဲ့အတွက် သေလုအောင်နာကျင်နေကြပါပြီ။

ဓားမကြီးကိုကိုင်ထားတဲ့ ဦးလေးကြီးဝမ်ဟာ သူ့လက်ကို အဆုံးမရှိလွှဲယမ်းနေပါတယ်။ သူ့ရဲ့အဆီအပြည့်နဲ့ ဝမ်းဗိုက်ကြီးဟာ တုန်ခါနေပြီး ချွေးစက်တွေကတော့ မြက်ခင်းပြင်ပေါ်ကို အဆုံးမရှိကျဆင်းနေတယ်။

"ပင်လယ်စာကဏန်းချက် ဘယ်သူစားချင်လဲဟေ့။"

ဓားတစ်ချက်က ကဏန်းရဲ့အခွံမာပေါ်ကို ဦးတည်ပြီးခုတ်လိုက်ပေမဲ့ သတ္တုလိုမာကျောတဲ့ ကဏန်း လက်မတွေက ဓားမကြီးကိုတားဆီးလိုက်တယ်။ ဒါပေမဲ့ လေးလံတဲ့ဓားကြီးကြောင့် ကဏန်းလက်မဟာ အက်ကွဲသွားရတယ်။

ကဏန်းဟာ ဖက်တီးကြီးလိုပဲ A rankတစ်ယောက်ပါ။ ဒါပေမဲ့ ဖက်တီးဝမ်က တိုက်လေလေ ပိုပိုကြီးခွန်အားကြီးလာလေဖြစ်ပြီး ကြာလာတော့ ကဏန်းရဲ့သက်လုံဟာ ကျဆင်းလာနေပါပြီ။ ပြီးတော့ သူ့မှာက ပြန်ကောင်းနိုင်စွမ်းရှိတယ်ဆိုပေမဲ့ နာကျင်မှုကိုတော့ အာရုံခံနိုင်စွမ်းရှိနေတုန်းပဲလေ။ အခုတ်ပိုင်းခံရတိုင်းမှာ သူ့ကိုယ်သူကဏန်းစွပ်ပြုတ်ဖြစ်တော့မယ့် လူတစ်ယောက်အဖြစ် စိတ်ကူးထဲမြင်လာမိပြီး ထွက်တောင်ပြေး​ချင်နေတာပါ။

ဒါပေမဲ့ ကဏန်းထွက်မပြေးရဲဘူး။ သူ့သခင်ဖြစ်တဲ့ Mad Doctor ဘယ်လောက်ထိရက်စက်လဲဆိုတာ သူသိပါတယ်။ အရင်က သူတို့အဖွဲ့ဝင် လူလုပ်မြူတန့်တစ်ယောက် Mad doctorခိုင်းတာကိုမလုပ်ဘဲ ဆန့်ကျင်ခဲ့ဖူးတယ်။ နောက်ဆုံးတော့ အဲဒီလူ စင်တီရဲ့အစာဖြစ်သွားပြီး အရိုးတောင်မကျန်တဲ့ အဖြစ်မျိုးရောက်သွားတယ်။

ဒါကြောင့်ကဏန်းကြီး ပန်ဆာအနေနဲ့ ဆက်တိုက်မှကိုဖြစ်ပါမယ်။ 'ငါဒီကောင်တွေနဲ့ဆက်တိုက်ရင် အပိုင်းပိုင်းအခုတ်ဖြတ်ခံရရင်တောင် ပင်လယ်စာတကယ်ဖြစ်မှာမှမဟုတ်တာ၊ မတိုက်ဘဲပြန်ဆုတ်ပြေးမှ ကင်းခြေများစာဖြစ်မှာ။' ဒါကတော့ ပန်ဆာ့အတွေးပါ။ ဒါပေမဲ့ သူ့အထင်မှားနေကြောင်း မကြာခင်မှာပဲ သတိထားမိလာတော့တယ်။