ငါက သူရဲကောင်းဖြစ်ချင်ရုံပါ
V4 Chapter 7 - ပိုက်ဆံပတ်ချေးရပြီ
ဟိုတယ်ပြန်ရောက်တဲ့အထိ မက်ဒါနာနဲ့ဖရာလီတာတို့ မျက်နှာချင်းမဆိုင်နိုင်ကြသေးဘူး။ အရင်က နှစ်ယောက်တစ်ခန်းအတူနေကြပေမဲ့ ဖရာလီတာက အခုတော့ သူ့ဘာသာသီးသန့်တစ်ခန်းယူပြီးနေတယ်။ ဒီတော့ အယ်လိုဟင်ကလည်း သီးသန့်တစ်ခန်းယူပြီးနေရတော့တာပဲ။ လီဆာကတော့ မက်ဒါနာတို့နဲ့လာနေတယ်။
ဒါပေမဲ့ လောလောဆယ် မက်ဒါနာက ဘယ်သူနဲ့မှစကားမပြောနိုင်သေးဘူး။ လျော်ကြေးကိစ္စစဥ်းစားမိတာနဲ့ ရင်ထဲကို စူးနင့်နေတာပဲ။ မသိရင် သူ့နှလုံးသားကို တစ်ယောက်ယောက်သံမှိုနဲ့ ဆောင့်ရိုက်ထားသလိုမျိုးပဲ။
ပြောရရင် သူ့လက်ထဲမှာ ပိုက်ဆံသုံးသန်းခွဲမရှိနေဘူး။ လက်ထဲရှိသမျှပိုက်ဆံတွေကို အတောင်ပံထွင်ဖို့နဲ့ SilverKnightဝတ်စုံကို အဆင့်မြှင့်ဖို့အတွက် သုံးလိုက်မိတယ်လေ။ ဒီတော့ သူ့ကုမ္ပဏီကအမြတ်တွေကို ယာယီတာဝန်ယူပေးထားတဲ့ ဖလေရာဆီကိုအကူအညီတောင်းဖို့စိတ်ကူးက ပထမဆုံးခေါင်းထဲဝင်လာတယ်။
ဒီလိုနဲ့ သူ့လက်က အလိုလိုနေရင်း ဖုန်းကိုဖွင့်ပြီးဖလေရာရဲ့နံပါတ်ကို ခေါ်လိုက်တယ်။ ဒါပေမဲ့မက်ဒါနာမေ့နေတာက အခုဂျပန်မှာ ညနေသုံးနာရီပဲရှိသေးတယ်။ ဒီတော့ နယူးယောက်မှာက ခုမှမနက်တစ်နာရီပဲရှိသေးတာ။
'ဟော်တော့၊ မေ့နေတာ။ သူအိပ်နေလောက်ပြီလားမသိဘူး။' မက်ဒါနာတွေးလိုက်မိပေမဲ့ ဖုန်းကခေါ်နှင့်ပြီးနေပြီ။ ပြီးတော့ သိပ်မကြာခင်စက္ကန့်ပိုင်းလေးမှာတင်ပဲ တစ်ဖက်ကနေ ဖုန်းပြန်ဖြေတဲ့အကြားကြားရတယ်။
"ဟယ်လို၊ မက်ဒါနာ။ နင်နောက်ဆုံးတော့ ငါ့ကိုဖုန်းဆက်ပြီပေါ့။" ဖလေရာရဲ့တက်ကြွနေတဲ့လေသံက ချက်ချင်းဖုန်းကိုဖြတ်ပြီး မက်ဒါနာရဲ့နားထဲဝင်လာတယ်။ မက်ဒါနာလည်း မျက်ခုံးပင့်လိုက်မိတယ်။ သူ့မန်နေဂျာမမက ဘာလို့ညနက်တဲ့အထိမအိပ်သေးတာလဲ။ အိပ်ချိန်နောက်ကျရင် မိန်းကလေးတွေရဲ့အသားအရေအတွက်မကောင်းဘူးဆိုတာ သူမသိတာများလား။ အန်တီလေးအိုလီဗာဆိုရင်တော့ သူ့ကိုနားကွဲအောင် အော်နှင့်နေပြီးလောက်ပြီ။
YOU ARE READING
I just Wanna be Hero not Heroine
Teen Fiction"ဘုရားသခင် ငါ့ရှေ့ကိုလာခဲ့စမ်းပါ။ ငါမင်းကို နုပ်နုပ်စင်းပစ်ချင်လို့ပါ။ ငါက သိပ်လှတဲ့ ချစ်သူလိုချင်တာဟ။ သိပ်လှတဲ့ ကောင်မလေးဖြစ်ချင်တာမဟုတ်ဘူး။" မင်းလွင်ဟာ အမြဲတမ်း စူပါဟီးရိုးဇာတ်ကားတွေထဲကလို အစွမ်းရှိဟီးရိုးတစ်ယောက် ဖြစ်ချင်သူပေါ့။ ဒါပေမဲ့ စိတ်ကူးက...
