ငါက သူရဲကောင်းဖြစ်ချင်ရုံပါ
V3 Chapter 41 - ပြန်လည်နိုးထခြင်း
ဖရန့်နိုးလာတော့ ဆေးရုံပေါ်မှာ။ ပြင်းထန်တဲ့တိုက်ပွဲတစ်ခုကို ဖြတ်ကျော်ခဲ့ရတဲ့အတွက် သူ့တစ်ကိုယ်လုံး ကိုက်ခဲနေသင့်နေပဲ့ သာမန်အိပ်ရာထလာသူလိုမျိုး ခေါင်းကြည်ပြီး တစ်ကိုယ်လုံးလန်းဆန်းနေတယ်။
သူ့ဆေးရုံခန်းထဲမှာတော့ ပန်းခြင်းတွေအပြည့်နဲ့။ တော်တော်များများက တောင်ကိုရီးယားက ပြည်သူတွေပို့ပေးခဲ့ပုံပဲ။ သူဘာတွေဖြစ်ခဲ့လည်းဆိုတာ ပြန်စဥ်းစားကြည့်မိတော့ စိတ်ထဲမကောင်းသလိုဖြစ်လာတယ်။ သူ့တစ်ကိုယ်လုံးက အားအင်တွေ ချိနဲ့သွားသလိုပဲ။
ဆိုးလ်မြို့ကြီးပျက်စီးသွားပြီ၊ သူ့သူငယ်ချင်းလူကန်နဲ့ ဟီးရိုးတော်တော်များများ သေဆုံးသွားခဲ့တယ်။ လူကန်အကြောင်းနဲ့ သူ့ခန္ဓာကိုယ်ကို လုံးဝထိန်းချုပ်မှု ကင်းမဲ့သွားစေတဲ့ စွမ်းအားအကြောင်းကိုတွေးမိတော့ သူ့စိတ်ထဲမှာ သည်းမခံနိုင်လောက်အောင် ခံစားလာမိတယ်။
"ငါ့မှာ ဒီလောက်ကြီးမားတဲ့စွမ်းအားတွေရှိနေခဲ့ရင် ဘာဖြစ်လို့ စောစောစီးစီးနိုးထမလာရတာလဲ။"
စိတ်ထင်လို့လားမသိပေမဲ့ သူ့စိတ်ထဲမှာက တစ်စုံတစ်ယောက်ရဲ့ကောက်ကျစ်တဲ့ ရယ်သံကို ကြားမိလိုက်သလိုပဲ။ ခဏနေတော့ တံခါးပွင့်လာပြီး သူနာပြုမိန်းကလေးတစ်ယောက်ဝင်လာတယ်။ သူနိုးနေတာတွေ့တော့ မိန်းကလေးတော်တော်အံ့ဩသွားပုံပဲ။ နောက်တော့ အတော်ဝမ်းသာသွားပုံနဲ့ အခန်းအပြင်ကိုပြန်ထွက်ပြီး တခြားသူတွေကို အော်ခေါ်လိုက်တယ်။
နောက်တော့ ဆရာဝန်တစ်ယောက်နဲ့သူနာပြုတွေအများကြီး အခန်းထဲကိုပြုံဝင်လာပြီး သူ့ကိုစစ်ဆေးကြတယ်။
"ခင်ဗျားသတိမေ့နေတာ ၁၂နာရီကျော်ပြီ၊ ပြန်နိုးလာလို့တော်သေးတယ်။ ကျုပ်တို့က ကိုမာဝင်နေပြီလို့တောင်ထင်နေတာ။"
ဆရာဝန်က အင်္ဂလိပ်လိုရေရေလည်လည်ပြောတတ်တော့ ဖရန့်အတွက်ပြဿနာမရှိဘူး။ လူကန်ရဲ့အခြေအနေကိုမေးတော့ အားလုံးက ခေါင်းခါပြကြတယ်။
YOU ARE READING
I just Wanna be Hero not Heroine
Teen Fiction"ဘုရားသခင် ငါ့ရှေ့ကိုလာခဲ့စမ်းပါ။ ငါမင်းကို နုပ်နုပ်စင်းပစ်ချင်လို့ပါ။ ငါက သိပ်လှတဲ့ ချစ်သူလိုချင်တာဟ။ သိပ်လှတဲ့ ကောင်မလေးဖြစ်ချင်တာမဟုတ်ဘူး။" မင်းလွင်ဟာ အမြဲတမ်း စူပါဟီးရိုးဇာတ်ကားတွေထဲကလို အစွမ်းရှိဟီးရိုးတစ်ယောက် ဖြစ်ချင်သူပေါ့။ ဒါပေမဲ့ စိတ်ကူးက...
