I just Wanna be Hero not Heroine

V3 Chapter 21 - ဒီဟာမလေးကို ပညာပေးရတော့မယ်

ငါက သူရဲကောင်းဖြစ်ချင်ရုံပါ
V3 Chapter 21 - ဒီအသေးမလေးကို ပညာပေးမှဖြစ်တော့မယ်

သက်သေအတိအကျမရသေးပေမဲ့ လုပ်တဲ့လူက ဘယ်သူလဲဆိုတာကို ခန့်မှန်းမိပြီးတဲ့နောက်မှာတော့ မက်ဒါနာတို့ဟာ သူခိုးဖမ်းပွဲလေးကျင်းပဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်တယ်။

ဒါပေမဲ့ သက်သေခိုင်ခိုင်လုံလုံရဖို့ဆိုရင် သူခိုးကို လက်ပူးလက်ကျပ်မိအောင် ဖမ်းရမှာဆိုတော့။ ဒီလိုနဲ့ သူတို့ရဲ့အကြံလေးကို စတင်တွေးတောခဲ့ကြတယ်လေ။

"ဟေး၊ ဖရာလီတာ။ ရားမန်စားချင်တယ်ဆို ဒီနေ့ Ichiranရားမန်ဆိုင်သွားမယ်လေ။ တိုကျိုမှာလူကြိုက်အများဆုံးတဲ့။"

ညနက်တဲ့အထိ အကြံကြီးကြံ(တကယ်ကဇိမ်ခံ)ပြီးတဲ့နောက်တော့ ဖရာလီတာလေးဟာ မနက်ကိုးနာရီ နေဖင်ထိုးတဲ့အချိန်မှာတောင် မနိုးသေးပါဘူး။ မက်ဒါနာကတော့ ဇစ်မပိတ်ရသေးတဲ့ အိတ်ထဲဖြစ်သလိုထိုးထည့်ထားလို့ အစလေးထွက်နေတဲ့ သူ့ကိုယ်ပိုင်အဖိုးတန်လေးတွေကို မျက်လုံးထောင့်ကနေ မြင်နေရပေမဲ့ မသိချင်ယောင်ဆောင်နေလိုက်တယ်။

IQ 200နီးနီးရှိနေတဲ့ သူတို့နှစ်ယောက်အဖို့တော့ ဂျပိုးကို လိပ်ဖြစ်အောင်လုပ်ပြီး ပြောင်လိမ်ပြောင်စားလုပ်ဖို့ဆိုတာ အလွယ်ကလေးပါ။

"အာ... ဘာတွေလာပြောနေတာလဲ။ ဒီအိတ်ထဲကဟာတွေက ငါဝတ်နေကျဟာတွေ။ နင့်ဟာနင်သွားရှာ။" တိုက်ရိုက်မေးမိမယ်ဆိုရင် ဖရာလီတာက သေချာပေါက်အဲဒီလိုပြန်ဖြေမှာပဲ။ ဖမ်းဝရမ်းမပါရင် သူ့အိတ်ကိုလုံးဝအစစ်ခံမှာမဟုတ်ဘူး။ ဒါကြောင့်လည်း အေမီနဲ့တိုင်ပင်ပြီးတော့ လက်ပူးလက်ကျပ်မိအောင်ဖမ်းမယ့်အကြံကို ညတွင်းချင်း develop လုပ်ခဲ့ကြတာ။

ပထမဆုံးအနေနဲ့ သိပ္ပံနည်းကျ စုံထောက်ပညာရပ်အရ လူတွေဟာ ကိစ္စကြီးတွေကို ဂရုစိုက်နေမယ်ဆိုရင် သေးငယ်တဲ့ကိစ္စတွေကို မေ့လျော့သွားတတ်ကြတယ်တဲ့။ ပြောရမယ်ဆိုရင် လူတစ်ယောက်သတိကင်းမဲ့မှုအရှိဆုံးအချိန်တစ်မျိုးက ချစ်ရတဲ့သူတစ်ဦးနဲ့ ဒိတ်နေတဲ့အချိန်မျိုးမှာပါ။

ပထမဆုံး ဒိတ်လုပ်ဖူးတဲ့သူတစ်ယောက်အနေနဲ့ ရှက်ကိုးရှက်ကန်းဖြစ်ပြီး အမှားလုပ်မိဖို့က ရာနှုန်းတစ်ရာအပြည့်ပါပဲ။ ဒီကောင်မလေးက သူ့ပင်တီတွေကို ခိုးနေပြီဆိုကတည်းက မူမမှန်တော့မှန်း မက်ဒါနာသတိထားမိ​တာပေါ့။