ငါက သူရဲကောင်းဖြစ်ချင်ရုံပါ
V2 Chapter 24 - နယ်စားမင်းသမီးရဲ့မိန့်ခွန်း
ဒီနေ့က မိန့်ခွန်းပြောရမယ့် နေ့ကလေးပါ။
ပြောရရင်တော့ မက်ဒါနာမရောက်ချင်ဆုံး နေ့ကလေးပေါ့။ ဒါပေမဲ့လည်း အချိန်ဆိုတာက ခက်သားရယ်။ ဘဝဆိုတာက ဇာတ်လမ်းကြည့်သလိုမျိုး ကိုယ်မဖြတ်သန်းချင်တဲ့ အချိန်တွေကို ရစ်လိုက်လို့ရတာမျိုး မဟုတ်ဘူးလေ။
အဝတ်လဲခန်းထဲမှာတော့ မက်ဒါနာလေးကို စူးရှတဲ့မျက်လုံးတွေနဲ့ ပြုံးပြုံးကြီးစိုက်ကြည့်နေတဲ့ အိမ်စေမလေးတွေက ဝိုင်းရံထားကြတယ်။ ဆုဗာနာအိမ်စေမလေးတွေက သူတို့ဆိုင်ရာလူမျိုးအပေါ်မူတည်တဲ့ ရိုးရာဝတ်စုံတွေ ဝတ်ဆင်ထားကြတာပါ။
ဗမာမလေးတွေက ဆံထုံးနဲ့ရင်ထိုးကို ဝတ်ဆင်ထားကြချိန်မှာ မန်တရုတ်လူမျိုးမလေးတွေကတော့ မန်ချူးရိုးရာ ပိုးဝတ်စုံလေးတွေနဲ့ပေါ့။ အိန္ဒိယမြောက်ပိုင်းသူလေးတွေကတော့ ဆာရီလေးတွေကိုယ်စီနဲ့။
"မမလေးက တော်ဝင်ဝတ်စုံနဲ့လိုက်ဖက်လိုက်တာ၊ တကယ်မင်းသမီးလေးကျနေတာပဲ။"
"အသားလေးကလည်း နှင်းပွင့်လေးတွေလို ဖြူနေတာပဲနော်။ ပြီးတော့ ဒီနေရာလေးကရော အစစ်လားဟင်။"
မက်ဒါနာတစ်ယောက် အသားလွတ်နေရင်း ဟိုကိုင်ဒီကိုင် ခံနေရတာကြောင့် ဒီအိမ်စေတွေက သူ့ကိုမင်းသမီးဝတ်စုံ ခြုံပေးနေတာမဟုတ်ဘဲ တမင်အသားယူနေကြတယ်လို့တောင် ထင်လာကြပြီ။
အခုလည်းကြည့်ဦးလေ၊ မန်ချူးမလေးတစ်ယောက်ဆိုရင် မက်ဒါနာ့လက်မောင်းကို သူ့ပါးနဲ့အပ်ပြီး ပွတ်နေတာ။ သူခွဲစည်းထားတဲ့ မန်ချူးဆံထုံးလေးနှစ်ခုက လျှံထွက်နေတဲ့ဆံစလေးတွေစူးလို့ မက်ဒါနာရဲ့အသားတွေတောင် နီရဲနေပြီ။
ဗမာဝတ်စုံနဲ့ကောင်မလေးနှစ်ယောက်ကတော့ မက်ဒါနာ့ဆံပင်ကို မြင်းမြီးပုံစံစည်းပေးနေကြတယ်။ ကံကောင်းတာက မက်ဒါနာရွေးထားတဲ့ဝတ်စုံက ပုဂံခေတ်ဝတ်စုံပုံဖြစ်ပြီး အင်းဝခေတ်ပုံစံမဟုတ်ဘူး။ ဒီတော့ မြိတ်လွတ်တို့၊ ခရုချောင်တို့လိုမျိုး သိပ်ခက်တဲ့ ဆံပင်ထုံးဖွဲ့ပုံမျိုးနဲ့ မကြုံခဲ့ရဘူး။
YOU ARE READING
I just Wanna be Hero not Heroine
Teen Fiction"ဘုရားသခင် ငါ့ရှေ့ကိုလာခဲ့စမ်းပါ။ ငါမင်းကို နုပ်နုပ်စင်းပစ်ချင်လို့ပါ။ ငါက သိပ်လှတဲ့ ချစ်သူလိုချင်တာဟ။ သိပ်လှတဲ့ ကောင်မလေးဖြစ်ချင်တာမဟုတ်ဘူး။" မင်းလွင်ဟာ အမြဲတမ်း စူပါဟီးရိုးဇာတ်ကားတွေထဲကလို အစွမ်းရှိဟီးရိုးတစ်ယောက် ဖြစ်ချင်သူပေါ့။ ဒါပေမဲ့ စိတ်ကူးက...
