ငါက သူရဲကောင်းဖြစ်ချင်ရုံပါ
Chapter 32- တိုးတက်လာတဲ့ အခြေအနေ
တစ်ပတ်ကြာသွားပြီ။
ငွေရောင်ဆံပင်နဲ့ဆံဖြူမလေးက ပျင်းကြောဆန့်ပြီး ထလိုက်တယ်။
နယူးယောက်နည်းပညာကျောင်းရဲ့စာမေးပွဲတွေလည်း ပြီးသွားပြီမလို့ မက်ဒါနာလေး မနေ့ညက ကောင်းကောင်းအိပ်ပျော်ခဲ့တယ်။ ယောက်ျားလေးဟန်ဆောင်ပြီး စာမေးပွဲသွားဖြေရတာ သိပ်တော့မဟန်ဘူး။ ဘွင်ဘွင်တွေ ကြီးလာမယ့်အရေးကို ကြောက်ရတာမလို့ ကျောင်းထဲမဝင်ခင် ကျောင်းအပြင်မှာ ယောက်ျားလေးလို လဲဝတ်ပြီး ကျောင်းပြင်ရောက်တာနဲ့ မိန်းကလေးလို ပြန်ဝတ်ရတယ်။ ဒါတောင်နည်းနည်းကြီးလာသေးတယ်။ ကံကောင်းစွာနဲ့ စာမေးပွဲဖြေပြီးတဲ့အထိ သိသိသာသာကြီးမလာခဲ့ဘူး။
နောက်ဆုံးဘာသာရပ်ကို ဖြေဆိုပြီးတဲ့နောက်တော့ မက်ဒါနာဟာ ယောက်ျားလေးဟန်ဆောင်ဖို့ ဝတ်ရတဲ့ တင်းကျပ်နေတဲ့ ရင်စည်းအဝတ်တွေကို လွှင့်ပစ်ပြီး ပျော်ပျော်ကြီးအိပ်ရာဝင်ခဲ့တာ။
"သခင်မလေး... နိုးလာပြီလား။" ရုတ်တရက်ဆိုသလိုပဲ ငွေရောင်ချပ်ဝတ်ကြီးက မက်ဒါနာအိပ်ရာအားကို အလိုလိုလျှောက်လာပြီး မေးလိုက်တယ်။ မက်ဒါနာလန့်လွန်းလို့ သေတော့မယ်။
"ဟေးဟေး... နင်ရုတ်တရက်ကြီး မိန်းကလေးတစ်ယောက်အခန်းထဲကို ဝင်လာလို့မရဘူးလေ။"
မက်ဒါနာက သူ့ရဲ့အလိုလို မောင်းနှင်နိုင်နေပြီဖြစ်တဲ့ ဝတ်စုံကို အော်လွှတ်လိုက်တယ်။
ဒီရက်ပိုင်းအတွင်းမှာ သူ့ဝတ်စုံကို လက်နက်တွေတပ်ရုံပဲ လုပ်ခဲ့တာမဟုတ်ဘူး။ ဉာဏ်ရည်တုစနစ်ကိုပါ ဒီဇိုင်းဆွဲ အဆင့်မြှင့်ခဲ့သေးတယ်။ အခုဆိုရင် သိပ္ပံစိတ်ကူးယဥ်ဇာတ်ကားတွေထဲကလိုမျိုး သူ့ဘာသာတွေးခေါ်တတ် လှုပ်ရှားတတ်နေပြီ။
"အဲဒီလိုလား... ဒါပေမဲ့သခင်မလေးက ကျွန်မကို မိန်းကလေးအဖြစ် ဒီဇိုင်းဆွဲပေးခဲ့တာလေ။ မိန်းကလေးတစ်ယောက်က တခြားမိန်းကလေးတစ်ယောက်ရဲ့အခန်းထဲကိုဝင်တာ ပြဿနာမရှိဘူးမလား။"
အမှန်ပဲ...၊ မက်ဒါနာက သူ့ဉာဏ်ရည်တုကို Animeတွေထဲက အိမ်စေကောင်မလေးတစ်ယောက်အဖြစ် ပြောင်းခဲ့တာ။ အားကိုးရပြီး ယုံကြည်စိတ်ချရမယ့်သူ ဖြစ်ချင်ခဲ့ပေမဲ့....
YOU ARE READING
I just Wanna be Hero not Heroine
Teen Fiction"ဘုရားသခင် ငါ့ရှေ့ကိုလာခဲ့စမ်းပါ။ ငါမင်းကို နုပ်နုပ်စင်းပစ်ချင်လို့ပါ။ ငါက သိပ်လှတဲ့ ချစ်သူလိုချင်တာဟ။ သိပ်လှတဲ့ ကောင်မလေးဖြစ်ချင်တာမဟုတ်ဘူး။" မင်းလွင်ဟာ အမြဲတမ်း စူပါဟီးရိုးဇာတ်ကားတွေထဲကလို အစွမ်းရှိဟီးရိုးတစ်ယောက် ဖြစ်ချင်သူပေါ့။ ဒါပေမဲ့ စိတ်ကူးက...
