ဂန္တဝင်ဂိုဏ်းချုပ် အတွဲ(၅) End (Unicode)

အပိုင်း ၁၄၆၂ : တော်ဝင်မိစ္ဆာ ဧကရာဇ် နှစ်ပါး

စာစဥ် ၇၅ : အပိုင်း ၁၂

အပိုင်း ၁၄၆၂ : တော်ဝင်မိစ္ဆာ ဧကရာဇ် နှစ်ပါး

မဟာဟင်းလင်းပြင် သူတော်စင်နှင့် ဗုဒ္ဓတို့သည် သေမင်းပင်လယ်အား မဖိနှိပ်ခဲ့တော့သော အခါ သေမင်းပင်လယ်၏ စွမ်းအားများသည် လင်းဖုန်း၏ လမ်းညွှန်မှုအောက်တွင် ဒီရေ လှိုင်းလုံးများဖြင့် ထကြွ လှုပ်ရှားလာ၍ ဝိညာဥ်ပင်လယ်၏ စွမ်းအားများနှင့် တိုက်ခိုက်ခဲ့ကြသော်လည်း လုံးဝကို အသံမထွက်ပဲ တိတ်ဆိတ်နေခဲ့သည်။

သေမင်းပင်လယ် အတွင်းမှ အလင်းတန်း ဘောလုံးနှစ်ခု မြင့်တက်လာ၍ တံခါးနှစ်ခုနှင့် တူနေကာ တံခါး တစ်ခုချင်းသည် အဆုံးမဲ့၍ မသိနိုင်သော အနာဂတ်ထံသို့ ဦးတည်နေခဲ့သည်။

ပုံရိပ် နှစ်ခုတို့သည် ထိုတံခါးနှစ်ခု အတွင်းမှ ထွက်လာ၍ သေမင်းပင်လယ် အတွင်းတွင် ပေါ်လာကြသည်။

သူတို့သည် အလင်းတန်း ဘောလုံးအတွင်းတွင် ရှိနေကြသော အခါ ခံစားချက်သည် သိပ်မသိသာသေးသော်လည်း သူတို့သည် တံခါးများမှ ထွက်လာကြသည်နှင့် အရွယ်အစား အလွန်အမင်း ကြီးထွားလာကြကာ ကြီးမားလွန်းသဖြင့် ဖော်ပြ၍ပင် မရနိုင်တော့ချေ။

သူတို့သည် သေးငယ်သည့်ပုံ ပေါက်နေသလို အလွန်အမင်း ကြီးမားသည်ဟုလည်း ထင်နေရကာ ကွဲပြားသော ကမ္ဘာနှစ်ခု ဖြစ်နေသကဲ့သို့ ခံစားနေရသည်။

ဤအရာသည် ဝိညာဥ်ပင်လယ်၊ သေမင်းပင်လယ်နှင့် မဟာကမ္ဘာတို့ ထပ်သွားသောကြောင့် ဖြစ်ပေါ်လာသည့် လေဟာနယ် နယ်နိမိတ် တစ်ခုပင် ဖြစ်သည်။ သို့သော်လည်း ယခုအချိန်တွင် ထပ်နေကြသည်မှာ ကမ္ဘာငါးခု ဖြစ်နေသည်ဟု ထင်နေရသည်။

မဟာကမ္ဘာကလည်း ဤအချိန်တွင် ပြင်းထန်စွာ တုန်ခါနေခဲ့သည်။

မဟူရာ ပင်လယ် အတွင်းတွင် နဂါးများ အားလုံးတို့သည် မည်သည့် ကျင့်ကြံမှု အဆင်တွင် ဖြစ်စေ ပြင်းထန်စွာဖြင့် စတင်၍ တုန်ခါလာကြသည်။

မဟူရာ ပင်လယ် အတွင်းမှ နဂါးများ၏ ဟိန်းဟောက်သံများသည် ကောင်းကင်ကိုးလွှာအား တုန်ခါသွားစေ၍ သူတို့၏ ပဲ့တင်ရိုက်နေသော အသံများကို မဟူရာ ပင်လယ် အတွင်း၌သာ ကြားနိုင်ခဲ့ခြင်း မဟုတ်ပဲ ပြင်ပမှလည်း ကြားနိုင်ခဲ့သည်။