အခန်း (၂၁၄) - အသနားခံရန် လာရောက်ခဲ့ကြသည်
အချိန်က ဆက်သွားနေပြီး မေလသို့ ရောက်လာသည်။
ဤအချိန်ကာလအတွင်း ရာသီဥတုက ပူလာပြီဖြစ်သည်။ အိမ်နောက်ဖေးမှာ စိုက်ပျိုးထားသည့် ဟင်းသီးဟင်းရွက်များမှာ စားလို့ရပြီဖြစ်သည်။
ကြက်သွန်မြိတ်ကို ယခင်တည်းက စား၍ ရနေတာ ဖြစ်၏။ ကြက်သွန်မြိတ်က မိသားစု၏ အနှစ်သက်ဆုံး ဖြစ်၏။
လင်းချင်းဟယ်က စာသွားသင်ရသည်။ သူမက နေ့တိုင်း အလွန်အလုပ်များနေ၏။ အစ်မမိန့်က အလုပ်တစ်ခု စပြန်သည်။ ဝက်သားလုပ်ငန်းက ဆက်လုပ်နေပြီ။
သူမအမျိုးသားက ဝက်မွေးမြူရေးတွင် အလုပ်လုပ်၏။ သူက ထိုနေရာတွင် အထောက်အပံ့ အနည်းငယ်သာ ရပြီး ဘာလို့ မလုပ်ရမည်နည်း။
“ဒီမြို့က ဒီတစ်လော မငြိမ်းချမ်းဘူး။ မင်းရဲ့ဈေးဝယ်သူ အသစ်တွေနဲ့ ဘာပြဿနာမှ မရှိဘူး မဟုတ်လား” သူမ အသားသွားယူသောနေ့က အစ်မမိန့်က တီးတိုးမေးလာသည်။
“ပြဿနာမရှိပါဘူး” လင်းချင်းဟယ်က ခေါင်းညိတ်ပြီးနောက် သူမကို ဘာဖြစ်နေသည်ကို မေးမြန်းလိုက်၏။
“အပြင်ဘက်က လက်ပတ်နီစစ်သားတွေက ဘက်ပြောင်းတယ်လို့ ငါကြားတယ်။ မြို့ထဲမှာ လတ်တလော ဆူပူမှုတွေ ဖြစ်မယ်” အစ်မမိန့်က ပြောသည်။
“ဒီကာလပြီးသွားရင် အားလုံး အဆင်ပြေသွားလိမ့်မယ်” လင်းချင်းဟယ်က ပြန်ပြောလိုက်သည်။
သူမ ဒီကို ရောက်လာပြီးနောက် ဒီခေတ်၏ လက်ပတ်နီစစ်သားဆိုသည့် အရာများကို သိလာရသည်။
သူတိုက အလွန် တက်ကြွနေ၏။ သို့သော် ယင်းက အဆုံးသတ်သွားပေမည်။ နောက်နှစ်တွင် မည်သည့်ပြဿနာမျှ မဖြစ်ဘဲ ပျောက်ကွယ်သွားပေမည်။
သို့သော်လည်း ပြင်ပမှ လက်ပတ်နီစစ်သားအုပ်စု၏ လှုပ်ရှားမှု အလွန်ကြီးမားလေသည်။
အားလုံးအနက် အဆုံးဆုံးမှာ အိမ်ထောင်ရေးဖောက်ပြန်မှု အပြစ်လုပ်ခဲ့သော ဝမ်လင်းနှင့် ကျိုးဟယ် ဖြစ်သည်။
အတိတ်မှ အရိပ်မည်းကြောင့် နှစ်ယောက်စလုံးမှာ လက်စားချေ ခံရလေသည်။ ကျိုးဟယ်က ပြန်ခေါ်သွားခံရတယ်လို့ ဆိုသည်။ ပြီးနောက် သူက မိန်းမစိုးလည်း ဖြစ်သွားသည်။
