အခန်း (၂၆၃) - ကျိုးချင်းပိုင် လာလည်ခြင်း
ယခုတော့ အားလပ်ချိန် မရှိချေ။
ကျောင်းတက်ရသောနေ့ရက်များက အလွန်အလုပ်များ၏။ ဤနှစ်တွင် သူမ၏ဇာတိမြို့က ကြီးကြီးမားမား ပြောင်းလဲခဲ့သည်။
ပထမဆုံးက ပညာတတ်လူငယ်များ မြို့သို့ ပြန်လာသည်။ များစွာသော ပညာတတ်လူငယ်များက ပြန်လာခဲ့ကြသည်။ ပညာတတ်လူငယ်များစွာသည် သူတို့၏ ကိုယ်ပိုင်လမ်းကြောင်းများမှတဆင့် ပြန်လာသော်ငြား တချို့ကတော့ ပြန်မလာကြသေးပေ။ သူတို့က ခေတ္တနေထိုင်ကြမည် ဖြစ်သော်ငြား ကြာကြာတော့ နေကြမည် မဟုတ်ပေ။
လက်ရှိအခြေအနေအရ သူတို့ ပြန်မသွားခင် အချိန်တစ်ခုစာသာ ရှိသည်ဟု ခံစားရသည်။
ရွာကလူတွေက အတော်လေး ဖျားနာကြသည်။ သို့တိုင် ကုန်ထုတ်မှုကိုတော့ မထိခိုက်ပေ။
ရွာမှာ အကြီးမားဆုံး ပြောင်းလဲမှုသည် ကြက်မွေးမြူရေးအရေအတွက် နှစ်ဆ ဖြစ်လာခြင်း ဖြစ်သည်။
အဖေကျိုးက ဒီနှစ်မှာ လယ်ထဲဆင်းတာကို ရပ်လိုက်သည်။ သူက မြစ်ထဲသို့ ဘဲများ ကျောင်းသည်။ အမေကျိုးက နေ့လယ်စာ သွားပို့ပေး၏။ သူတို့ တစ်နေကုန် အိမ်ပြန်လာဖို့ မလိုပေ။ သူက အေးအေးလူလူ တစ်နေရာရှာနိုင်သည်။
ညနေခင်းတွင် သူက ဘဲအုပ်ကို ကျောင်းပြီး ပြန်လာမည်။
လက်ရှိတွင် ဘဲများက အသက်တစ်ဝက်သာ ရှိသေးပြီး ဥမဥနိုင်သေးချေ။ သူတို့ ကြီးလာပါက သူက အပြင်ဘက်တွင် ဥ မဥအောင် ဂရုစိုက်ရပေမည်။
အစပိုင်းတွင် သူတို့က လေး ငါးကောင်သာ မွေးရန် စီစဉ်ထားသော်လည်း အဖေကျိုးက အလွန်နည်းလွန်းပြီး အကျိုးသက်ရောက်မှုမရှိဟု ခံစားခဲ့ရသည်။ ထို့ကြောင့် သူက ၇ကောင် ၈ကောင်သို့ တိုက်ရိုက်တိုးလိုက်တော့သည်။
ဘဲများစားရန် မိသားစုက မည်သည့်ထောက်ပံ့မှုမှ မကုန်ကျပေ။ သူတို့ကို အပြင်သို့ မောင်းထွတ်သွားပြီးနောက် မြစ်ထဲရှိ ငါးငယ်များ၊ ပုဇွန်လေးများကို စားစေလိုက်သည်။ သူတို့ကို အမြီးဖြတ်ရမည် ဆိုလျှင်လည်း ဖြတ်လိုက်ပေမည်။
