Paid Gp စဆုံးပြီး
အခန်း (၃၁၀) – သည်းခံခြင်း
“ကလေးတွေအဖေ၊ တတိယအစ်မပြောတာကို ဘာဖြစ်လို့ နားမထောင်တာလား။” ဟု သေချာပေါက် စိတ်ပိုင်းဖြတ်ထားပုံရသည့် တတိယယောင်းမလင်းက နှုတ်ခမ်းကို တင်းတင်းစေ့ကာ ပြောလိုက်သည်။
အခြားသူများက သူမတို့မိသားစုကို လိမ်လည်လှည့်ဖြားနိုင်သော်လည်း တတိယအစ်မတော့ လုံးဝ ပြုလုပ်မည် မဟုတ်ပေ။ တတိယအစ်မက သူမတို့မိသားစုကို အကောင်းဆုံးဖြစ်စေဖို့ကိုသာ မျှော်လင့်ပါသည်။
ဆိုင်ဖွင့်တာက အဆင်မပြေနိုင်ဘူးဆိုရင် တတိယအစ်မက ဘယ်လိုလုပ်ပြီး ဒီလောက် စိတ်အားထက်သန်စွာ ပြောနေပါ့မလဲ။
ထို့အပြင် စကားတစ်ခွန်းမှ မပြောဘဲ ဆိုင်တစ်ဆိုင်ဝယ်ဖို့ လိုအပ်တဲ့ ပိုက်ဆံအားလုံးပင် ချေးငှားပေးခဲ့သည်။ ဒါမျိုးက တကယ့်ကို ရှားပါသည်။
“နင်က နင့်မိန်းမလောက်တောင် သတ္တိမရှိဘူး။” လင်းချင်းဟယ်က သူမရဲ့ မောင်ဖြစ်သူအား တစ်ချက်ကြည့်လိုက်ပြီး “ငါ နင့်ကို အခုချက်ချင်း ဆိုင်ဖွင့်ခိုင်းတာ မဟုတ်ပါဘူး။ နှစ်သစ်ကူးပြီးရင် ဆိုင်ကို အရင်ဝယ်မယ်။ နှစ်သစ်ကူးပြီး ဆယ်ရက်မြောက်တဲ့အထိ ငါတို့ မပြန်သေးဘူး။ ငါတို့မပြန်ခင် ငါနဲ့ နင့်ယောက်ဖ နင်တို့အတွက် ဆိုင်တစ်ဆိုင် သွားဝယ်မယ်။” ဟု ပြောလိုက်သည်။
ကျန်တာတော့ မကူညီနိုင်တော့ဘူး။ သူမရဲ့ မောင်လေးဖြစ်သူက ကျေးလက်မှာ တစ်သက်လုံး နေထိုင်ကြီးပြင်းလာခဲ့တာ ဖြစ်သည်။ သူ့အတွက် ဒီခြေလှမ်းကို လှမ်းဖို့က တကယ်မလွယ်ပါဘူး။ သူက အချိန်မရွေး နောက်ပြန်ဆုတ်ချင်တာမျိုး ဖြစ်နိုင်သည်။ သူမက သူ့ကို ကူညီပေးရမည်။
“ကောင်းပါပြီ။” တတိယမောင်လေးလင်းက တုံ့ဆိုင်းသွားပြီးနာက် စိတ်ပြန်တင်းကာ အားတက်သရော ခေါင်းညိတ်ခဲ့သည်။
“ဒီနေ့ နင် ခေါင်းညိတ်လိုက်မိတာကို နောင်မှာ နင် ပျော်နေရလိမ့်မယ်။” ဟု လင်းချင်းဟယ်က နှစ်သိမ့်ပေးသည်။
“မင်းအစ်မပြောတာကို နားထောင်ပါ။” ဟု ကျိုးချင်းပိုင်က ပြောသည်။
