အခန်း (၂၅၉) - ချစ်ကြည်နူး တစ်တီတူး
“ဒါက အချိန်တော်တော်လိုလိမ့်ဦးမယ်။” ကျိုးချင်းပိုင်က ပြောသည်။
လင်းချင်းဟယ်က တခစ်ခစ်ရယ်သည်၊ “သိပ်မလိုတော့ပါဘူး။ ကျွန်မ လာမယ့်နွေရာသီမှာ ဘွဲ့ရတော့မယ်။”
“လာမယ့်နွေရာသီလား” ကျိုးချင်းပိုင်က ကြက်သေ သေသွားသည်၊ “ကိုယ် မင်းအတွက် တွက်ကြည့်ပြီးပြီ။ ၁၉၈၁ နွေရာသီအထိ မင်း ဘွဲ့ရနိုင်ဦးမှာ မဟုတ်ဘူး။”
ကျိုးချင်းပိုင်က ဒါကို ဘယ်နှစ်ခါပင် မသိ တွက်ကြည့်ခဲ့ဖူးသည်။
“ကျွန်မ သင်ခန်းစာတွေကို စောစောအဆုံးသတ်ဖို့ စီစဥ်ထားတယ်။ ကျွန်မရဲ့ အဆင့်တွေက ကောင်းမွန်နေသရွေ့၊ ကျောင်းက ကန့်ကွက်မှာ မဟုတ်ဘူး။” လင်းချင်းဟယ်က ပြန်ဖြေသည်။
ပြန်လည်ထူထောင်ရေးလုပ်ငန်းများ စတင်ပြီးနောက် ဆရာ၊ ဆရာမများစွာကို တစ်ယောက်ပြီးတစ်ယောက် ရာထူးပြန်ပေးပြီး အလုပ်ပြန်ဆင်းကြသော်လည်း ကျောင်းတွင် ဆရာ၊ ဆရာမများ ရှားပါးနေဆဲ ဖြစ်သည်။
သူမသာ ကျောင်းစာကို စောစောလေ့လာသင်ယူနိုင်ရင် ကျောင်းက ဘာဖြစ်လို့ သဘောမတူနိုင်ရမှာလဲ။
“အရမ်း ပင်ပန်းမှာပေါ့။” ကျိုးချင်းပိုင်က ဝမ်းနည်းစွာပြောသည်။
“ဘာတွေ ပင်ပန်းရမှာလဲ။” လင်းချင်းဟယ်က ဂရုမစိုက်ပေ။ နောက်ဆုံးတော့ သူမဟာ ဟိုးယခင်ကပင် စတင်လေ့လာခဲ့ပြီးဖြစ်၍ ဒီအတွက်က မည်သည့်အခက်အခဲမှ မရှိပေ။
ကျိုးချင်းပိုင်သည် လျှပ်စစ်ပစ္စည်းများကို မကြာမီ ရောင်းချရန် အစီအစဥ် မရှိပေ။ ၁၉၈၀ ခုနှစ် အစောပိုင်းကာလများတွင် တီဗီနှင့် ရေဒီယိုများကို သီးသန့်ဖြန့်ဝေခွင့်မပြုသောကြောင့် ဖြစ်သည်။
သို့သော် ယင်းသည် မှောင်ခိုစျေးကွက်၏ လည်ပတ်မှုကို မထိခိုက်စေပါ။
ကျိုးချင်းပိုင်တစ်ယောက် မြို့တော်ကို ရောက်လာတဲ့အခါ သူမ သူ့ကို စာရေးကိရိယာဆိုင်ဖွင့်ခွင့်ပေးမယ်လို့ လင်းချင်းဟယ်က စိတ်ထဲ စီစဥ်ထားပြီးသား ဖြစ်သည်။ သို့သော် တကယ်တော့ သူမ အားလပ်တဲ့အချိန်တွင် သူနဲ့အတူ တောင်ဖက်သို့ သွားဖို့ စီစဥ်ထားသည်။
