အခန်း (၃၅၅) - ရွှေဥဥခြင်း
လင်းချင်းဟယ်နှင့် ကျိုးချင်းပိုင်က ဆိုဖာပေါ်တွင် ထိုင်ပြီး တီဗီကြည့်နေကြသည်။ သူတို့က သစ်အယ်သီးတစ်ထုပ်ကို ဝယ်ထား၏။ ထို့ကြောင့် သူမက သူတို့ တီဗီကြည့်နေစဉ်တွင် သူမချင်းပိုင်စားဖို့ သစ်အယ်သီးကို ခွာပေးနေသည်။
ကလေးများကိုတော့ လင်းချင်းဟယ်က အပြင်သို့ နှင်ထုတ်ထား၏။ သူတို့ကို ကိုးနာရီမတိုင်မီ ပြန်မလာခိုင်းထားပေ။
"ဒီသစ်အယ်သီးတွေက ကျောက်ကပ်နဲ့ သရက်ရွက်အတွက် ကောင်းတယ်။ များများစားရင် အကျိုးရှိတယ်။ အခုက သွားမှတော့ ကျွန်မတို့ ကြိုးစားတာပေါ့။ ပြီးတော့ သိုးသားနဲ့ အမဲသားကိုလည်း များများစားရမယ်။ အခွင့်အရေးတော့ ရှိလာမှာပါ။" သူမက သစ်အယ်သီးကို အခွံခွာနေပြီး သူ့ကို ကျွေးမွေးနေသည်။
ကျိုးချင်းပိုင်က သစ်အယ်သီးကို စားလိုက်သည်။ တီဗီကြည့်ပြီးနောက် သူက ပြော၏။ "မင်းက မမွေးပေးချင်ဘူးလေ။"
"ကျွန်မက မမွေးပေးချင်ဘူးလို့ ဘယ်သူပြောလဲ။" လင်းချင်းဟယ်က ချက်ချင်း ပြန်ပြောလိုက်သည်။ ထို့နောက် သူမက တီဗီကို ကြည့်နေရာမှ သူ့ဘက်သို့ လှည့်လာပြီး သူ့မျက်နှာကို ကြည့်ပြီး ပြော၏။ "ကျွန်မက ရှင့်ကို ဘယ်လောက်တောင် ချစ်လဲ ရှင်မသိဘူးလား။"
ကျိုးချင်းပိုင်က ထိုစကားများ ကြားရသည်ကို ကြိုက်သော်လည်း ဘာမှမပြောတော့ချေ။ သူက တီဗီဘက် မျက်နှာလှည့်ပြီး ဆက်ကြည့်နေ၏။
"ချင်းပိုင် စိတ်မဆိုးပါနဲ့။ ကျွန်မက အဲဒါကို မမျှော်လင့်ထားပါဘူး။ ပြောရရင် ကျွန်မလည်း စိတ်ပျက်သွားတယ်။ ကျွန်မ ကိုယ်ဝန်ရနိုင်ခြေမြင့်လို့ အမေဖြစ်လာဖို့တောင် ပြင်ဆင်နေပြီလေ။" လင်းချင်းဟယ်က ပြော၏။
"မင်းက အတော်လေး ပျော်နေတာကို ကိုယ်ခံစားမိတယ်။" ကျိုးချင်းပိုင်က ထောက်ပြသည်။
"ဘယ်လို ဖြစ်နိုင်မှာလဲ။ ကျွန်မက အတော်လေး စိတ်ပျက်သွားတာပါ။ တကယ်ပြောတာ။ ကျွန်မက ကိုယ်ဝန်ရှိတယ်လို့ မှားယွင်းတွေးမိတဲ့အခါ ကျွန်မ လက်မခံနိုင်ခဲ့ဘူး။ ဒါပေမဲ့ ဒါက ကျွန်မတို့ ကလေးပဲဆိုတော့ ကျွန်မက မွေးဖို့ ကြိုးစားခဲ့ပါတယ်။" ဟု လင်းချင်းဟယ်က ပြန်ပြော၏။
