အခန်း (၃၆၀) - မကြီးပြင်းသေးပါဘူး
အရုပ်လေးဟူသည့် နာမည်ပြောင်သည် ဝိန်မေ့ကျားကို ကျိုးခိုင်မှ ပေးခဲ့တာ ဖြစ်သည်။ သူမက အရုပ်လေးလိုမျိုး လှပ၏။
ဝိန်မေ့ကျားက သူမနှုတ်ခမ်းကို စူလိုက်ပြီး သူ့ကို မျက်လုံးလှန်ပြလိုက်သည်။
ကျိုးခိုင်က မပြန်ခင် တစ်နာရီမက ထိုင်သွားသည်။
ဝိန်ကော်လျန်က သူနှင့် ရေချိုးအိမ်သို့ အတူတူသွားရန် ချိန်းဆိုချင်ခဲ့သည်။
၎င်းက ဤနေရာမှ ဓလေ့ ဖြစ်သည်။ အကောင်းဆုံး သူငယ်ချင်းများက ရေချိုးအိမ်သို့ အတူတူ သွားကာ ပွတ်တိုက်ပေးလေ့ ရှိကြသည်။
ကျိုးခိုင် ပြန်ရောက်ပြီး မကြာမီ ဝိန်ကော်လျန်က ပြောသည်။ “ကျိုးခိုင်က စွမ်းဆောင်ရည် ရှိတယ်။ သူက စစ်တပ်အကယ်ဒမီကနေ ထွက်လာပြီးရင် ငါတို့နဲ့ ပူးပေါင်းတာနဲ့ ချက်ချင်း ရာထူးတိုးနိုင်တယ်။”
သူက ကျိုးခိုင်နှင့် တစ်နှစ်တည်း ဘွဲ့ရခဲ့သည်။ ဘွဲ့ရပြီးနောက် သူက စစ်တပ်ထဲသို့ ဝင်ခဲ့၏။
လက်ရှိတွင် သူကလည်း အားလပ်ရက်ရထားတာ ဖြစ်သည်။
“အခု ကျိုးခိုင်ပြန်လာတော့ မင်းတို့ မောင်နှမ သူ့အိမ်ကို သွားလည်ရမယ်။” ဟု အမေဝိန်က ပြောသည်။
“ဒုတိယအစ်ကိုတစ်ယောက်တည်း သွားရင် ရပြီလေ။ ကျွန်မသွားဖို့ မလိုဘူး မဟုတ်လား။” ဟု ဝိန်မေ့ကျားက ရှက်ရွံ့စွာ ထုတ်ပြော၏။
“အတူတူသွားရမယ်။” ဟု အမေဝိန်က ပယ်ချလိုက်သည်။
သူမသည် လင်းချင်းဟယ်နှင့် မတွေ့ဖူးသော်လည်း သူမက လင်းချင်းဟယ်၊ ကျိုးချင်းပိုင်နှင့် တခြားသူများကို ဓာတ်ပုံထဲတွင် တွေ့ဖူးပြီးဖြစ်သည်။
ဘွဲ့ယူသောကာလတွင် ဝိန်ကော်လျန်က လင်းချင်းဟယ်တို့အုပ်စုကို ဓာတ်ပုံရိုက်ယူခဲ့သည်။ ယင်းက အုပ်စုလိုက်ဓာတ်ပုံတစ်ပုံ ဖြစ်သည်။ ကျန်ဓာတ်ပုံများမှာ ဝိန်ကော်လျန်နှင့် ကျိုးခိုင်သာ ဖြစ်သည်။
တကယ်တမ်းတွင် ဘွဲ့ယူသောအခမ်းအနားကို မိဘများအားလုံးက မတက်လုနီးပါး ဖြစ်သည်။
