အခန်း (၃၇၆) - စိတ်ကုန်စရာ ဆက်ဆံရေးများ
ဝမ်ယွမ်က မျက်ခုံးပင့်ကာ ပြုံးလိုက်၏။ လင်းချင်းဟယ်သည် သူ့တူမလေး၏ ထူးဆန်းမှုကို သတိမထားမိပေ။ သူမသည် ဒီဇိုင်းပုံကြမ်းကို ထုတ်လိုက်သည်။ စုစုပေါင်းငါးခုရှိသည်။
ကုန်ပစ္စည်းအမြောက်အများကို မှာယူပြီးတဲ့နောက် စာချုပ်ချုပ်ခဲ့သည်။
“ဆရာမလင်းက ကျွန်တော်တို့စက်ရုံရဲ့ ဖောက်သည်ကြီးပါ။” စာချုပ်ကို လက်မှတ်ရေးထိုးပြီးနောက် ၀မ်ယွမ်က ပြုံးလိုက်သည်။
“ဖောက်သည်ကြီးအဖြစ် မဆက်ဆံပါနဲ့ရှင်၊ ရှင်က နိုင်ငံခြားကို တိုးချဲ့ဖို့ ပြင်ဆင်နေပြီပဲဟာ။” ဟု လင်းချင်းဟယ်က ယဉ်ကျေးစွာ တုံ့ပြန်သည်။
ဤနေရာတွင် သူမ၏ မှာယူမှုပမာဏမှာ သေးငယ်သည်တော့ မဟုတ်ပေ။
တခြားအဝတ်အစားပုံစံတွေရှိပေမယ့် သူမရဲ့အလုပ်ရုံငယ်လေးကို သူတို့နဲ့ပဲ စတင်ထားသည်။ နှစ်ဘက်စလုံးရဲ့ စွမ်းဆောင်ရည်မှာ မနိမ့်ပေ။
“ဆရာမလင်းရဲ့ တူမလေးက ဒီလောက်အသက်အရွယ်ရှိမယ်လို့ မထင်ထားဘူး။” ဟု ၀မ်ယွမ်က ကျိုးအာနီကိုကြည့်ပြီး မှတ်ချက်ချသည်။
“သိပ်မငယ်တော့ပါဘူး။” ဟု လင်းချင်းဟယ်က ခေါင်းညိတ်လိုက်သည်။
“အနာဂတ်မှာ သူမကို ဒီနေရာကို ဒီထက် ပိုပြီးလာခွင့်ပေးသင့်တယ်။ ကျွန်တော့်ရဲ့ ဒီနေရာမှာ ဒီလိုမျိုး အရည်အချင်းရှိတဲ့သူတွေ လိုအပ်တယ်။” ဟု ၀မ်ယွမ်က ပြောသည်။
ဒီလုပ်ငန်းရှင်က စကားပြောလို့ကောင်းသည်။ သူ့တူမလေး၏ ပညာရေးဆိုင်ရာ အရည်အချင်းများနှင့် စွမ်းဆောင်ရည်များကို မသိထားတောင် ဝန်ထုပ်ဝန်ပိုးလို့မတွေးဘဲ ‘ပါရမီ’ ဟူသော စကားကို ပြောနိုင်ပေသည်။
သို့တိုင် လင်းချင်းဟယ်သည် အခွင့်အရေးကောင်းတစ်ခုလို ခံစားမိကာ “သူဌေးဝမ်ကို နှောင့်ယှက်မိမှာကို ကျွန်မ စိုးရိမ်ပါတယ်။” ဟု ဆိုလိုက်သည်။
“ဘာတွေ နှောင့်ယှက်သလို ဖြစ်မှာလဲ၊ ဒီကို ကုန်ပစ္စည်းလာယူပြီး အဲ့တာတွေကို ပို့ပေးဖို့ တစ်ယောက်ယောက်ကို လွှတ်ပေးလိုက်ပါ့မယ်။ ဒါက အပန်းသိပ်မကြီးပါဘူး” ဟု ၀မ်ယွမ်က ပြန်ဖြေသည်။
