အခန်း(၃၅၀) - အတည်ပေါက်
နောက်တစ်နေ့တွင် လင်းချင်းဟယ်၏ အသားအရည်များက လှပလို့နေပါသည်။
ကျိုးချင်းပိုင်၏ မျက်ခုံးများကြားတွင် ငြိမ်းချမ်းမှုနှင့် နူးညံ့မှုကို အာရုံခံနိုင်သည်။ အမြင်ရှိသောလူများကတော့ ကြည့်လိုက်ရုံနှင့် ဒီလူ့တွင် ပျော်ရွှင်ရသော မိသားစုရှိသည်ဟု ပြောနိုင်သည်။
ကျိုးချင်းပိုင်က ယခုအချိန်ထိ အိပ်ရာစောစောထဆဲပင်ဖြစ်သည်။
ယခုအခါ ရာသီဥတု အေးနေပြီဖြစ်သော်လည်း သူက မနက်ခြောက်နာရီတွင် ဖက်ထုပ်ဆိုင်သို့ သွားဆဲဖြစ်သည်။ ဒုတိယထပ်တွင် အိပ်နေသော ရှုရှန့်မိန်နှင့် ကျိုးအာ့နီတို့အတွက် အနှောင့်အယှက်ဖြစ်မည်ကတော့ သေချာသည်။
ထို့ကြောင့် ရှုရှန့်မိန်သည် သူမအဘိုးအဘွားများ၏ အိမ်ကို ပိုသဘောကျခြင်း ဖြစ်သည်။
ကျိုးအာ့နီအတွက်တော့ ပြဿနာမရှိပါ။ သူမက စောစောစီးစီး အိပ်ယာဝင်ခဲ့သည်။ ညနေပိုင်းအတန်းမှ ပြန်လာသောအခါ ညပိုင်းတွင် ဟူကျစ်နှင့်အတူ တစ်ခါတစ်ရံ တိုက်ခန်းသို့သွားကာ တီဗီခဏကြည့်တတ်ကြသည်။ သို့သော်လည်း အချိန်အတော်များများ ဟူကျစ်အား ဖက်ထုပ်ဆိုင်သို့ ပြန်လိုက်ပို့ခိုင်းပြီး စောစောနားလေ့ရှိသည်။
ကျိုးချင်းပိုင်က တံခါးဖွင့်ပြီး ဖက်ထုပ်များပြုလုပ်ရန် လုပ်ငန်းစသောအခါ ကျိုးအာ့နီလည်း ထပြီး အိပ်ယာသိမ်းသည်။ ထို့နောက် အောက်သို့ဆင်းကာ စတုတ္ထဦးလေးကို ကူညီ၏။
သူမ အလုပ်ပြီးသောအခါ မနက်စာစားသည်။ ထို့နောက်တွင် ဒုတိယထပ်သို့တက်ကာ စာကြည့်သည်။ အလုပ်ချိန်ရောက်ပြီဆိုတာနှင့် အထည်ဆိုင်သို့သွားကာ ဆိုင်ဖွင့်လိုက်တော့သည်။
ဘဝကတော့ ပုံသေလုပ်ငန်းများနှင့် ပြည့်နှက်လို့နေသည်။
သို့သော်လည်း ပြောရမည်ဆိုလျှင် ဒီနှစ်ရောက်လာသောအခါ ကျိုးအာ့နီ၏ အရှိန်အဝါက အများကြီး ပြောင်းလဲသွားသည်။
ကျိုးကွေ့လိုင်၏ ပြောစကားအရ ကျိုးအာ့နီက သူ့အမေနှင့် တူလာသည်ဟု ဆိုသည်။
