အခန်း(၃၂၆) - ကျေနပ်ဖွယ်ရာ ကွာရှင်းပြတ်စဲခြင်း
အဒေါ်မာ၏ သားအကြီးဆုံးမှာ ရှင်းကျန်တွင် ရှိသည်။ သူတို့မိသားစုမှာ ပြန်မလာပေ။ သားလတ်ကတော့ ကျေးရွာဘက်သို့ ထွက်သွား၏။ သူက ကျေးရွာဘက်ကို သွားရသော ပညာတတ်လူငယ် ပထမအသုတ်ထဲတွင် ပါသဖြင့် လူငယ်တော့ မဟုတ်တော့ပေ။ သူက ကျေးရွာဘက်တွင် အခြေချနေထိုင်ခဲ့သည်။
သူက အိမ်ပြန်လာနိုင်ရန် မစောင့်နိုင်သော အခြားလူများနှင့် မတူပါ။ သူက အိမ်ပြန်လာချင်သော်လည်း သူ့ဇနီးနှင့် ကလေးများကိုပါ သူနှင့်အတူ ပြန်ခေါ်လာချင်သည်။
ထို့ကြောင့် ယခုအချိန်အထိ သူ မြို့သို့ အောင်အောင်မြင်မြင် ပြန်မလာနိုင်သေးပေ။ သူ့တွင် ဝန်ထုပ်ဝန်ပိုးတွေ အများကြီးရှိနေခဲ့သည်ကိုး။
ဟုတ်ပါတယ်။ ဒါကလည်း သူ့တွင် တာဝန်ယူတတ်တဲ့ စိတ်ဓာတ်ရှိခြင်းကြောင့်လည်းဖြစ်သည်။
ဥပမာအားဖြင့် သူတို့၏ကျိုကျားရွာသူကြီးသမီးက သူ့ကောင်လေးအတွက် မိတ်ဆက်စာတစ်စောင်ကို ခိုးပေးခဲ့ပြီး သူ့ကိုအိမ်ပြန်ခိုင်းခဲ့သည်။
ထိုပညာတတ်လူငယ်လေး ထွက်သွားပြီးနောက် ဘာသတင်းမှ မကြားရတော့ချေ။
ရွာသူကြီးသမီးက သူ့ကလေးနှင့်အတူ ခါးခါးသီးသီး စောင့်နေဆဲဖြစ်သည်။ သူမ၏ ယောင်းမတွေရဲ့ ငြူစူပြောဆိုမှုများကိုလည်း အကြိမ်ကြိမ် ခံရသည်။
အခြားသူများ၏ ကိစ္စများကို ဝေဖန်သည်မှာ မကောင်းသော်လည်း ဤကိစ္စတွင်တော့ ထိုကောင်မလေးက အမှန်တကယ်ပင် ရူးမိုက်ခဲ့ပါသည်။
ထိုအချိန်တုန်းက သူမ ကြားဖူးခဲ့သည်။ ရွာသူကြီးမိသားစုက ၎င်းတို့၏သမီးနှင့် ထိုပညာတတ်လူငယ်ကို သဘောမတူကြောင်း တတိယမရီးက သူမကို တီးတိုးပြောခဲ့ဖူးသည်။
အစကတည်းက ထိုကောင်လေးမှာ ပျော့တိပျော့ဖတ်နိုင်လှ၏။ ရုပ်ဆင်းတော့ လှပသော်လည်း ကျေးရွာတွင် အသုံးမဝင်လှပါ။
သို့သော်လည်း ကောင်မလေးမှာ အလွန်အမင်း စွဲလမ်းနေခဲ့သည်။ သူမရဲ့မိဘများက သဘောမတူသဖြင့် ပညာတတ်လူငယ်လေးအား သူမ အလိုလိုက်ခဲ့သည်။ သူမ၏ စင်ကြယ်သော ခန္ဓာကိုယ်အား ဘာအဓိပ္ပာယ်မှမရှိဘဲ ပေးဆပ်လိုက်ရသဖြင့် ရွာသူကြီးက မကျေနပ်သော်လည်း သူ့သမီးနှင့် ထိုကောင်လေးကို သဘောတူလိုက်ရတော့သည်။
