အခန်း (၃၀၃) – အားလပ်ရက်အတွင်း မြို့တော်သို့ အလည်သွားကြမည်။
တတိယယောင်းမလင်းသည် ပစ္စည်းတွေကို သိမ်းဆည်းလိုက်သည်။
တတိယအစ်မက တကယ်ကို ပစ္စည်းကောင်းတွေ အများကြီး ယူလာပေးသည်။
“ဘာဖြစ်လို့ မျက်နှာသုတ်ပဝါနဲ့ စနိုးဘူးပါ ပါလာရတာလဲ။” တတိယယောင်းမလင်းသည် မနေနိုင်ဘဲ မေးလိုက်မိသည်။
“ငါ သူတို့အိမ်ကို ရောက်တာနဲ့ ငါ့တတိယအစ်မက ငါ့ကို ဆွဲပြီး ဒါတွေသုံးဖို့ ပေးခဲ့တာပဲ။” ဟု တတိယမောင်လေးလင်းက ပြောသည်။
“အချိန်ကိုက်ပဲ။ ရှင့်ရဲ့ မျက်နှာသုတ်ပဝါကလည်း အတော်လေး ဟောင်းနေပြီ။” တတိယယောင်းမလင်းက ပြုံးပြီး ပြောသည်။
ပစ္စည်းတွေ သိမ်းဆည်းပြီး ကလေးတွေကို သကြားလုံးတွေ ဝေပေးပြီးနောက် လင်မယားနှစ်ယောက်သား အခန်းထဲ ပြန်ဝင်လာကြသည်။
ယခုနှစ်တွင် တတိယမောင်လေးလင်းသည် ကလေးတွေအတွက် နောက်ထပ် အုတ်အခန်းတစ်ခန်းကို ဆောက်လုပ်ခဲ့သည်။ အခုဆို သူတို့လင်မယားနှစ်ယောက်အတွက် သီးသန့်အခန်း ရှိသည်။
တတိယမောင်လေးလင်းသည် သူ့အစ်မပြောတဲ့ ကုန်စုံဆိုင်အကြောင်းကို သူ့မိန်းမအား ပြောပြခဲ့သည်။
အိမ်အပြန်လမ်းတွင် တတိယမောင်လေးလင်းသည် အချိန်အတော်ကြာ ဒီအကြောင်းအား စဥ်းစားကြည့်ခဲ့သည်။ ဒီလို လုပ်ငန်းသေးသေးလေးက လုပ်နိုင်တယ်လို့ ခံစားရသည်။
ခရိုင်မြို့ကနေ ပြန်လာတဲ့အခါ ပစ္စည်းအချို့ ပြန်ဝယ်လာပြီး ရောင်းချတာက အဆင်ပြေတယ် မဟုတ်လား။ ဒါက အလုပ်သိပ်မပိုတဲ့အပြင် ပိုက်ဆံရှာနိုင်လိမ့်မည်။
“ငါတို့ကျေးလက်ဒေသမှာ ပိုက်ဆံ ဘယ်လောက်ရှာနိုင်မလဲ။” ဟု တတိယယောင်းမလင်းက ပြောသည်။
“ကျွန်မတို့ တစ်လကို ယွမ်အနည်းငယ်လောက်တော့ ရှာနိုင်လိမ့်မယ်။” တတိယမောင်လေးလင်းက ပြန်ပြောသည်၊ “ဒါပေမယ့် မင်း မလုပ်ချင်ဘူးဆိုရင် မေ့လိုက်ပါ။”
“တစ်လကို ယွမ်အနည်းငယ်လား။” ဟု တတိယယောင်းမလင်းက အံ့အားသင့်စွာ မေးလိုက်သည်။
